Dit artikel is bedoeld voor diegenen die niet kunnen werken zonder afgeleid te worden en brengen wat tot het einde is begonnen, geconfronteerd met luiheid en gebrek aan zelforganisatie. Misschien ben je een freelancer, werk je zelfstandig en heb je geen discipline. Of je werkt op kantoor op verschillende projecten en houdt vaak de deadline niet bij omdat je niet alles op tijd kunt doen. Of je gaat gewoon niet lang door met werken vanwege luiheid en het verlangen om af te leiden.
Dan is dit artikel iets voor jou. Ik hoop dat mijn advies je zal helpen. Hier zal ik het vertellen hoe je jezelf kunt laten werken en efficiënter om het werk te doen.
Dit bericht is gewijd aan de eerste verjaardag van de blog! Gedurende het jaar is de opkomst gegroeid van nul tot 3.500 mensen per dag! Ik denk dat dit een goed resultaat is. Maar goed, we zullen hier meer door afgeleid worden en terugkeren naar het onderwerp van het artikel.
Discipline en zelforganisatie
Vroeger was ik altijd gefascineerd door georganiseerde en gedisciplineerde mensen die zich kunnen concentreren op het werken wanneer het moet worden gedaan. En ze hebben hiervoor geen baas nodig, die ze zal aanpassen en controleren. Ze hebben geen speciale kantooromgeving nodig: ze kunnen thuis werken en tegelijkertijd de verleidingen weerstaan om te gaan liggen en lui te zijn. Ze zijn volledig onafhankelijk en autonoom. Ze zijn in staat om te plannen, doelen te stellen en deze doelen te bereiken.
Mijn bewondering voor deze mensen was vermengd met jaloezie, omdat ik zelf geen discipline had en het heel erg nodig had. Werk viel altijd uit mijn handen, ik werd constant afgeleid door iets, ik was te laat met de deadlines en sommige taken bleven onvervuld. Ik had geen schema en plan, ik kon alleen iets doen als ze de deadlines aanmerkelijk verkrapten of als iemand me zou pushen. Het is duidelijk dat de kwaliteit en efficiëntie van dergelijk werk in dergelijke omstandigheden altijd te wensen overlieten.
Maar nu is er veel veranderd. Elke dag werk ik aan het vullen en opzetten van twee sites (deze blog en zijn Engelstalige tegenhanger), plus mijn belangrijkste taak. (Ik zal niet echt zielsgewijs zijn en ik zal eerlijk zeggen dat ik tot nu toe niet erg druk ben met mijn hoofdbaan, maar ik werk toch veel, ook in mijn eigen projecten - de blog brengt me veel tijd.) Ik kan thuis, op kantoor werken - het maakt niet uit. Ik leerde hoe dingen tot een einde te brengen, werk methodisch en laat me niet afleiden door externe stimuli. Ik zal je vertellen over de principes die mij hierbij hebben geholpen.
Schrijf voor deze blog
Het schrijven van artikelen voor de site is natuurlijk een plezier. Maar aan de andere kant is het behoorlijk hard werken. Mijn hoofdtaak en technische ondersteuning voor deze site zijn veel minder tijdrovend dan het schrijven van gestructureerde tekst. Posts van deze blog vereisen mij tot grote mentale inspanning, concentratie en doorzettingsvermogen. Ik giet geen wanordelijke stroom van bewustzijn op deze site. Voordat mijn gedachten op de pagina's van dit blog verschijnen, moeten ze worden geborsteld, gestroomlijnd, organisch verweven in de algemene structuur en gepresenteerd in de vorm van een kant-en-klare, begrijpelijke en aangepaste tekst voor lezers.
Nadat het artikel voorbij is, voel ik een sterke morele voldoening, alsof ik een moeilijke taak heb volbracht, een oefening zonder sport. Wat helpt mij om aan het hoofdwerk te werken en, het hele jaar door, om lezers van vrij lange artikelen te voorzien? Laten we het hebben over de principes die de basis vormden van mijn werkdiscipline. Deze principes zullen je helpen.
Principe 1 - Stel tijdelijke werknormen in
Zonder een kant-en-klaar plan, is het moeilijk om jezelf te dwingen om te werken. Daarom moet u leren plannen en zich aan uw plan houden. Wat is de benadering van bedrijfsplanning om te gebruiken?
Ik heb twee verschillende benaderingen geprobeerd:
- Maak een plan voor de hoeveelheid werk voor een bepaalde periode. Bijvoorbeeld: ik moet 3000 woorden per dag schrijven en totdat ik dit doe, zal ik niets anders doen.
