In dit artikel zullen we het hebben over "normale mensen". Kan ieder van jullie jezelf als normaal beschouwen? Wie is deze normale persoon?
Men gelooft dat normale mensen meestal positieve emoties hebben. Als ze verdrietig zijn, doen ze het niet zonder een goede reden - misschien is een naaste overleden of is er een groot probleem gebeurd.
"Normale persoon" is niet onderhevig aan irrationele angst, voelt geen onverklaarbare angst. Zijn hele mentale activiteit is rationeel en evenwichtig. Hij is altijd vol energie, weet duidelijk wat hij wil van het leven, twijfelt zelden en heeft altijd een kant-en-klare oplossing voor alles.
De meesten van ons willen "normaal" zijn. En in onze gedachten vergelijken we onszelf vaak met een of andere abstracte 'gezonde', 'normale' persoon.
Vaak horen we:
- "Zulke gedachten kunnen niet bij een normaal persoon voorkomen"
- "Omdat ik zonder reden verdriet voel, betekent het dat er iets mis is met mij."
In dit artikel zal ik bewijzen dat er niets normaal is in de zogenaamde "normale persoon". Dat er waarschijnlijk helemaal geen normale mensen zijn!
Waar komt dit vandaan?
Het beeld van een "normaal persoon" werd gevormd door de ontwikkeling van de massacultuur met zijn geïdealiseerde, glanzende personages, maar ook door de invloed van bepaalde opvattingen in de psychologie.
De meeste psychologische scholen zijn gebaseerd op een mechanistische filosofie. Deze filosofie beschouwt de mens als een mechanisme met verschillende, gescheiden delen. Ze gelooft dat sommige delen van onze psyche "verkeerd", "pathologisch" zijn. Vanuit haar gezichtspunt zijn er herinneringen, emoties, gedachten, bewustzijnstoestanden die "problematisch", "abnormaal" zijn en daarom gecorrigeerd of verwijderd moeten worden.
Indringend in het publieke bewustzijn, roept deze manier van denken ideeën op over "ongewenste" emoties, "slechte" gedachten, vormt het beeld van "normale" en "abnormale" mensen.
Een andere mogelijke reden voor deze perceptie van "normaliteit" is de activiteit van de farmaceutische industrie met meerdere miljarden dollars. Het is gunstig voor medicijnfabrikanten om te blijven geloven dat sommige manifestaties van onze psyche pathologisch zijn. In combinatie met het gebrek aan beschikbare informatie over natuurlijke methoden om met angst, slapeloosheid, slecht humeur om te gaan, wordt dit geloof sterk versterkt.
Maar kunnen veel van onze gedachten en gevoelens echt worden beschouwd als pijnlijke afwijkingen van de norm die alleen in eenheden overheersen? Laten we proberen het uit te zoeken.
"Slechte gedachten" komen voor de geest alleen abnormaal
De Canadese psycholoog Stanley Ratman deed een onderzoek naar studenten die door alle maatregelen als "gezond" werden beschouwd. Het bleek dat van tijd tot tijd vrijwel elk onderwerp gedachten had over seksueel geweld, perversies, maar ook godslasterlijke ideeën, foto's van geweld tegen oude mensen of dieren.
Andere studies hebben aangetoond dat 50% van alle mensen minstens één keer in hun leven serieus over zelfmoord nadenken (Kessler, 2005)
Waar zijn al deze "normale mensen"? Er wordt immers geloofd dat negatieve gedachten - dit is niet normaal! Maar iedereen heeft ze.
Angst is iets abnormaals!
Angst is een natuurlijk evolutionair mechanisme. Angstige verwachting van gevaar (zelfs als die er niet is), paniek, manifesteerde zich op onvrijwillige momenten, heeft meer dan eens een man gered in de oerwouden en woestijnen van de oudheid, vol gevaren en gevaren.
Waarom is een deel van de mensen dan meestal overdreven angstig, maar een deel van de mensen niet? De Amerikaanse psychotherapeut David Carbonell verwijst ons wederom naar de evolutionaire psychologie, met het argument dat in elke stam met het oog op universele overleving zowel mensen met een verhoogde risicobereidheid als mensen die buitengewoon verontrustend zijn, aanwezig moeten zijn. Het eerste type mensen steunde de stam bij jacht en oorlogen, waar compromisloze moed vereist was. Het tweede type hielp de stam om te overleven, anticiperend op de dreiging en onnodig risico te voorkomen.
Natuurlijk leidt niet altijd overmatige angst tot angststoornissen, hoewel dit een van de voorwaarden kan zijn voor het optreden van dit probleem. Maar dit is niet iets "abnormaals" en zeldzaams.
Volgens statistieken kan tot 30% van de mensen in een willekeurige periode van het leven met angststoornissen worden geconfronteerd! 12 procent van de mensheid lijdt aan specifieke fobieën en 10 procent lijdt aan sociale angst, en in de VS en Europa zijn deze cijfers nog hoger!
