Elk jaar op 16 november viert de wereld de Dag van Tolerantie. Leraren op school zetten posters op over de goedheid van mens tot mens, organiseren tekenwedstrijden, praten over de diversiteit van culturen. Maar wat betekent het om tolerant te zijn in het gezin, op het werk, op straat? Hoe kunnen we anderen respecteren, maar niet om hun rechten te schenden? En wat is een indicator van tolerant gedrag? Vertegenwoordigers van de Verenigde Naties, spirituele leiders en gewone mensen denken hierover na.
Wat is tolerantie
Tolerantie is tolerantie tegenover het recht van anderen op hun eigen, anders dan de onze, wereldbeeld, levensstijl, seksuele geaardheid, gedrag. Nodig in relatie tot andere mensen, nationaliteit, religie, geslacht. Op hetzelfde moment tolerantie betekent niet concessies, onverschilligheid of afwijzing van hun eigen opvattingen, overtuigingen, overtuigingen of moraal. Je kunt tolerant zijn ten opzichte van de waarden van iemand anders, maar behoudt het recht om het niet eens te zijn met zijn overtuigingen. Bijvoorbeeld: tolerant zijn voor een dronkaard, maar de verschijnselen van dronkenschap veroordelen.
Verschillende woordenboeken interpreteren tolerantie anders. Wetenschappelijke literatuur verklaart tolerantie als erkenning van gelijkheid, ontkenning van superioriteit. In pedagogiek - duidt welwillendheid aan verschillende groepen van de bevolking. In ethiek - is een morele kwaliteit die de herkenning van iemands interesses en principes van anderen kenmerkt. filosofen zij beschouwen deze kwaliteit als een levenspositie en politici als een actieve houding, wederzijds begrip en samenwerking.
Zoals gezegd UNESCO Directeur-generaal Audrey Azoulay "Tolerantie is humanisme in actie." In 1996 stelde de Algemene Vergadering van de VN voor om jaarlijks een dag van tolerantie en geweldloosheid te vieren. Nu, elk jaar, op 16 november, worden er open lessen gegeven in scholen en andere onderwijsinstellingen, waar films over wederzijdse overeenstemming tussen culturen en etnische groepen worden getoond. En de Centers of Tolerance in veel landen hebben een week van tolerantie om de aandacht van het publiek te vestigen op dit probleem.
Dat wil zeggen, tolerantie leeft bij het dagelijks begrip in harmonie met andere gemeenschappen. Maar het is niet duidelijk waar deze modus eindigt en zijn er grenzen aan tolerantie? In het universele begrip van tolerantie is het toegestaan om te vergeten wanneer manifestaties van racisme, nationalisme, antisemitisme, menselijke fobie en etnofobie voorkomen. Maar dit is een fijne lijn, waar filosofen al eeuwen over nadenken.
Tolerantie: de geschiedenis van de term
Uit het Latijn werd de term 'tolerantia' vertaald als 'gedwongen geduld, vrijwillig lijden verdragen', daarom werd het aanvankelijk geïdentificeerd als negatief, kwaadaardig. Later werd de term "terughoudendheid" toegevoegd aan de vertaling en tolerantie werd geïnterpreteerd als een concessie over de kwestie van vrijheid van godsdienst.
In de XVII eeuw werd tolerantie afgeleid als een afzonderlijke filosofische categorie. Dit gebeurde na de Dertigjarige Oorlog, waarin tegenstrijdige religieuze fanatici elkaar bijna hebben gedood. Voltaire was de beroemdste pleitbezorger van tolerantie voor leden van andere religieuze stromingen.
In 1953 introduceerde een Engelse arts dit concept als een tolerantie voor immuniteit tegen getransplanteerde vreemde weefsels. Op hetzelfde moment, deze verslaving van het organisme aan drugs. Tolerantie is het volledige onvermogen van het lichaam om antilichamen te produceren, wat leidt tot een onvermijdelijke dood van een persoon.
In de negentiende eeuw namen sociologen het probleem van tolerantie op. Aan de definitie van tolerantie is een begrip toegevoegd van zelfexpressie en innerlijke vrijheid, evenals geduld met tegenstanders tijdens discussies. Vandaag de dag is tolerantie, dankzij de inspanningen van de UNESCO, een internationaal concept geworden, wat staat voor een neiging tot compromissen en instemming.
Tolerantie is een spiritueel concept dat is geworteld in alle religies van de wereld.. Citaat uit het evangelie: "Oordeel niet, je zult niet geoordeeld worden"Er zijn vergelijkbare uitspraken in het confucianisme, in de islam, in het hindoeïsme, er zijn ook woorden uit de populaire wijsheid:"In een vreemd klooster met zijn charter klim niet"Of"Wiens lied en liedjes".
De geestelijk leider van de aanhangers van het Tibetaanse boeddhisme, Dalai Lama XIV, zegt dat geduld en tolerantie niet als een teken van zwakte kunnen worden beschouwd. Dit zijn tekenen van kracht om geen woede en wrok te kweken. En het vermogen om te vergeven is een echt tegengif voor boosheid.
Waarom hebben we tolerantie nodig?
