Wat ik kreeg van meditatie - Deel 1

Ergens in een van mijn eerdere artikelen beloofde ik een post te schrijven over wat ik kreeg van meditatie. Ik heb dit artikel niet eerder geschreven, ten eerste omdat ik vond dat andere onderwerpen waarvoor ik schrijf belangrijker zijn dan dit, en ten tweede wil ik materialen publiceren die nuttig zijn voor mensen, en niet alleen een afspiegeling zijn van een aantal persoonlijke ervaring zonder conclusies.

Ik hou niet echt van blogs en levende tijdschriften waarvan de auteurs uitsluitend gericht zijn op het beschrijven van hun eigen ervaringen en indrukken. Ik geloof dat mijn ervaring nuttig en interessant kan zijn voor iemand, alleen als het dient als illustratie en bewijs van dergelijke ideeën die mensen helpen om te evolueren naar zelfontplooiing en om persoonlijke problemen te verwijderen.

Ik zie het nut niet om veel over mezelf te vertellen, over mijn ervaring buiten de context van praktische aanbevelingen over zelfontwikkeling. Dat is waarom ik dit artikel niet eerder heb geschreven. Ik dacht dat deze informatie voor niemand interessant zou zijn, omdat het alleen mijn persoonlijke geschiedenis betreft.

Maar onlangs schreef een van de lezers dat hij dit artikel graag zou willen zien. Ik dacht na over wat ik over dit onderwerp kan schrijven. En ik besefte dat dit inderdaad nuttig kan zijn voor iemand. Ik wou dit artikel tenslotte besteden aan wat ik heb geleerd door mediteren. Ik zal vertellen wat er op dit pad te verwachten valt, hoe je je kunt verhouden tot de praktijk om er maximale "bonussen" van te krijgen, en welke gevaren je op de loer liggen.

Ik denk dat zo'n verhaal praktische voordelen voor iemand kan opleveren. Als je al geruime tijd bezig bent met meditatie en geen positieve veranderingen ziet, dan helpt dit artikel je misschien om ze te zien. Als je niet bent begonnen met mediteren, zul je hier veel redenen vinden om het te gaan doen. Ik hoop dat mijn persoonlijk voorbeeld iemand kan stimuleren.

Dit artikel is een uitstekende reden om veel belangrijke ideeën over te brengen aan de lezer, die ik niet in andere artikelen over meditatie heb kunnen investeren. Maar ik wil dat je een ding in gedachten houdt wanneer je dit bericht leest. Alle persoonlijkheidsveranderingen, die verder zullen worden besproken, werden mogelijk dankzij meditatie. Maar men kan niet zeggen dat meditatie de enige bron van deze veranderingen is.

Metamorfose is een bron van werk geworden voor zichzelf, en niet alleen voor meditatie. Nu zal ik hier niet verder op ingaan, ik zal in het artikel op dit idee terugkomen. En meer dan eens.

Een andere reden waarom ik besloot om deze post te schrijven, is mijn wens om de toon van de adviseur, die in elk artikel doorkijkt, te verdunnen: hoe je je roeping kunt vinden, hoe je nee kunt zeggen, hoe je iets anders kunt doen ... Laat de lezer even stoppen met de aanbevelingen en adviezen ( hoewel in dit artikel zij ook zullen zijn). Laat de auteur rusten en sta het toe een post te schrijven, waarin hij, naast de aanbevelingen, zijn persoonlijke ervaring gedetailleerder beschrijft dan in mijn andere artikelen.

Hoe ik begon te mediteren

Zoals ik al eerder schreef, toen ik begon te mediteren, had ik nog niet nagedacht over zelfontplooiing. Ik dacht er niet eens aan of ik fouten had, of ik er vanaf kon komen, hoe ik het moest doen. Zulke gedachten hebben me gewoon niet bezocht, omdat ze niet veel meer mensen bezoeken.

