Eerlijk gezegd houd ik niet van dit soort artikelen te schrijven - laten we hiermee beginnen. Omdat de mensen van de volwassen generatie (vanaf 40 jaar) in onze tijd - in de meeste gevallen die personen zijn die waarschijnlijk niet willen veranderen. Ik heb geen enkel doel om iemand te veranderen, maar ik weet deze informatie, ik geloof dat iedereen verplicht is.
Dus laten we aan de slag gaan. Van kinds af aan raakten we er allemaal aan gewend dat ouders ons eerst naar de kleuterschool (niet allemaal) en vervolgens naar school sturen, en na het afstuderen moeten we ons beroep kiezen en verder gaan op onze loopbaan. En als het nog steeds acceptabel is met de inschrijving van een kind op de kleuterschool en op school, kiezen die ouders voor een zoon of dochter en dan voor een universiteit, dit is meer zoals moeders zonen en vaders dochters. Dat wil zeggen, ouders maken de beroepskeuze in plaats van hun kind.
In dit artikel wil ik echter niet ingaan op het onderwerp van het kiezen van een specialiteit, hoewel je er een behoorlijk lange tekst over kunt schrijven. Nu wil ik het hebben over het feit dat maar weinig ouders het recht geven om het kind zelfstandig te kiezen hoe te leven. En zelfs het feit dat ze er onder de 18 jaar verantwoordelijk voor zijn - dit geeft ouders niet het recht om de keuze van hun kleine kopie weg te nemen.
Maar laten we dichter bij het onderwerp komen. Denk je dat school belangrijk is voor de mens? Dat wil zeggen, dat het kind naar de eerste klas ging en deze onderwijsinstelling na 9 jaar afmaakte? En de tweede vraag - hoeveel tijd zal de student voor niets uitgeven, onbeminde onderwerpen bestuderen, gewoon om de top vijf te krijgen en de ouders niet beledigen? Ik ben er zeker van dat deze keer veel meer dan 50% van de totale scholing zal zijn, omdat kinderen meestal maar 1 of 2 onderwerpen waarderen.
Wil ik zeggen dat het kind helemaal niet naar school hoeft? Toen ik dat echt dacht, en als mij werd gevraagd - hoe zit het met de algemene ontwikkeling van een kind in een team, antwoordde ik altijd dat een dergelijke ontwikkeling kan worden verkregen in verschillende secties en kringen, die nu vrij veel zijn. En de training zelf kan worden uitgevoerd door docenten van die onderwerpen die het kind echt leuk vindt. Zoals ze zeggen, zou er alleen maar geld zijn.
Bovendien, met de ontwikkeling van het internet en de opkomst van verschillende cursussen, trainingen, gratis e-books, begonnen mensen veel sneller op school te studeren dan op school. Je hebt waarschijnlijk zelf opgemerkt dat al zeven-jarige kinderen goed vertrouwd zijn met tablets en telefoons, om nog maar te zwijgen over een computer.
Vijfdeklassers maken eerder een geschiedenisles, waarbij ze schrijven op hun apparaat dan dat ze naar de ijsgevecht luisteren. Wat kan ik zeggen, zelfs sommige van de eerste-klassers kunnen niet leven zonder moderne gadgets.
Heb je je ooit afgevraagd waarom de meeste kinderen van alle leeftijden niet graag naar school willen? Het antwoord is vrij simpel: ze willen niet de kennis bestuderen dat ze niet geïnteresseerd zijn. Bovendien begrijpen ze niet waarom ze überhaupt moeten worden bestudeerd.
Nauwkeuriger gezegd, de studenten weten dat mama of papa geprezen moeten worden voor goede cijfers, en aan het einde van school, in het geval van een goede studie, wacht een prestigieuze universiteit op je. Maar kinderen zijn zich totaal niet bewust van wat ze precies nodig hebben in het leven, en hoe zal dezelfde instelling voor hoger onderwijs hiermee geassocieerd worden? Ja, studenten krijgen iets te horen over het feit dat ze veel verdienen en veilig leven. Maar het feit dat kinderen zijn hele leven bezig zijn met een favoriet ding, een gevoel dat ouders er helemaal niets om geven.
