Hebben we ooit nagedacht over onze comfortzone? Het feit dat we ons hele leven in dit gebied kunnen leven en het zelfs niet opmerken. Het feit dat we al onze dromen uitstellen tot later, of, erger nog, we verdrijven ons van ons weg, omdat we geloven dat ze nooit werkelijkheid zullen worden.
Dat we, voor het slapen gaan, ons presenteren als helden van andere levens, in compleet verschillende omstandigheden, samen met andere mensen, en 's morgens volledig onder te dompelen in de realiteit en routine die ons omringt. Het feit dat we misschien denken aan iets veranderen in het leven, maar als het gaat om actie, nemen we een stap terug en blijven waar we zijn.
We zijn bang om te riskeren, we zijn bang om te verliezen wat we nu hebben, we zijn bang om uit ons konijnenhol te kijken. We zijn bang voor het nieuwe en het onbekende. We zijn bang om de hoop die op ons is gesteld niet te rechtvaardigen. We zijn bang voor afstand, critici. En vooral - mislukking. Dat we niet zullen slagen, dat we zullen falen, wat alleen maar erger zal worden.
We zijn gijzelaars van de beperkingen die ze zelf hebben gecreëerd. Dus we blijven in de comfortzone, we doen wat gebruikelijk is, we leven zoals het onder andere wordt geaccepteerd, en we doen alsof we tevreden zijn. We verliezen tijd, herkennen onszelf noch het leven zelf, noch de veelzijdige wereld waarin we het geluk hadden om te leven.
Maar we zijn uniek en onnavolgbaar, elk individu en iets opvalt! Allen hebben de mogelijkheid om te doen wat ze willen, te leven zoals je wilt. We hebben zelf de grenzen van het mogelijke in ons hoofd gezet. Tot alle beperkingen toe, kunnen we allemaal! Het belangrijkste is om de eerste stap naar dromen te maken en ze zullen zeker uitkomen! En begin met het verlaten van je comfortzone. En daar, meteen na haar, begint het rijke, gelukkige en ongelooflijke in het leven.
Open je ogen, hef je hoofd op, ontmoet je angsten, in plaats van "nee, het is niet voor mij", zeg "ja, ik kan", daag uit, risico en win! Natuurlijk zullen er mislukkingen zijn, maar als we het konden presenteren, dan zou dit een realiteit kunnen worden. Het belangrijkste is om in jezelf te geloven, van jezelf te houden, naar jezelf te luisteren en vooruit te gaan. De eerste stap is moeilijk en eng, onzekerheid, duisternis en onzekerheid liggen voor de hand.
Hier kun je als voorbeeld één uitspraak noemen: "Wanneer een auto langs de weg rijdt, lichten koplampen in het donker alleen de volgende vijftig meter van de weg op, maar als je alleen deze vijftig meter ziet, kun je honderden of duizenden kilometers rijden, ze zijn voldoende om de hele afstand te overbruggen." net als bij een auto hoef je het eindpunt van de afstand niet te weten, stap gewoon in het onbekende, verlaat de comfortzone en we zullen alles bereiken wat we verlangen!
