Mensen vragen me vaak waar ik het materiaal vandaan heb om deze site te maken. Misschien lees ik wat boeken, en kan ik ze aan mensen adviseren. Waarschijnlijk heb ik van bepaalde mentoren geleerd over wie ik u iets kan vertellen?
In feite is mijn beste leraar geen boeken, leraren, maar de menselijke natuur zelf, die in mij en in alle mensen is. Als we het apparaat van onze auto willen kennen, dan moeten we, beter dan het bestuderen van talloze handleidingen, de kap zelf openen en zien wat erin zit. Hetzelfde geldt voor de mens: wat kunnen we mooier over de mens vertellen dan de mens zelf, of liever de menselijke natuur, die iedereen in zichzelf kan waarnemen? Waarom hebben we hordes woorden, tonnen zinnen en een hele hoop geavanceerde concepten nodig, terwijl alles wat we over onszelf moeten weten al in ons zit?
Probleem van kennis
Natuurlijk is het niet zo eenvoudig. Hier kunnen we een probleem tegenkomen dat vele filosofen en onderzoekers van alle leeftijden zijn tegengekomen. Namelijk met het probleem van de identiteit van het subject en het object van kennis, als het gaat om de kennis van de mens zelf. Hoe kunnen we onze psyche kennen met behulp van onze eigen psyche, wiens gedrag wordt bepaald door emoties, gewoonten, verslavingen? Immers, de psyche introduceert significante verstoringen en fouten in het begrijpen van de mens zelf. Hoe de psyche te redden van deze vervuiling en verslavingen? Is het mogelijk om het in een meer perfect en nauwkeurig hulpmiddel van kennis te veranderen dan we nu hebben?
Naar mijn mening, ja. En de naam van deze methode is meditatie. Ik beschouw dit feit en veroorzaakt die gigantische doorbraken in het begrijpen van de mens, wat kan worden toegeschreven aan de oude oosterse cultuur. De westerse psychologie begint deze ontdekkingen nog maar in een slakkengang te benaderen, bovendien op een omweg. Wat beschikbaar was voor de intuïtieve kennis van de wijzen uit de oudheid, wordt nog steeds alleen aan de moderne wetenschap geopenbaard, gewapend met de nieuwste technologieën en onderzoeksmethoden.
Ik heb het niet over religie en traditionele geneeskunde, ik heb het over het begrijpen van de principes van de menselijke psyche. Ik kan ook niet zeggen dat alle Oosterse filosofen dit perfect begrepen, maar in sommige van haar scholen waren er geweldige ideeën.
Over welke ideeën heb ik het?
Het probleem van de moderne wetenschap van de mens
De westerse wetenschap heeft bijvoorbeeld pas onlangs geleerd dat onze gedachten en hun kleur (negatief of positief) zowel onze mentale als fysieke gezondheid beïnvloeden. Studies hebben aangetoond dat manifestaties van compassie en liefde een gunstig therapeutisch effect hebben op de persoon die deze aandoeningen ervaart. Bovendien wordt mededogen niet van boven gegeven, maar kan het worden ontwikkeld!
De wijzen uit de oudheid leerden dit al lang geleden met behulp van louter intuïtie, ervaring en observatie. En de moderne toegepaste wetenschap van de mens bevindt zich, ondanks al zijn technologie en prestaties, in een crisis. En de diepte van deze crisis wordt gemeten in tonnen voorgeschreven 'pillen voor depressie', antidepressiva, waarvan het aantal jaarlijks groeit.
Misschien suggereert het feit dat zoveel mensen een vorm van "pathologische" psychische pijn ervaren (depressie, angst, paniekstoornissen) dat we iets verkeerd doen, we gaan ergens verkeerd mee. En het feit dat we massaal proberen deze pijn te verdrinken met pillen, in plaats van ernaar te luisteren en de persoonlijke en sociale redenen ervan te begrijpen, getuigt slechts van het feit dat veel aspecten van de moderne wetenschap over de mens niet weten wat het probleem is en alleen concurreren in slimme methoden om de oorzaken van dit probleem te maskeren.
Is het massale gebruik van pillen niemand verontrustend? Bewijst het niet dat we iets niet weten? Weet niet iets belangrijks? Mensen weten dit niet, de wetenschap weet het niet ...
Toch is er de afgelopen decennia vooruitgang geboekt op het gebied van psychotherapie, maar veel van zijn gebieden staan nog steeds stil en vormen traagheid, waardoor de versnelling van de locomotief van kennis wordt vertraagd.