- De tweede is om een vaste tijdelijke standaard te volgen. Bijvoorbeeld: ik werk 4 uur, met drie pauzes van 10 minuten, dan rust ik een uur en werk ik nog anderhalf uur. En het maakt niet uit hoeveel werk ik gedurende deze tijd heb gedaan.
Ik was ervan overtuigd dat de tweede benadering veel redelijker en effectiever is dan de eerste, nu zal ik uitleggen waarom:
Kwaliteit van het werk: als men probeert het werk zo snel mogelijk af te ronden, kan kwaliteit daaronder lijden. Als een persoon gebonden is aan de implementatie van een bepaald bedrag, en niet op tijd werkt, dan is er geen direct doel om het werk te doen. Maar goed, deze man probeert het onbewust snel af te maken.
Toen ik mezelf normen als 3000 woorden per dag stelde, wilde ik "eerder naar de finish", dus maakte ik geen lange pauzes om na te denken over wat ik in een paar paragrafen zou schrijven. Dit wordt niet zo goed weerspiegeld in de kwaliteit van het werk: dan moest je het opnieuw doen.
Ik schrijf verschillende artikelen met verschillende snelheden, afhankelijk van mijn huidige staat en de inhoud van het artikel (ik schreef bijvoorbeeld een artikel over alcohol vrij snel, ondanks het volume, en ik kan een andere tekst langer schrijven). Daarom heb ik misschien niet genoeg 4-5 uur om te schrijven hoeveel ik wil.
Dan word ik moe, maar ik moet nog steeds werken en het plan uitvoeren. Als ik moe ben, kan zelfs mijn favoriete activiteit voor mij in kwelling veranderen. Dan doe ik alles langzamer en met kracht, wat ook een negatieve invloed heeft op de kwaliteit van het werk en leidt tot nog meer uitputting.
Snelheid van het werk: naar mijn mening, als een persoon zichzelf geen tijdslimiet stelt en niet streeft om iets in een bepaalde korte tijd te doen, dan doet hij het werk met zijn natuurlijke snelheid terwijl hij de juiste kwaliteit van dit werk behoudt, op voorwaarde dat hij er niet toe doet wat niet afgeleid. U kunt deze snelheidsoverbrengingsterm "kruissnelheid" definiëren.
Als ik bijvoorbeeld 4 uur schrijf, dan heb ik niet veel opschieten. Maar tegelijkertijd kan niet worden gezegd dat het werk daardoor veel langzamer gaat. Ik ben nog steeds geïnteresseerd in het feit dat het werk moet worden gedaan en daarom doe ik het op een normale snelheid, ik heb gewoon geen haast. Misschien beweegt het zich in zo'n afgemeten ritme iets langzamer dan gehaast en in een poging om zo vroeg mogelijk te eindigen, maar aan de andere kant wordt de kwaliteit niet minder en neemt de vermoeidheid af.
Stel je voor dat je in een vliegtuig vliegt. Dit enorme schip kan natuurlijk motoren met volledige stuwkracht inschakelen (tijdens de vlucht op kruissnelheid, motoren, passagiersvliegtuigen, werken op ongeveer 50% van de kracht, als ik me niet vergis) en proberen de bestemming te bereiken vóór de geplande aankomsttijd. Maar dit zal leiden tot een niet optimaal brandstofverbruik: er zal veel brandstof worden verbrand. En bovendien riskeert de piloot de veiligheid van passagiers wanneer deze buiten de normale vlucht ligt.
Als het vliegtuig in de normale modus door de lucht beweegt, zijn de brandstofkosten op kruissnelheid minimaal en zijn de reisomstandigheden de veiligste voor passagiers. Uiteindelijk zal hij hoe dan ook zijn bestemming bereiken.
Ik geloof dat het beter is om met zijn natuurlijke snelheid te werken voor een vaste tijdsinterval, zonder ergens te snellen of af te leiden. Toch bereik je je doel, het laat je nergens achter. Eenvoudig zult u uw middelen efficiënter gebruiken.
Het is beter als u de twee hierboven beschreven benaderingen in uw werkplanning combineert. Werk een vast tijdsinterval uit, maar houd tegelijkertijd rekening met de hoeveelheid van de gewenste hoeveelheid werk. Kijk altijd hoeveel je uiteindelijk hebt gedaan. Maar deze factor, ik herhaal het, zou geen doorslaggevende rol moeten spelen.
Ik geef een voorbeeld uit mijn praktijk: ik werkte vandaag 5 uur, maar ik schreef slechts 700 woorden. Het gaat erg langzaam, wat is er aan de hand? Ik dacht lang na over het artikel, herschreef verschillende paragrafen en onderbrak me toen. Ik zou het vandaag dus niet meer kunnen schrijven. Dus alles is in orde en ik kan dit afmaken.
