Geen echtpaar is compleet zonder ruzie en ruzie. Zoals psychologen zeggen: "alleen mensen die absoluut onverschillig tegenover elkaar zijn, maken geen ruzie." Natuurlijk komen in dergelijke situaties de meeste echtgenoten op de voorgrond van de emoties, beginnen ze in detail uit elkaar te halen wie er gelijk heeft en wie om vergeving moet vragen, wie in zijn mening blijft, en wie een compromis moet sluiten. Het gevolg is dat mensen zelf niet in de gaten hebben hoe ze, op zoek naar een oplossing voor het conflict, zichzelf in een diepe afgrond storten, waardoor er steeds meer agressie ontstaat.
Immers, als je goed naar het probleem kijkt, maakt het niet uit wie gelijk heeft en wie de schuldige is. Zelfs de oorzaak van het geschil is niet belangrijk, omdat het eindresultaat het nog steeds niet bepaalt. Het enige dat de uitkomst van een gegeven ruzie bepaalt, is de wens van beide partijen om te verzoenen.
Accepteer je foute is niet eenvoudig. Veel mensen, zelfs hun eigen fouten realiserend, blijven nog steeds, door traagheid, het tegenovergestelde bewijzen, uit angst concessies te doen en voor een zwakzinnige persoon over te gaan. In feite is dit de manier waarop ze hun zwakke karakter nog sterker benadrukken, omdat alleen de sterke geest van de persoonlijkheid een nederlaag kan verduren.
Zelfs ondanks dit, is een echte indicator van de morele kracht van een persoon, of het nu man of vrouw is, zijn vermogen om de onrechtmatigheid van een ander te accepteren. Vergeef hem dat hij ongelijk heeft, geef hem een kans om te verbeteren. Verre van velen zijn daartoe in staat. Het is veel gemakkelijker voor de meerderheid om beschuldigingen te beschuldigen of zelfs te zoeken, alleen niet om te vergeven. En dit is een van de factoren, de fout waarvan de statistieken van de echtscheidingsprocedure elk jaar veel te wensen overlaten.
Dus hoe kan een persoon zichzelf dwingen om te stoppen en nadenken over zijn daden in een vlaag van woede en schreeuwt naar zijn geliefde persoon? Er is een eenvoudige maar effectieve manier.
Ze zeggen dat mensen alleen geliefden gaan waarderen als ze verliezen. Helaas is het waar. Het gebeurde zo dat ons leven erg onvoorspelbaar is. Elke dag gebeuren er dingen met mensen die zij noch hun dierbaren verwachten. En het geeft een reden om te denken: is het de moeite waard ruzie te maken met je geliefde over en zonder enige reden, als hij op elk moment kan verdwijnen, en het laatste gesprek met hem dat in het geheugen bewaard blijft, bevat alleen verwijten en beschuldigingen? Is het het waard? Als je je in ieder geval een tweede situatie voordoet tijdens een nieuwe schermutseling met een geliefde of geliefde, dan zal de oorzaak van de ruzie zo onbeduidend en stom lijken dat het verlangen om door te gaan zal verdwijnen.
Geen kleine dingen in het leven kunnen de liefde en het vertrouwen van een geliefde compenseren. Elk conflict kan worden vermeden door te gaan naar een elementaire menselijke concessie en vergeving. Dit is niet zo moeilijk om te doen als het lijkt, maar het resultaat is niet lang op zich wachten. Goede emoties kunnen altijd zegevieren over slechte emoties. Het is alleen belangrijk om hen naar een nuttige cursus te leiden.
Evgenia, regio Moskou