Ik zal een voorbeeld geven
Sinds zijn kindertijd toont een jongen interesse in sport en droomt hij ervan internationale bokskampioen te worden. Maar zijn vader is van mening dat het slaan van elkaars muilkorven het lot van de primitieve kudde is. En waarschijnlijk zal de vader er alles aan doen om zijn zoon ergens heen te laten gaan naar de economische universiteit, als hij maar ver weg zou zijn van het noodlottige boksen. En de zoon wil niets horen, dus ik wil boksen - dus ik zal het doen!
Uiteraard zal lichamelijke opvoeding het favoriete onderwerp van deze jongen op school zijn, en hij zal niet erg geïnteresseerd zijn in de rest van de lessen. Maar tenslotte, ouders met leraren, elke dag naaktheid onder het oor, als deze student maar vijf jaar oud zou worden en de school met lof zou afmaken. Het maakt ze helemaal niet uit dat de cijfers op school geen invloed hebben op de persoonlijkheid van de persoon. En als hij ervan houdt om een bokser te zijn, dan kan hij idealiter alleen maar veel succes wensen en, indien mogelijk, zijn kind steunen.
Je zult waarschijnlijk zeggen dat het een walgelijke ouder zijn om een zoon te laten leven. Ik denk anders. Namelijk: om een goede ouder te zijn, is om de keuze van je kind te accepteren en er niet mee te interfereren, hoe belachelijk deze keuze ook is. We leren tenslotte het beste van onze fouten, en ouders proberen kinderen constant te beschermen tegen datgene waar ze zelf het bij het verkeerde eind hadden. Maar dit zal nooit leiden tot een positief resultaat - het is geverifieerd door vele jaren praktijk.
Laten we terugkeren naar de jongen die ervan droomt een geweldige bokser te worden. Hij heeft verschillende manieren. De eerste is om naar je vader te luisteren en naar de economie te gaan, waardoor je 5 jaar leeg bent. Om preciezer te zijn, de zoon zal in het geheim boos zijn op zijn vader en zo zijn lichaam en psyche vernietigen. Tenslotte houdt hij van sporten, en dankzij zijn vader moet hij zonder het te weten een econoom zijn. En zo'n persoon zal NOOIT gelukkig zijn, hoeveel geld hij ook heeft.
De tweede manier is om in te gaan voor boksen, ondanks de overtuiging van de vader om een meer humane instelling binnen te gaan. Dit is echter de meest juiste manier, als de vader te koppig blijkt te zijn, zal hij zijn zoon zijn hele leven eraan herinneren dat de laatste de verkeerde keuze heeft gemaakt.
En in het ergste geval kan de zoon, die niet in staat is dergelijke druk weerstaan en in een staat van affectie terechtkomen, met behulp van dezelfde box zijn vader doden. Wees niet verbaasd, er zijn veel van dergelijke tragedies in het criminele nieuws, en meestal gebeuren ze dronken. Het is bedwelmd dat mensen de meest agressieve worden, en je zult het niet geloven, maar de belangrijkste reden hiervoor is de onderbewuste woede bij hun ouders.
Wat te doen in dergelijke situaties?
In het ideale geval is het om je kinderen op te voeden, en het kind altijd het recht te geven om op zichzelf een bepaald bedrijf te kiezen. En ook om hem het recht te geven school over te slaan en tweeën te krijgen en echt te zijn, en ouders en iedereen om hem heen niet te plezieren. U zult zeggen dat u uw kind op deze manier in gevaar brengt? Ik denk het niet, want zelfs met de grootste zorg kan elke persoon altijd een steen op zijn hoofd vallen. Maar het feit dat het kind onafhankelijk wordt - dit feit zal hem voor de rest van zijn leven enorm dienen!