Maar het had anders kunnen zijn, ik schreef zo weinig, omdat ik zelf voortdurend werd afgeleid door allerlei onzin. Als dit zo is, dan zal ik morgen proberen me strenger aan het schema te houden, zodat het werk sneller verloopt.
Principe 2 - Begin met de moeilijkste taken.
Als u de mogelijkheid heeft om uw werktaken in willekeurige volgorde uit te voeren, begin dan met dat wat maximale inspanning vereist. Ik begin 's ochtends met het schrijven van artikelen en daarna doe ik al het andere werk op de blog: het technische gedeelte, promotie, communicatie, etc. Er is geen toespraak dat ik artikelen moe schrijf. Maar corrigeer de sitecode, als ik een beetje moe ben, kan ik dat.
Principe 3 - Laat je niet afleiden!
Dit is misschien wel de belangrijkste regel die hier te lezen is. Leid, volgens principe 1, een tijdsinterval (bijvoorbeeld 3 uur) waarin u met rustpauzes werkt. Sluit ICQ, Skype, sociale netwerken en internet of gebruik ze alleen voor zakelijke doeleinden.
Ten eerste kun je je laten meeslepen door een plotselinge activiteit en het werk vergeten. Ik denk dat iedereen in zo'n situatie verkeerde toen ze even contact wilden opnemen om het bericht te lezen, en deze minuut strekte zich uit in een paar uur zwerven rond de sites op internet.
Ten tweede, als je wordt afgeleid, neemt de effectiviteit van je activiteit dramatisch af, omdat je bij terugkomst op het werk je bijna opnieuw in het werk moet onderdompelen.
Maak er een regel van dat je geen nevenactiviteiten uitvoert totdat de tijd om is of de tijd voor een pauze komt. Het is moeilijk om dit principe na te leven, maar het is noodzakelijk om hiernaar te streven.
Zoals Neil Fiore adviseert in haar boek, de psychologie van persoonlijke effectiviteit, als je afgeleid wilt worden en een soort van nonsens wilt hebben, ga je bijvoorbeeld naar je VKontakte profiel, voordat je dit doet, neem je 10 langzame ademhalingen en uitademingen. Dit zal u helpen een verstandige beslissing te nemen en onthoud dat werk niet sneller zal worden gedaan als u voortdurend wordt afgeleid.
Beginsel 4 - Als het werk niet doorgaat - niets doen
Er gebeurt niets? Ben je op een dood spoor? Ben je het beu om te werken? Maar je hebt het plan nog niet voltooid? Rust, ontspan. Ontspannen betekent niet dat je e-mail moet checken of updates op sociale netwerken moet bekijken. Verplaats uw stoel gewoon weg van de monitor (ervan uitgaande dat u op de computer werkt, natuurlijk) en ontspan. Probeer zo een paar minuten te zitten. Denk eraan, geen bijwerkingen totdat u het tijdplan hebt voltooid!
Ga daarom zitten en houd in je hoofd het idee dat je niets anders kunt doen dan werken, omdat je jezelf een belofte hebt gegeven om enkele uren te werken. Na enige tijd kun je enkele gedachten bedenken die je uit de impasse van je werk zullen leiden. Uit verveling en nietsdoen reiken je handen zelf naar het toetsenbord en blijven ze werken.
Als je geen andere keus hebt dan te werken, dan zullen je hersenen automatisch terugkeren naar deze activiteit, als je het wat tijd geeft om te rusten. Deze regel helpt me veel. Vaak ben ik in de verleiding om te stoppen en alles te stoppen. Dit gebeurt vooral op die momenten dat iets lang niet opdoet voor mij, bijvoorbeeld om een gedachte te formuleren.
Dan gooi ik mijn hoofd terug, ontspan en komt de gedachte zelf tot mij. En als dat niet zo is, dan vind ik andere oplossingen, bijvoorbeeld, focus op een ander stuk werk, en kom hier later op terug.
Een andere mogelijke oplossing voor dergelijke situaties is om over te gaan naar minder stressvol werk. Als ik het helemaal niet leuk vind om een artikel te schrijven, begin ik bijvoorbeeld om de code van de site te doorzoeken of vragen van lezers te beantwoorden, zodat ik geen tijd verspil Ik kan deze tijd op een andere manier gebruiken: ga in een stoel liggen en denk na over waar het volgende artikel over zal gaan.
Kortom, als u een plan instelt voor minimaal 5 uur, gebruik het dan altijd met voordelen voor uw werk, zelfs als u niet de hele periode van uw hoofdactiviteit bezet.
