In de laatste dagen voor de vakantie heb ik besloten om zo'n "uitladen", gemakkelijke post te schrijven. Het is tijd om een pauze te nemen van de informatieve, lange artikelen en een korte recensie te schrijven. Nog niet zo lang geleden bezocht ik de camera van sensorische deprivatie of dobberde op een andere manier. Ik zou willen schrijven zweeftipdeze interessante, ongewone en plezierige ervaring en geef wat advies voor het geval u besluit deze procedure te doorlopen.
De sensorische deprivatiekamer is een donkere tank gevuld met water, die een hoge concentratie zout bevat. Geluid noch licht doordringt deze camera. Door het hoge zoutgehalte kan de vloeistof de persoon op het wateroppervlak houden. Vanwege de temperatuur van deze oplossing, die gelijk is aan de temperatuur van het menselijk lichaam, houdt een persoon die in een kamer is geplaatst, op dit water in zijn lichaam te voelen. Hij leek te hangen in gewichtloosheid.
De camera is halverwege de vorige eeuw uitgevonden door de vertegenwoordiger van de Amerikaanse wetenschappelijke tegencultuur, psychoanalyticus en neurobioloog John Lilly. Lilly experimenteerde met veranderde staten van bewustzijn, probeerde een taal van communicatie met dolfijnen te ontwikkelen en bestudeerde het denken van deze in het water levende zoogdieren.
De sensorische deprivatiekamer was een poging van een wetenschapper om te controleren wat er met het menselijk brein gebeurde, als hij volledig verstoken was van bronnen van externe invloed. En interessante dingen kunnen gebeuren. Iemand ervaart ongewone sensaties, zelfs visuele, auditieve en tactiele hallucinaties.
"Gek bad"
Ik hoorde voor het eerst over de zwevende camera (met uitzondering van de Simpsons-serie) in een verhaal van een van mijn favoriete schrijvers, Stanislav Lem. Het verhaal wordt de "geconditioneerde reflex" genoemd, het komt in de cyclus van verhalen over de piloot Pirks. In de "Conditionele Reflex" werd de camera gebruikt om mensen voor te bereiden en te testen die zouden deelnemen aan ruimtevaart. Studenten van de 'kosmische' middelbare school noemden de camera 'gekke badkamer'.
De hoeveelheid tijd die een student kon doorbrengen in een gek bad was een maat voor individueel psychisch uithoudingsvermogen. Als een persoon 5 uur in een cel kan liggen, geeft dit aan dat hij bestand is tegen lange reizen naar de sterren, passeren alleen, gebrek aan entertainment en live communicatie.
De protagonist van dit verhaal brengt 7 uur door in een cel en ervaart de meest grensgevallen. Hij houdt op het lichaam te voelen, houdt op de grenzen van zijn ego te beseffen, breekt op in veel van I, valt in de onbekende ruimte en, uiteindelijk, ervaart zulke ervaringen die geen van de bestaande talen kan beschrijven!
Misschien heeft de auteur immers de mogelijkheden van de camera overdreven. Ik denk van wel, hoewel ik het niet zeker weet. Een uur in de drijvende kamer passeerde voor mij zonder enige "speciale effecten". Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat mijn hersenen zijn gewend geraakt aan de dagelijkse rust van externe signalen - meditatie. En met de gewoonte kan alles zijn. Toen ik voor het eerst begon te mediteren, zag ik tijdens de meditatie wat beelden. Toen stopte het.
Maar iedereen kan verschillende dingen hebben ...
Eén sessie in de sensorische deprivatiekamer
Ik heb me aangemeld voor een sessie in een yogacentrum. Ik zal geen reclame geven, iedereen zal dergelijke centra gemakkelijk in hun eigen stad vinden, als ze bestaan. Vóór de duik voert de beheerder een briefing uit en stelt voor om oordopjes te nemen. Na de douche kwam ik naakt in de camera.
Ik kon lange tijd niet ontspannen. In het begin is het moeilijk om een comfortabele houding te vinden. Een paar keer kwam het water per ongeluk in de ogen en neus terecht - het was vreselijk geknepen, omdat er veel zout in zit. Daarom, als je je ogen of neus krabt, scrub je deze delen van het lichaam voorzichtig: houd je ogen goed gesloten en doe ze niet een tijdje open totdat het water dat op je ooglid is gevallen niet van het oppervlak verdampt.
Wees niet bang om het lichaam te ontspannen. De nek zal instinctief belast worden om het hoofd op het oppervlak te houden. Ontspan het gewoon en laat je hoofd helemaal zakken. Als er genoeg zout in het water zit, zal het hoofd niet zinken.