Mijn persoonlijkheid leek me iets compleet en logisch, een zekere gegeven en constant. Ik heb zelfs niet veel van mijn zwakke punten als zodanig overwogen. Onlangs ben ik vaak verbaasd over het feit dat mensen niet eens nadenken over ontwikkeling. Wanneer ik dit gevoel begin te ervaren, wordt het een lichte verontwaardiging. Om dit te stoppen, herinner ik me onmiddellijk zoals ik een paar jaar geleden was, net zoals ik niet wilde nadenken over persoonlijke ontwikkeling.

En ik begin deze mensen meteen te begrijpen. Ze denken er gewoon niet over na: voor hen bestaat er in principe geen probleem als persoonlijke ontwikkeling.

Ik, net als vele anderen, geloofde dat de mens een kokende ketel van passies, verlangens en aangeboren eigenschappen is die hem beheersen, hij heeft geen eigen wil. Soms leek het mij dat een gerichte verandering van persoonlijkheid een godslasterlijke schending is van zijn soevereiniteit, zijn heilige, eens en voor altijd gevestigde, natuurlijke staat.

Ik kan niet zeggen dat ik dit idee als een manifest heb gedragen. Zoals ik zei, dacht ik niet speciaal na over de problemen van persoonlijke ontwikkeling, dit gebied interesseerde me niet, dus zulke ideeën vormden niet eens een holistische gedachte. Het idee van de onveranderlijkheid van het individu vestigde zich ergens diep, op een non-verbaal niveau, het kwam niet aan de oppervlakte, maar het bepaalde ook mijn denken en bepaalde zijn grenzen. Ik geloofde er onbewust in en heb er nooit over nagedacht.

Ik begon niet te mediteren voor mijn eigen ontwikkeling, maar om depressies, paniekaanvallen en constante stemmingswisselingen kwijt te raken. Ik kan niet zeggen dat ik zeker in de effectiviteit van deze methode geloofde, maar toen begreep ik dat ik niet veel keus heb. Ik was mijn ervaringen beu, ik wilde mijn hele leven niet lijden en wist niet wat ik moest doen. Ik begreep niet hoe ik er anders vanaf moest komen. Ik beschouwde tablets al als de nieuwste optie. En meditatie gaf op zijn minst enige hoop om van deze kwalen af te komen.

Ik had ook een verlangen om de beoefening onder de knie te krijgen omdat het me leek dat meditatie je een aantal supernormale vermogens bezorgt. Ik heb het niet over buitenzintuiglijk of zoiets. Ik dacht dat een mediteerder meer kan en kan doen dan andere mensen, dat is alles (tenslotte, niet alleen zoveel mensen mediteren). Dit idee had geen tijd om vorm te krijgen in een duidelijk verlangen naar ontwikkeling. Ik was nog meer geïnteresseerd in het idee om van geestesziekte af te komen. Maar ik kan niet ontkennen dat de verborgen, nauwelijksbewuste motieven om iets beters te worden dan anderen (wat precies, ik wist het niet) me toen ook leidde.

Ik wilde mijn vrije tijd aan meditatie niet besteden. Ik wilde deze tijd wijden aan iets anders, eigenlijk, om deel te nemen aan elke onzin. Daarom begon ik te mediteren over de weg naar het werk en terug naar de trein in de voorsteden. Immers, terwijl ik in het verkeer reed, deed ik niets.

Wat begon na meditatie met me te gebeuren

De eerste veranderingen begonnen zich op te tekenen, waarschijnlijk over een paar maanden. Maar ik heb ze nog niet gerealiseerd. Een min of meer tastbaar effect van het beoefenen van de praktijk begon na zes maanden te verschijnen.

In mijn verdere presentatie zal ik de chronologie van de veranderingen die zijn opgetreden door meditatie niet kunnen bewaren. Ten eerste zal het moeilijk zijn om te maken, omdat de metamorfose soepel en geleidelijk optrad. Aan deze veranderingen ging geen plotselinge openbaring vooraf. Ik kan me het moment niet herinneren waarop ik me realiseerde dat ik mijn emoties kon beheersen, of dat ik me realiseerde wat ik wilde van dit leven.