Als ik me helemaal niet kan concentreren en er gedachten bij me opkomen, maar niet alleen maar gedachten over werk, probeer ik mezelf niet te dwingen me te concentreren, ik ontspan me gewoon, kijk en wacht. Na een tijdje verlaten alle vreemde gedachten mijn hoofd en kan ik me weer concentreren op mijn werk. Dit is vergelijkbaar met de beweging van een bal in een trechter: eerst snelt hij wild van rand naar rand in deze ruimte, maar dan, onder invloed van de zwaartekracht, daalt hij noodzakelijkerwijs in een smalle buis onderaan de trechter.
Het belangrijkste op dit moment is niet onderbroken door iets anders, gewoon zitten en wachten.
Maar als u al erg moe bent, dan hoeft u uzelf niet uitputting te bezorgen, tenzij absoluut noodzakelijk, zelfs als u het plan niet hebt vervuld! Als ik echt moe ben, ben ik klaar met werken en kan ik een dwaas zijn, ontspannen. Als het lichaam moe is, geef ik het rust. Maar om moe te worden, moet je werken.
Ik zal hieraan toevoegen dat het tijdens de geplande onderbreking van je werk beter is om je hoofd rust te gunnen dan om op internet te surfen. Ga wandelen of leun achterover in een leunstoel, dan kun je beter ontspannen en geen risico lopen verzanden in een zinloze activiteit.
Beginsel 5 - Handhaving van de orde op de werkplek.
Externe volgorde geeft de interne volgorde weer en omgekeerd. Het is heel moeilijk om gedachten te verzamelen en aan een tafel te werken die bezaaid is met allerlei soorten rotzooi. Ruim uw werkruimte op, niet alleen fysiek, maar ook virtueel: herstel de volgorde op uw computer, verwijder onnodige bestanden, verspreid alles in mappen, in plaats van naar een hoop te dumpen.
Principe 6 - Drink minder koffie!
Ik weet dat het heel raar klinkt, maar het gebrek aan de gewoonte om dagelijks koffie te drinken verhoogt de efficiëntie, verhoogt de concentratie en stelt je in staat om prioriteiten correct in te stellen. Je kunt hierover meer lezen in mijn artikel over stoppen met koffie drinken.
Principe 7 - Zelfdiscipline verhogen
Het is moeilijk om jezelf te dwingen iets te doen als je een slecht ontwikkelde wilskracht hebt. In mijn artikel over het ontwikkelen van wilskracht en zelfdiscipline, heb ik enkele tips gegeven over hoe dit te bereiken.
Hoe meer je wil is ontwikkeld, hoe gemakkelijker het is om over luiheid, inactiviteit en controle over de verlangens van je lichaam te stappen (slapen, eten, dwaas spelen).
Conclusie - waarom heb ik niets geschreven over motivatie?
Ik heb de basisprincipes vermeld die me helpen bij mijn hoofdwerk en bij nevenactiviteiten. Ik raakte niet gemotiveerd, hoewel dit soort artikelen vaak vertellen hoe belangrijk motivatie is zonder welk werk dan ook in angst verandert.
Motivatie is leuk, maar ik geef er de voorkeur aan er niet van afhankelijk te zijn, omdat dit een vergankelijk ding is: nu is het, dan is het dat niet. Het is onmogelijk om haar constant met vuur te voeden, zodat werk altijd plezier oplevert. Je zult altijd worden geconfronteerd met dergelijke situaties wanneer je iets met geweld moet doen, en dit is normaal.
Ik hou ervan mensen te helpen en nuttige artikelen te schrijven, ik stel grote plannen op deze site en zie mijn toekomstige werk eraan. Dit is natuurlijk een enorme stimulans en motivatie. Maar toch kan dit verlangen het werkende enthousiasme van mij niet elke dag en elke minuut opwarmen. Als ik moet werken, worst ik constant met mijn verlangens om dwaas te spelen, naar muziek te luisteren of op internet te zitten.
Enthousiasme is een tijdelijk iets en het uiterlijk ervan hangt niet altijd van ons af. Op sommige dagen is het werk in volle gang, anderen willen niets doen. Maar zal macht niet iets passends zijn en we kunnen het redden! Ik vertrouw liever op iets blijvends en iets dat ik zelf kan beïnvloeden, namelijk op eigen kracht en niet op externe prikkels! Het is gewoon veiliger. Daarom schrijf ik niet over motivatie.
Denk eraan, het moeilijkste is om te beginnen. Maar je hoeft alleen maar te beginnen met werken om het aanvankelijke remmoment van traagheid te overwinnen, en het werk zal koken, ontspannen als een vliegwiel!
Als u geen stimulans en doel ziet in uw werk, verander dan uw beroep en kijk naar uw doel. Maar dit zal het onderwerp zijn van een apart artikel.