Claustrofobie methode
Ik geef toe dat ik in het begin zelfs een beetje bezorgd was. Maar ik begreep dat het lichaam in een enigszins ongebruikelijke situatie terecht was gekomen: het werd in een soort dove duisternis geplaatst, alsof het een graf was. De reactie van het lichaam, reageren op opwinding, was heel natuurlijk. Natuurlijk gebeurt dit niet elke dag!
Ik heb niet de opwinding van mezelf weggenomen, ik besefte dat het nergens heen ging, dus je moet gewoon "scoren". Wat ik deed: mijn hart klopte snel, maar mijn geest bleef kalm. Ik identificeerde mezelf niet met mijn angst, besefte dat me niets zou overkomen en moest stoppen met opletten voor de verontrustende signalen van het lichaam. Na een tijdje werd de hartslag normaal.
Het was een geweldige oefening om angsten en angsten onder controle te houden. Veel mensen die last hebben van claustrofobie en andere fobieën kunnen bang zijn voor deze ervaring. Maar ik zou ze juist aanraden om te zweven als therapie. Dit is radicaal en vereist moed, maar het elimineert effectief de angst voor beperkte ruimte en andere angsten die samenhangen met duisternis, alleen zijn enzovoort. Natuurlijk zal het therapeutische effect zich alleen manifesteren als je de controle over je angst kunt vasthouden en de camera tenminste een tijdje kunt vasthouden.
Er zal niets met je gebeuren. Verjaag de angst niet weg, hou gewoon op jezelf er mee te identificeren. Bekijk hem gewoon.
Diepe meditatie sessie
Laten we terugkeren naar mijn gevoelens in de kamer. Enige tijd na de start van de sessie begon ik me nog steeds te ontspannen. De toestand is vergelijkbaar geworden met die welke optreedt tijdens meditatie. Rust en kalmte. Ik zal deze staat niet met iets verwarren. Alleen concentreren en zich ontdoen van gedachten was veel gemakkelijker dan tijdens meditatie. Het gebeurde alsof het alleen was. Dit moet rechtstreeks verband houden met het feit dat er veel minder tactiele signalen de hersenen binnenkomen dan tijdens normale meditatie, dus het is gemakkelijker om de stroom van gedachten te stoppen.
De ontspanning was erg diep en aangenaam. Het enige dat het effect van de afwezigheid van externe prikkels enigszins verstoorde, was dat ik het water nog steeds voelde. Een klein beetje, maar ik voelde het en wist waar de grens van water en lucht passeert. Over het algemeen was het beloofde gevoel van gewichtloosheid niet zo helder als ik me had voorgesteld. Misschien ben je hiermee beter af: er zal een andere kamer en lichaamstemperatuur zijn, immers alle mensen verschillen. Maar het was geen groot probleem voor mij.
De tweede is dat ik soms mijn hoofd of hand tegen de muur van de kamer leg. Het creëerde ook onnodige sensorische signalen. Maar het deed niet veel pijn.
Een uur later stapte ik fris en uitgerust uit. Douchedressed en ging de straat op. De staat was heel ontspannen, zoals na yoga of meditatie, alleen veel helderder en sterker. Dit is een gevoel dat alle problemen overbodig maakt, en angsten en angsten zijn onbeduidend. Dit gevoel van blijvende innerlijke balans en comfort. Het lijkt erop dat geen enkele gebeurtenis deze spirituele balans kan schokken. Het is gevuld met liefde voor het leven. Ik wil altijd zo'n gevoel in me houden, zodat het doordringt in elk moment van het leven ...
Deze toestand duurde enkele uren voordat hij naar bed ging.
overzicht
Zintuiglijke deprivatie werd voor mij in de eerste plaats een uitstekende ontspanning en rust van hoge kwaliteit.
Als je de mogelijkheid hebt, bezoek dan deze procedure. Maar wacht niet en hoop op een aantal zeer ongewone sensaties. Als je hier alleen voor zweeft, ben je misschien teleurgesteld. Maar als je wilt ontspannen, spanning wilt verlichten, je hoofd leeg wilt maken, misschien een belangrijke beslissing wilt nemen, dan zal deze procedure je echt bevallen.
Floaten is een uitstekende therapie voor het beheersen van stress, maar tegelijkertijd is dit plezier niet goedkoop. In Moskou kost één uur 1500 - 2000r. Niet iedereen kan het zich vaak veroorloven om te ontspannen in de kamer van sensorische deprivatie. Gelukkig zijn er gratis, maar even effectieve manieren om te ontspannen en van stress af te komen, zoals meditatie.
Als u besluit om de zwevende te bezoeken, schrijf dan over uw gevoelens in de opmerkingen bij dit artikel. Of misschien was je er al? Dan zou het heel goed zijn als je je ervaringen met andere lezers en met mij in de comments zou delen.