Ten slotte houdt de wetenschap langzamerhand op met het verlaten van de ervaring van de oudheid en wendt zich er steeds meer op, waardoor het onderwerp wordt van zijn onderzoek bewezen praktijken door vele generaties van mensen en herontdekt wat al lang is ontdekt. En deze nieuwe ontdekkingen van oude waarheden, zoals de wereld veel eerder in onze wereld zou zijn gebeurd, als we al onze apparaten, boeken en advies op zijn minst tijdelijk zouden hebben weggegooid, en in ieder geval voor een korte tijd hadden toegewijd aan het observeren van wat er in ons gebeurde.
En wat er met ons gebeurt, zal hoogstwaarschijnlijk in anderen voorkomen, omdat in fundamentele zin alle mensen hetzelfde zijn ...
Mijn klein geheim
Ik bel niet om boeken te branden en de hele dag te mediteren, terwijl ik mezelf probeer te leren kennen. Boeken zijn een enorm voordeel, het is een weerspiegeling van de ervaring van andere mensen, waarmee we onze eigen ervaring kunnen aanvullen. Maar je kunt niet alleen vertrouwen op deze bron van kennis. We kunnen de wetten van de natuurkunde en wiskunde leren door middel van boeken. Maar we leren onszelf alleen kennen door observatie. Immers, het onderwerp van eindeloos zoeken onder de naam "man" zit in ieder van ons! Hier is hij! Alles zit al in je aard, kijk maar!
Dit is mijn kleine geheim. Mijn bron van kennis, waar ik elke dag naar refereer, en die als een veel grotere inspiratie voor mijn werk dient dan alle boeken en leraren! U kunt ook elke dag verbinding maken met deze bron. Ik verzeker u dat er veel meer informatie is dan op internet. Natuurlijk leer je daar niet over de gebeurtenissen in de wereld, maar je kunt veel leren over een persoon, over jezelf.
Depressie school
Als de menselijke natuur mijn school werd, dan waren de depressie en paniekaanvallen die ik een paar jaar geleden had meegemaakt de beste leraren op deze school! Psychische pijn is de beste mentor die je kunt vinden! Van hem ontvang je zeer waardevolle lessen.
En de moderne psychiatrie streeft naar mijn mening naar een manier om deze lessen over te slaan. Mensen, afhankelijk van de hulp van medicijnen, rennen weg van deze pijn, onderdrukken het, vermijden ermee om ermee om te gaan - hier wordt de hele psychofarmaceutische industrie gebouwd. Maar als je de les overslaat, leer je niets. En dan ben je even weg en dan voor een derde, voor een vierde jaar. En zo verder tot in het oneindige. Mensen willen niet leren van verdriet, dus ze blijft bij hen. Ze lijkt te zeggen: "Kijk, je hebt niets over je probleem geleerd, je hebt nog steeds een kans, dus ik zal voorlopig bij je zijn!"
Ik begrijp dat dit een zeer strikte en strikte leraar is en niet iedereen hem wil ontmoeten. Hij geeft les aan een vrij geavanceerd middelbare schoolprogramma. Het is moeilijk om er doorheen te gaan, maar als je het aan kunt, kun je eenvoudig elk ander programma beheersen.
Veel mensen leven hun hele leven en leren niets, omdat ze er geen enkele reden toe hebben. Maar depressie geeft je een grote kans om veel te leren! Ze laat je tenslotte niet gaan totdat je iets heel belangrijks begrijpt. Is het mogelijk om de beste stimulans voor ontwikkeling te bedenken?
Maar om te leren van je verdriet, moet je haar eerst ontmoeten. Luister aandachtig naar haar, houd haar kalm in de gaten terwijl je wegblijft. Je zou moeten leren observeren dag na dag, en dan, na verloop van tijd, zul je zeker deze boodschap horen.
Wat heb ik geleerd?
Wat heeft mijn depressie me geleerd? Dankzij haar begreep ik duidelijk dat de meeste problemen en lijden mijn eigen geest creëren. Dat mijn toestand rechtstreeks verband houdt met de reactie van mijn geest op verschillende ervaringen, zoals angst. Het verandert als ik niet op deze ervaringen reageer. En in het algemeen ben ik niet verplicht om op hen te reageren: per slot van rekening is angst, paniek, moedeloosheid niet mezelf! Ik kan gewoon kijken. Of let niet op deze dingen.
Ik zag hoe mijn gedachten, verlangens, plannen nauw verbonden zijn met mijn tijdelijke toestand, terwijl ze snel met hem meegaan. Hoe alles in mij verandert, nooit constant blijft.