Ideeën kwamen niet meteen, alsof ze zich verzamelden, gebaseerd op nieuwe levenservaring. Ervaring ging aan het idee vooraf. Aanvankelijk handelde ik eenvoudig onbewust, intuïtief, maar ik begon te begrijpen dat ik alles goed deed. Pas toen, na verloop van tijd, leidde ik geleidelijk aan uit deze acties en de resultaten van deze acties de ideeën af die de basis van deze site vormden.

Deze gedachten hebben vlees en bloed, ze zijn niet alleen in de lucht, ze zijn gebaseerd op ervaring die ik heb ervaren.

Dit is een van de redenen waarom het voor mij moeilijk is om de volgorde van wijzigingen te bewaren. Het is een continu proces in plaats van een tijd beperkte actie. Bovendien vonden deze wijzigingen parallel aan elkaar plaats.

Ten tweede is dit nog steeds niet mijn biografie van de afgelopen jaren. Dit is een gestructureerd artikel dat spreekt over de metamorfose die plaatsvond met een persoon die begon te mediteren. Daarom zou ik me willen concentreren op de veranderingen zelf en deze in de basis van de structuur van dit bericht plaatsen. De verdere vertelling zal dus de vorm van punten hebben, die elk betrekking hebben op een bepaalde persoonlijke metamorfose en niet noodzakelijkerwijs gebonden zijn aan een specifieke tijd.

Laten we dan beginnen.

Ik stopte mezelf te identificeren met mijn emoties.

In tegenstelling tot andere veranderingen hier, kan ik een soort startpunt traceren. Het gebeurde ongeveer twee maanden na het begin van de oefening. Ik denk dat het interessant is om te lezen voor die mensen die last hebben van paniekaanvallen.

Op een nacht probeerde ik in slaap te vallen toen ik de naderende paniekaanval voelde, een paniekaanval. Ik kan niet zeggen dat ik toen de meest intense fase van paniekstoornis heb ervaren, waarbij de aanvallen meerdere keren per dag plaatsvonden. Toentertijd kwamen paniekaanvallen minder vaak voor en waren minder intens. Maar dat waren ze nog steeds.

En dus, toen ik me realiseerde dat er een bepaalde aanval zou komen, vroeg ik me opeens af wat er zou gebeuren als ik me erop zou concentreren, erin zou proberen te duiken, dieper te gaan, of zelfs te versterken. Eerder heb ik er niet over nagedacht, maar alleen op een passieve manier bezweek ik aan aanvallen en liet ik ze meesleuren met hun rusteloze en onstuimige loop.

Hier probeerde ik een of andere wil te tonen. Ik had niet in mijn hoofd een kant-en-klaar idee dat me opdroeg op deze manier te handelen. Ik raakte gewoon geïnteresseerd. En wat als ik ongebruikelijke sensaties krijg? Wat zal er gebeuren? Plots helpt het?

Ik wilde deze aanval met bewustzijn grijpen, begrijpen en begrijpen. Ik had nog nooit zo'n kracht in mezelf gevoeld. In het begin was ik bang, de paniek nam toe, maar ik bleef kijken. Toen ging alles naar beneden. Angst werd vervangen door euforie in verband met een gevoel van controle over de situatie. Het blijkt dat ik het kan! Als ik weer een aanval krijg, weet ik al wat ik moet doen!

Dan heb ik nog geen verreikende conclusies getrokken dat je in principe elke toestand, elke emotie kunt beheersen. Ik was blij dat ik zelf een paniekaanval aankon.

Alleen toen begon ik te beseffen dat, in tegenstelling tot mijn eerdere opvattingen, de hele emotionele wereld van een persoon controleerbaar is. En dit besef kwam van specifieke levenssituaties. Als ik vroeger altijd in de nasleep van mijn emoties liep, kon ik nu soms in strijd handelen met mijn gevoelens en toestanden. Zelfs als dit niet werkte, begon ik na te denken over de aard van mijn emoties.