Tijdens de massale migratie van mensen, terroristische aanvallen, seksschandalen, wordt onze menselijkheid voortdurend onderworpen aan een krachtmeting. Moeilijkheden ontstaan niet alleen tussen mensen, maar ook hele gemeenschappen. De situatie wordt gecompliceerd door het feit dat velen niet begrijpen waar de grenzen van tolerantie liggen. Eén ding is om de volgelingen van een andere religie te respecteren, een andere is om de gebruikelijke kleding te verlaten om niemand te beledigen. En dit is geen fictie. Eén school in het Verenigd Koninkrijk verbood meisjes om schoolrokken te dragen om transgender kinderen met verschillen in kleding niet te beledigen.
Maar filosofen en psychologen zijn het over één ding eens: tolerantie helpt ons om adequaat te accepteren wat we niet kunnen veranderen. En ontvang tegelijkertijd alle mogelijke voordelen. Het idee van tolerantie is ook om de diversiteit van de wereld als een onontkoombaar feit te accepteren. Om ervoor te zorgen dat ideeën over tolerantie al van jongs af aan worden geleerd, worden tolerantie lessen op scholen gegeven. Volwassenen moeten zichzelf opvoeden.
Als het cultiveren van tolerantie in zichzelf te moeilijk is, is het de moeite om dieper in te gaan op de oorzaken van antipathie jegens andere mensen. Misschien is de reden hiervoor kinderpsychotrauma of verouderde opvattingen over het leven, waarvoor het tijd is om te veranderen. De wereld om ons heen verandert immers continu. Maar het is één ding om te weten hoe wetenschappers tolerantie beschrijven en heel wat om hun motivatie te kennen:
- Als je jezelf behandelt met een deel van gezonde zelfkritiek, dan zul je voor de overtuigingen van andere mensen een redelijke verklaring vinden.
- Als je alleen zwakheden bij anderen waarneemt, en je merkt alleen bepaalde deugden in jezelf, je geliefden, is het erg moeilijk voor je om je te verzoenen met andermans 'anderszijn'.
- Als je zelfverzekerd bent, verantwoordelijkheid neemt voor je acties, dan kun je met veel succes met elke tegenstander onderhandelen. In tegenstelling tot de onzekere persoon die in alles een verborgen dreiging ziet.
- Als je een gezond gevoel voor humor hebt en je kunt bespotten, ben je zeker tolerant ten opzichte van anderen. In tegenstelling tot een man die zelfs een onschuldige grap heeft, is dit beledigend.
- Als je weet hoe je moet luisteren zonder te oordelen en klaar bent om je mening te geven, heb je een gezond gevoel van eigenwaarde. In tegenstelling tot een persoon die irritatie niet onderdrukt of een wrok koestert.
Het tegenovergestelde concept van tolerantie is intolerantie. Intolerantie is een goed excuus om de verantwoordelijkheid voor je leven te ontkennen. Immers, alle mislukkingen kunnen worden toegeschreven aan vertegenwoordigers van andere nationaliteiten, nationale minderheden of iemand anders. Intolerantie maakt het voor ons onmogelijk om tot een overeenkomst met andere mensen te komen, om tot een compromis te komen. En deze kwaliteit maakt het erg moeilijk om sterke relaties met ons op te bouwen.
Waarom tolerantie voor vernedering slecht is
Tolerantie voor vernedering is wanneer iemand geweld tegen zichzelf als de norm beschouwt. Bovendien is hij het intern eens met de verkrachter en blijft hij zichzelf vernederen. Iemand heeft bijvoorbeeld een opmerking gemaakt over mijn figuur. Een zelfverzekerde persoon zal verontwaardigd zijn en zeggen: "Dit is mijn zaak." Een tolerant van geweld zal zwijgen en dan een gevoel van schaamte en vernedering ervaren.
Psychotherapeuten beweren dat tolerantie voor geweld komt voort uit het onvermogen om terug te vechten. De basis voor deze onzekerheid ligt in gezinnen met totalitaire ouders. De mening van het kind wordt niet in aanmerking genomen, ouders weten altijd "hoe correct". Om straf te voorkomen raakt het kind gewend: je kunt het niet laten, je moet comfortabel zijn voor anderen. Opgroeiend zoekt hij vrijwillig zijn 'beul', wachtend op goedkeuring, ondersteuning en straf.
Tolerantie voor geweld creëert kwetsbaarheid. Een persoon die niet in staat is zichzelf te beschermen, is een open wond. Hij neemt elk woord, een afkeurende blik aan zijn zijde. En het lijdt zelfs meer. Er is een uitweg uit deze situatie: leren jezelf te verdedigen. Zoals ze zeggen - de redding van de verdrinking, het werk van de verdrinking zelf.
bevindingen
- Tolerantie is respect, begrip en acceptatie van de diversiteit van culturele waarden, manieren van zelfexpressie en de manifestatie van menselijke individualiteit.
- De kwestie van tolerantie is niet zo jong als het lijkt. In de antieke wereld was tolerantie een deugd. Later reflecteerden Voltaire en J. Locke op haar. I. Goethe.
- Onverdraagzaamheid veroorzaakt destructief gedrag, maakt het onmogelijk om een overeenkomst te bereiken.
- Tolerantie voor vernedering wordt gevormd in de kindertijd en maakt het leven vanuit het perspectief van het slachtoffer.