En het werd de meest waardevolle kennis in mijn leven! Nee, niet eens kennis, maar ervaring, omdat ik dit alles zelf zag, door mijn eigen voorbeeld. Als er geen ervaring was met deze ervaring, zou er geen site zijn. Daarom ben ik zo dankbaar dat ik depressies en paniekaanvallen had. Als het niet voor hen was geweest, zou ik nooit een stimulans gehad hebben om onder de kap van mijn psyche te kijken en te begrijpen wat daar gebeurt! Alleen een sterk verdriet kan me hiertoe provoceren!
Depressie en paniekstoornis zijn niet alleen leraren, maar ook zorgverleners. Niets ontsnapt eraan! Ze helpen om naar zichzelf te kijken, hun tekortkomingen te realiseren. In zichzelf alle vooroordelen, destructieve gewoonten van de geest, negatieve mentale patronen die de ontwikkeling remmen en geluk voorkomen te zien. Dankzij deze kwalen zag ik aan de zijkant van mijn onophoudelijke angst, alles verterende luiheid, saaie koppigheid, blinde dorst naar plezier samen met de wens om weg te rennen van alles wat geen direct plezier brengt.
Depressie laat je naar je leven kijken en begrijpen wat er mis is in dit leven. Ze gaf me de gelegenheid om te zien hoe veel ik werk, en hoe weinig ik rust, hoe ik tijd ongemerkt doorbreng, hoe vaak ik in een staat van woede en wrok ben, hoeveel slechte gewoonten ik heb. En hoe erg het allemaal mijn leven beïnvloedt, waardoor deze staten van mentale pijn ontstaan.
Het lijkt erop dat op die momenten dat er iets niet goed gaat met het leven, en we dwalen af, deze leraren ons te hulp komen. Maar niet alles wat ze komen! En hoeveel geluk hebben zij die zij bezoeken, die zij bereid zijn om hun wijsheid door te geven! Maar deze wijsheid kan pijnlijk zijn. Als je haar niet kunt accepteren, als je niet van haar wilt leren, zal ze je geleidelijk aan ontmoedigd en moe maken, als een saaie les waarbij de student geen zin of interesse ziet ...
Wat nu?
Sinds enkele jaren heb ik geen paniekstoornis en depressie. Ik begon 's nachts goed te slapen en stopte met alcohol en sigaretten om de angst te verlichten en mijn zenuwen te ontspannen.
Maar ik kan niet zeggen dat ik het alleen doe, dat ik elk moment geniet van het leven. Dit is gelukkig niet zo. Alles verandert, zoals ik al zei. En de menselijke conditie is nooit permanent. Er is altijd een plaats voor bitterheid, verdriet en angst ... Toen deze leraren me het belangrijkste hadden geleerd, verliet ik me. Maar op zeldzame momenten keren ze terug, hoewel niet in zo'n angstaanjagende vorm als daarvoor, en verlaten ze me snel. En dan ontmoet ik hen met dankbaarheid en verlangen om iets anders van hen te horen of iets te herinneren dat ik al ben vergeten.
Wanneer de moedeloosheid van een 'stille spin in de hersenen kruipt', overkomt mij de metamorfose. Het herinnert me eraan hoe belangrijk het is om meer over andere mensen na te denken, naar hen te luisteren, hun verlangens te begrijpen, ze goed te wensen, af te zien van kritiek en boosaardigheid.
Op zulke momenten begin ik minder over mezelf te praten en meer naar mijn gesprekspartner te luisteren. Ik word meer attent op mensen en begin minder na te denken over mijn problemen, over wat slecht en verdrietig is voor mij. Ik let op de opgehoopte woede, merk verborgen beledigingen op en probeer hun voorbeeld niet te volgen.
Bitterheid en verlangen veranderen me, transformeren mij. Ze maken me een beter persoon!
Ik herinner me hoe belangrijk het is om niet te bezwijken voor moedeloosheid, niet om te verdrinken in deze draaikolk, niet om te blijven hangen aan negatieve gedachten, beseffend dat dit allemaal tijdelijke fenomenen zijn die voorbijgaan precies zoals ze begonnen zijn.
Misschien willen mijn leraren me opnieuw vertellen dat ik moe ben en dat ik rust nodig heb of dat ik mijn werkschema moet herzien. Misschien ben ik weer een beetje meer geïrriteerd of stoort iets me aan wat ik moet bedenken of wat ik moet beslissen.
Met de oude mentoren, ga ik opnieuw en opnieuw door de vorige lessen, maar al in het kort, alsof ik het reeds gepasseerde materiaal heb hersteld, en wat nieuwe kennis eraan toevoeg. Of opnieuw moeten ze me de problemen in mijn leven wijzen die ik zelf niet opval.
En dan probeer ik de lessen te leren en mijn leraren dankbaar te blijven!