Ik begon te beseffen dat woede en irritatie niets dan een verspilling van zenuwen met zich meebrachten. Afgunst, ijdelheid is slechts een aflaat van het ego, ze leiden tot lijden. Ik besefte dat het helemaal niet nodig was dat ik boos, nerveus, jaloers, laf was, alleen maar omdat ik zo werd in het proces van het leven. Ik bepaal tenslotte zelf hoe ik moet zijn. "Ik" is niet mijn emoties, angsten, toestanden.

Het is gewoon een rimpeling op het water, en het echte Zelf ligt dieper, het is iets meer permanent en onafhankelijk. En bij het vinden van dit "ik" ligt de betekenis van spirituele ontwikkeling.

Vroeger, slogans zoals "vind je zelf" of "stop jezelf te identificeren met je emoties" leek mij esoterische clichés, slogans die mooi lijken te klinken, maar ze kloppen niet. Hoe kun je stoppen jezelf te identificeren met je gevoelens? Ik heb tenslotte mijn gevoelens. "Ik" is iets heel, ondeelbaar. Alle passies, ondeugden zijn even billijke delen van mijn persoonlijkheid als liefde, intelligentie. Dat dacht ik al eerder.

Maar op sommige sluwe manieren, zonder enige spirituele boeken te lezen, begon ik de ouden te beseffen als de wereld van waarheden over de aard van mijn "ik". En ik nam deze waarheden op in het leven zelf, met mijn eigen ervaring van verandering, en nam ze niet alleen in geloof, omdat ik ze leuk vond.

Meditatie heeft me geleerd om te observeren wat er binnen gebeurt. Dit heeft mijn bewustzijn ontwikkeld.

Waarom ik in meditatie geloofde.

Meditatie heeft me enorm geholpen, alleen vanwege mijn scepticisme. Ik ben altijd ver verwijderd geweest van mystiek en alle parascience. Daarom zag ik vanaf het begin van mijn beoefening meditatie niet als een absoluut goed, een wondermiddel voor alle problemen. Daarom deed ik het niet gedachteloos, alsof ik gewoon pillen slikte, wat me in de loop van de tijd zou kunnen helpen.

Ik probeerde betekenis te vinden in meditatie. Een voor de hand liggende, aardse betekenis, niet transcendentaal en esoterisch. Vanwege het feit dat ik altijd aan alles twijfelde, ik niet in God en andere mystiek geloofde, kon ik geen meditatie beoefenen als ik er geen eenvoudige en logische verklaring voor had gevonden.

En ik begon naar deze uitleg te zoeken in mijn ervaring. Ik begon te merken dat meditatie het mogelijk maakt om vanuit de buitenwereld naar mijn innerlijke wereld te kijken. De praktijk vereist dat de beoefenaar zich concentreert op iets (ademhaling of mantra) en niet betrokken is bij zijn ervaringen, emoties en gedachten. Het is natuurlijk erg moeilijk om volledige bevrijding van gedachten te bereiken, maar het belangrijkste is om te proberen.

In de loop van de tijd besefte ik dat dit niet alleen een soort van mystieke traditie is, maar eerder een effectieve oefening. Om de spieren van de schouders en rug te ontwikkelen, moet je ze constant oefenen, bijvoorbeeld omhoog trekken. En om te leren hoe je je emoties kunt volgen en niet toe te geven, moet je dit vermogen ook oefenen om bijvoorbeeld te mediteren.

Ik voelde dat het voor mij gemakkelijker werd om te abstraheren van emoties in het echte leven, omdat ik het elke dag twee keer oefen! Ik merkte ook dat na meditatie het makkelijker voor me was om beslissingen te nemen, problemen op te lossen die me eerder onoplosbaar leken.

Tijdens de oefening zeg ik inderdaad tegen mijn emoties "niet nu", "dan later, na de training." Gedurende 20 minuten probeer ik niet betrokken te raken bij ervaringen en houd ik de aandacht op één punt. Het ontwikkelde een bepaalde vaardigheid, een vaardigheid van bewustzijn, die werd overgebracht naar een echt, dagelijks leven, waarin ik al beter in staat was om gedachten en ongewenste ervaringen van mezelf weg te jagen. Dit bevrijdde mijn geest van emoties, verduidelijkte mijn gedachten en ontspande me ook heel diep.