Natuurlijk moeten ouders hun kinderen leren en vertellen wat goed is en wat niet. Maar niet geleid door de ervaring van hun fouten, maar ... een criminele en burgerlijke code. Kortom, leer uw kind om de wet niet te overtreden, maar anders - open zuurstof voor hem aan alle vier de kanten! En zo iemand zal nooit verdwijnen.
Je kunt je kinderen alles leren, maar vraag altijd: is het nodig voor het kind zelf? Het is tenslotte nogal dwaas om hem kunst te leren, alleen omdat je zelf een kunstenaar bent. Of misschien vindt je zoon schaken leuk en doet hij meer wiskunde, maar hij vindt het helemaal niet leuk om te tekenen. En waarom wordt hij dan gevraagd kunstenaar te worden?
Waarom houden ouders geen rekening met de keuze van kinderen?
Omdat ze het zelf zo hebben geleerd. In de Sovjettijd was alles heel anders en er was helemaal geen informatie. Er was geen computer, geen vrijheid om te kiezen - alles werd bepaald door de staat. En afwijkende meningen werden, zoals we weten, zeer streng bestraft. En mensen die onder de omstandigheden zijn opgegroeid, blijven nog steeds in het hart van kinderen, die geloven dat het gewoonweg onmogelijk is om anders te leven. En dan hun kinderen dat leren.
Hoe een kinderuniversiteit kiezen?
Natuurlijk moet de persoon die daarheen gaat dit kiezen. En het doet er niet toe of het prestigieus of niet prestigieus is, want als studeren op deze universiteit geen favoriet is van een student, zal deze laatste zich niet ten volle aan zijn studie kunnen overgeven. Zelfs ondanks de overreding van ouders.
Hij kan natuurlijk een rood diploma halen, maar dan wordt het nog erger. Want als een persoon die een korst met eer ontvangt helemaal niet houdt van waar hij voor studeerde, dan betekent dit maar één ding: hij wordt vreselijk geïntimideerd door zijn ouders of verzorgers. Grofweg hoorde hij constant van hen dat, laten we zeggen, als je niet goed studeert, we je de straat op rijden. En dit alles is heel triest.
Op basis hiervan moeten ouders, ondanks hun egoïsme, het recht hebben om hun kind te kiezen. Ja, het zal heel moeilijk zijn om te doen, maar als je echt wilt dat je kinderen gelukkig zijn, dan zal je het doen. Als je trots wilt zijn op je vrienden en kennissen dat je zoon binnenkort miljonair wordt dankzij jou persoonlijk, dan kan ik alleen maar begrip voor je hebben.
Samenvattend,
Ik zou een paar woorden willen zeggen over het feit dat ik persoonlijk die mensen ken die de school niet eens hebben afgemaakt, maar opgegroeid zijn als succesvolle mensen. Trouwens, succes is geen geld en roem, maar een normale houding ten opzichte van zichzelf en de ouders, plus de bezetting van een favoriet ding. En de financiële kwestie van zulke mensen zal nooit een vraag blijven, want als je je realiseert wat je leuk vindt, zul je nooit zonder geld blijven.
Als je wordt uitgesloten van de universiteit, betekent dit niet dat je leven nu is afgelopen. Geloof dat er nog steeds minstens 33 varianten zijn van hoe je in de toekomst kunt leven en alles krijgt wat je nodig hebt van het leven. En het feit dat de ouders je vertelden dat je maar één optie hebt om je succes te bereiken, is hun persoonlijke mening, wat geen betrouwbaar feit is. Zelfs in de Sovjet-Unie raakten mensen op de een of andere manier uit de weg en bereikten hun hoogten met legale middelen, en tegenwoordig is het veel gemakkelijker om het te halen. Als je er serieus over nadenkt, dan zul je begrijpen dat de school en de universiteit in de moderne eeuw niet langer zo'n belangrijke rol spelen ...