Depressie en andere kwalen
Statistieken over depressie in verschillende landen zijn anders. In Japan is bijvoorbeeld het percentage mensen dat chronische neerslachtigheid ervaart 7%. En in Frankrijk - 21% (!). Ongeveer 8% van de mensen ervaart eetstoornissen - anorexia en boulimie.
4 procent van de volwassenen is kwetsbaar voor aandacht. Maar ik geloof dat, vanwege de zeer vage criteria voor diagnose en geschillen over deze diagnose, deze cijfers mogelijk worden onderschat. Het lijkt mij dat als we rekening houden met het moderne tempo van het leven, dan met een slechte concentratie van aandacht, ongecontroleerde motoriek, impulsiviteit en constante haast, veel meer mensen elkaar ontmoeten.
Permanent geluk - "de normale staat van de mens"
Een normaal persoon voelt zich altijd positieve emoties.
Maar als we kijken naar de gegevens die ik hierboven geciteerd heb, blijkt dat ongeveer een derde van alle mensen (maar hoogstwaarschijnlijk meer) ooit heeft geleden onder wat 'mentale ziekte' wordt genoemd!
Als we het hebben over afwijkingen die zich niet in een klinische, maar in een huishoudelijke context bevinden, kan worden benadrukt dat bijna alle mensen van tijd tot tijd worden bezocht door ongecontroleerde, irrationele gedachten, 'onredelijke' veranderingen in gemoedstoestand, angsten en twijfels.
Het is een mythe dat een "normale" persoon nooit twijfelt! Weet je waar mensen nooit aan twijfelen? Dit zijn degenen die zijn ingepakt met explosieven en zichzelf opblazen in overvolle plaatsen! Hier hebben ze altijd vertrouwen in alles en ervaren ze geen grote keus.
Wie wordt dan als "normaal" beschouwd? Het blijkt dat ze allemaal normaal of allemaal abnormaal zijn!
Zoals psycholoog Joseph Tsiarochchi zei: "Geestesziek, abnormaal - dit zijn slechts woorden uit de menselijke taal Niemand mag als ziek of gezond worden beschouwd We zitten allemaal in dezelfde menselijke boot."
Het leven is over het algemeen een moeilijk iets, zoals de Britse psychotherapeut Russ Harris zegt: "bijna niemand zal ooit tegen me zeggen:" Ik leef te gemakkelijk, er zijn niet genoeg moeilijkheden in mijn leven! "
En de Boeddha zei in het algemeen dat 'het hele bestaan doordrongen is van lijden'.
Het leven is vol van beproevingen, tragische gebeurtenissen, stress, angst, pijn, veroudering, dood. En deze dingen begeleiden alle mensen, ongeacht hun status, materieel welzijn, gezondheid.
Geestelijk lijden is een onmisbaar onderdeel van ons leven, geen schandelijke uitzondering op de regel, geen schandelijke afwijking.
Pijn, verdriet, moedeloosheid - dit is normaal!
En een persoon leert hoe om te gaan met dit lijden alleen wanneer hij zich niet langer voor zichzelf schaamt, moeilijk te verbergen, te zwijgen en te onderdrukken.
Ons werd geleerd om dit te beschouwen als het "ding dat niet zou moeten zijn" in onze "normale wereld". We erkennen niet dat dit niet overeenkomt met het beeld van een 'normaal mens', we proberen het op alle mogelijke manieren uit ons gewone bestaan te forceren.
Daarom, volgens de statistieken, zoeken de helft of de meeste mensen met psychische problemen geen tijdige hulp: ze zijn hierdoor in verlegenheid gebracht, zijn bang of herkennen helemaal niet, of geloven dat dit niet voor hen is ("alleen psychos gebruiken psychologische hulp!").
Daarom, wanneer er onaangename emoties of gedachten komen, blijven mensen volharden in het proberen ze te onderdrukken. Stop met voelen. Stop met denken. Zeker, ieder van ons werd herhaaldelijk geadviseerd: "Wees niet bang!", "Denk er maar niet aan!" Brad! Het is bewezen dat pogingen om emoties te onderdrukken of gedachten uit het hoofd te gooien paradoxaal genoeg leiden tot het tegenovergestelde resultaat: ongewenste emoties en gedachten worden nog groter.
Daarom is het voor veel mensen normaal geworden om pillen te nemen voor elke gelegenheid: angst, verdriet, irritatie is niet normaal! Dit zou niet moeten zijn! Maar om een of andere reden groeit het aantal mensen met psychische stoornissen in hetzelfde tempo als de ontwikkeling van de farmaceutische industrie!