Na meditatie voelde ik me kalm en vredig. Als ik nerveus was, boos op iemand, een bluesaanval doormaakte, dan ging na het oefenen alles als een hand van de grond.

Hier is het een echt, praktisch, alledaags gevoel van meditatie, dat ik voor mezelf heb gevonden. Dit zijn bewustwordingsoefeningen. Dit is de conclusie van het 'ik' voorbij de grenzen van de wereld van ongecontroleerde emoties. Dit is de bevrijding van vooroordelen en illusies. Dit is een stressvermindering. En het werkt volgens het principe van routinematige training, door herhalingen, maar ook door spiertraining of mondeling tellen. Maar deze oefening zal minder effectief zijn als je niet begrijpt hoe het werkt, hoe het je in het echte leven helpt.

Vergeet niet dat meditatie geen wondermiddel is, maar een effectief hulpmiddel!

Deze verklaring kan worden verklaard door meditatie te vergelijken met spierrekoefeningen voor ritmische gymnastiek. Het is duidelijk dat zonder uitgerekte spieren er niets is om aan gymnastiek te denken, je kunt het gewoon niet doen. Maar tegelijkertijd leert strekken je niet turnen, het bereid je eenvoudig voor op het doen van deze sport.

Dat is ook meditatie. Op zichzelf helpt het zeker en heeft het een gunstig effect. Maar je moet onthouden dat meditatie alleen je geest voorbereidt om aan jezelf te werken, die vaardigheden ontwikkelt zonder welke dit werk niet doorgaat. Als je gedachteloos mediteert, wacht dan ongeduldig op haar om je te redden van een depressie of beloon je met superkrachtigheden en tegelijkertijd werk je in het dagelijks leven niet aan jezelf als je niet mediteert, je zult geen geweldige resultaten bereiken.

tips:

Denk na over de betekenis van meditatie. Waarom werkt het? Hoe helpt ze je in het leven? Hoe voel je je achter haar aan? Welke veranderingen gebeuren er met jou? Kortom, kom bewust tot meditatie!

Werk aan jezelf. Meditatie ontwikkelt de vaardigheid van bewustzijn. Probeer het in het leven toe te passen. Let op je emoties. Leer ze te beheersen. Doe mee aan zelfonderzoek. Wees je bewust van je zwakheden. Wat moet er nog meer worden gedaan?

Er was een herwaardering van waarden

Een ander belangrijk effect dat ik niet voor mezelf begon te voelen, was dat ik langzaam begon af te sterven van de noodzaak om altijd ergens heen te rennen, om al mijn vrije tijd met een soort van krachtige activiteit bezig te houden. Voordat ik begon te mediteren, was ik erg onrustig en actief, in een slechte zin van het woord. Op doordeweekse dagen werkte en bleef ik op mijn werk. En in het weekend kon ik niet stil zitten: ik ging naar vergaderingen, feesten, dronk alcohol.

Als opeens bleek dat ik op een vrije dag thuis was, dan bracht dit me veel ongemak. Tot enige tijd zag ik dit probleem niet. Het leek me dat ik gewoon actief en energiek was. Maar in feite was het nogal angstig, waardoor ik niet kon ontspannen. Ik had bijna geen rust: het werk nam het dagelijks leven op en het weekend werd bezet door vergaderingen en evenementen.

Ik ben zelden alleen geweest met mijn gedachten: ik was tenslotte altijd bezig met iets. Ik had geen tijd om na te denken over mijn leven. Ik dobberde gewoon mechanisch met de stroom van het lot en leefde onbewust.

Terwijl ik oefende, merkte ik dat ik steeds meer tijd thuis doorbracht. In plaats van naar een luidruchtig feestje te gaan, besloot ik thuis te blijven met mijn vrouw, te ontspannen, een film te kijken of te lezen. Ik vind het echt leuk. Er zijn een aantal hobby's die ik thuis heb gewerkt.

