Waarschijnlijk worden velen geconfronteerd met een dergelijke periode in hun leven, wanneer volledig Ik wil niets doen. Van ergens op de top komt alles verterende luiheid over, en er rest nog maar één verlangen: dekking zoeken met het hoofd met een deken en zelfs niet bewegen. Dit is stagnatie, vermoeidheid, de eerste oproepen van depressie. En ze moeten beslist vechten. Anders kan de mentale toestand zo verergerd worden dat het later alleen met de hulp van een specialist mogelijk zal zijn.
Om stagnatie te verslaan, moet een persoon verschillende eenvoudige maar onmisbare acties uitvoeren. Eerst moet je begrijpen dat het leven niet altijd helder en vol met verschillende emoties is. Soms heb je periodes van respijt, rust en kalmte nodig. Ze moeten als vanzelfsprekend worden beschouwd zonder de vreugde van het leven te verliezen. Maar als dit niet werkt, dan moet je radicaler handelen.
Alle mensen wachten op een verandering in het leven, maar als je daar gewoon zit en niets doet, dan wacht je nergens op. Moet duidelijk begrijpen. Dat meestal stilte vóór de storm plaatsvindt, en hoogstwaarschijnlijk zal een hele wervelwind van nieuwe indrukken en sensaties de grijze dagen vervangen. En hun aankomst kan veel dichterbij zijn.
Op onderwerp: Waarom is er een leegte in de ziel?
Ten eerste moet je proberen duidelijk te presenteren wat de gewenste toekomst precies lijkt. En zeg niet dat het absoluut onverschillig is - het gebeurt niet. Een man trekt zichzelf bij elkaar en begint te dromen: wat wil je, waar droom je over? Wanneer een duidelijke foto wordt getekend, is het tijd om door te gaan naar de volgende fase.
Tekenen, visualiseren van verlangens - dit zou in de tweede periode moeten zijn. Dromen hebben weinig idee in gedachten, ze moeten in het algemeen zichtbaar maken, tekenen, knippen en plakken. Wakker worden, een persoon zal zijn aspiraties voor zich zien en dit zal energie toevoegen, hem tot actie duwen.
In de derde plaats mag men in geen geval zichzelf laten mank lopen. Constant werk aan jezelf is de sleutel tot een snelle terugkeer naar het actieve leven. Ik wil bijvoorbeeld niet eten - je moet jezelf forceren, naar de keuken gaan en eten. Er is geen verlangen om te lopen - je moet opstaan, samenkomen en uitgaan. Constante worsteling met jezelf brengt op en tempert.
Geef niet toe aan apathie - dit zijn de belangrijkste voorwaarden voor een snelle en succesvolle uittocht van stagnatie. Maar het is ook erg belangrijk om een goede houding tegenover jezelf en alles wat er gebeurt te hebben. Alles gaat voorbij en er komt een nieuw licht om het overleden oud te vervangen. Dit mag onder geen enkele omstandigheid worden vergeten.