Ik begon meer en beter te rusten. Появилась некая самодостаточность: я уже меньше нуждался в развлечениях, денежных тратах, тусовках, алкоголе, сильных впечатлениях, чтобы получать удовольствие от жизни. До этого казалось, что сама жизнь концентрируется лишь в тех вещах, которые я перечислил в предыдущем предложении, а пространство между бешеной активность и удовольствием заполнено гнетущей пустотой.

Мне стали доставлять удовольствие спокойные прогулки, я стал наслаждаться погодой, запахами и своими мыслями. Появились какие-то хобби, которыми мне было интересно заниматься дома. Ушли беспокойство, неусидчивость, и течение моей жизни стало приобретать более спокойный и размеренный характер. Мне перестало быть скучно. Я начал видеть радость в каждом моменте своей жизни.

Это не могло не отразиться на моих ценностях: они претерпели кардинальное изменение. Хотя об изменении говорить не очень правильно. Скорее эти ценности и цели оформились. Раньше передо мной не стояло ясной цели, я не понимал, чего я хочу от жизни. Ясно было только одно, что надо работать, развлекаться по выходным, тратить деньги и опять работать. Я не видел иного смысла жизни, не потому что мне хотелось такой судьбы, а потому что я не осознавал никаких альтернатив.

Ведь без постоянной работы мне бы стало скучно, мне требовалось какое-то занятие, которое могло бы поглощать всю мою энергию. Пускай даже это занятие было глупым и неинтересным. На мой взгляд, в таком положении сейчас живет большинство людей. Нельзя сказать, что их устраивает то, как они живут, но они и не догадываются о том, какой другой может быть эта жизнь.

Это чем-то напоминает идею фильма «Матрица», которая, можно сказать, является жестокой метафорой современной жизни. Люди живут в иллюзорном мире суеты, работы, вечных дел, покупок, сиюминутных удовольствий, амбиций, страстей, удовлетворения чужих желаний и не догадываются о том, что существует другой мир, более реальный…

Медитация стала для меня красной таблеткой Морфеуса, которая помогла мне увидеть свои настоящие желания и цели, заглянуть за границы этой иллюзии. Я понял, что я хочу просто жить и наслаждаться жизнью и у меня уже есть все для этого!

Мне не нужно работать до ночи на работе, а в выходные куда-то бежать, чтобы себя чем-то занять. Ведь мне стало и так хорошо, я научился наслаждаться покоем и своими мыслями. Раньше работа увлекала меня, только потому что она, подобно громоотводу, притягивала к себе всю мою избыточную энергию. И другого применения этой энергии я не мог найти.

Работа придавала моей жизни какой-то смысл, какое-то направление. В работе я терял самого себя, а это то что мне было нужно. Ведь пребывание наедине с собой было мучительным.

Но, когда я нашел какой-то смысл вне работы, когда я научился быть с самим собой, постоянная занятость стала приобретать характер помехи, чего-то лишнего. Я знал, чему посвятить свое свободное время, мне было интересно наедине со своими занятиями, своими хобби и своими мыслями. На работе приходилось заниматься, тем, чем скажут. Она отнимала много времени. А это время я мог использовать намного лучше: тратить его на свое развитие, проводить его с женой, заниматься своим хобби, читать гулять и путешествовать.

После того, как я научился наслаждаться свободным временем, его стало совсем не хватать. Раньше я с трудом выдерживал несколько недель отдыха подряд, мне становилось скучно. Теперь же этого казалось мало для того, чтобы я мог насладиться этим отдыхом и своим новым счастьем!

Я осознал, что если бы у меня не было необходимости работать, по финансовым соображением, я бы работу бросил. Хотя раньше я даже не мог допустить такой мысли. Я думал: «Что бы я тогда делал? Чем бы я занимался? Ведь мне бы стало скучно!»

В результате, я стал меньше задерживаться по своему желанию. И работу я через какое-то время сменил. На новом месте я уже жестко ставил вопрос о невозможности переработок.

Но, я понимал, что обычная наемная работа все равно отнимает много времени. В какой-то момент я понял, что я должен организовать свою жизнь так, чтобы иметь больше свободного времени и какой-то независимый источник дохода. Об этом не буду писать подробнее, это уже тема отдельной статьи.