En ik wil nog een citaat van Joseph Tsiarochchi geven:
"In de westerse cultuur is het gebruikelijk om slechte emoties te onderdrukken en zich op goede emoties te concentreren. Veel boeken over zelfontwikkeling en populaire psychologie beweren dat als je een positieve houding ten opzichte van de wereld hebt, je alles kunt doen: miljoenen verdienen, kanker verslaan en stress uit je leven verwijderen.
Ouders vertellen jongens vaak dat ze geen angst moeten "voelen", maar meisjes die ze niet zouden moeten "voelen", voelen boosaardigheid. Volwassenen beweren dat alles in hun leven perfect is. Hoewel we weten dat veel mensen een verrassend hoog niveau van depressie, angst en woede hebben.
Misschien zijn de woorden van Henry Toro waar: "de meeste mensen vangen hun leven op in stille wanhoop." We worden geconfronteerd met een paradox: wij, als samenleving, proberen al decennia lang gelukkiger te zijn, maar er is nog steeds geen bewijs dat we daadwerkelijk gelukkiger worden. "
~ Mijn vertaling van een citaat uit de Gids van de CBT Practitioner voor ACT
Quote alleen op het eerste gezicht somber. Het is helemaal niet dat geluk onmogelijk is. Ze verklaart eenvoudigweg het feit dat de praktijk om negatieve emoties, aanvaard in de westerse cultuur, te vermijden (of zelfs taboe te maken) en pogingen om 'positief te denken' zichzelf niet rechtvaardigen. Het lijkt erop dat hoe meer we proberen te leven zonder onaangename emoties, stress, negatieve ervaringen, hoe ongelukkiger we worden.
En misschien is het tijd om van tactiek te veranderen, omdat het niet werkt? Misschien is het tijd om toe te werken naar het herkennen van onaangename emoties, als een recht deel van het leven? Maak vrienden met je verdriet, angst, woede! Nee, helemaal niet om ze te verwennen, maar gewoon aandacht te geven, te stoppen ze te ontkennen, onszelf ervan te overtuigen dat we ze "niet zouden moeten testen." Leer ze gewoon te accepteren als natuurlijke eigenschappen van de menselijke natuur, als tijdelijke verschijnselen, als natuurlijke fenomenen van de innerlijke wereld, een essentiële eigenschap van het leven, die verloopt door vreugde, succes en door verdriet en lijden. Neem het en laat los.
Tot slot wil ik een nieuwsgierige opmerking maken over de zogenaamde "sjamanistische ziekte". Dit is een voorbeeld van hoe het concept van "norm" verschilt in verschillende culturen.
Obsessieve onzin of sjamanistische ziekte?
Dit exemplaar is afkomstig uit het boek van Е.А. Torchinova "Godsdiensten van de wereld en de ervaring van het hiernamaals."
In culturen waar sjamanisme wordt ontwikkeld, bestaat er zoiets als 'sjamanistische ziekte'. Wat is het? Dit zijn een hele reeks verschillende symptomen: aanhoudende hoofdpijn, angst, nachtmerries, auditieve en visuele hallucinaties, die sommige leden van de stam tegenkomen.
Wat zouden we met zo'n persoon hebben gedaan? Hij zou onmiddellijk worden behandeld, in een poging om alle symptomen van deze ziekte te elimineren, zou de "zieke" persoon isoleren van de samenleving. Maar voor sjamanistische culturen is dit geen probleem dat onmiddellijke oplossing vereist, niet een ziekte die wordt "behandeld". Dit is een belofte van de kosiniteit van de mens, een bewijs van zijn toekomstige bestemming.
Hij is degene die geconfronteerd wordt met de "sjamanistische ziekte" en zal de toekomstige sjamaan worden. Het meest interessante is dat al deze onaangename symptomen verdwijnen na sjamanistische initiatie. Maar op het moment van de initiatie zijn ze integendeel enorm verergerd.
Inderdaad, tijdens de initiatie zinkt de toekomstige sjamaan in een trance met de hulp van ritmische gezangen, ceremonies en psychoactieve substanties. Hij ervaart een diepe transpersoonlijke ervaring, die soms heel beangstigend kan zijn. Veel overlevenden praten over onbekende, vreselijke entiteiten die het lichaam van de sjamaan in stukken scheuren en vervolgens terughalen.
Maar na de ceremonie, doet de toekomstige sjamaan, die zijn rol op zich neemt, angstaanjagende symptomen weg. Hij voelt een ongelooflijke opluchting, een soort spirituele vernieuwing. En dit is waar zijn kwelling eindigt.
Het interessante is dat, in tegenstelling tot de westerse cultuur, hallucinaties de 'remmende' medicijnen niet proberen te onderdrukken. Integendeel, ze proberen zich maximaal te versterken, om tot het uiterste te gaan tijdens de ceremonie. In een poging om een persoon onder te dompelen in de poel van zijn verborgen angsten en wanen.
Ik probeer niet te zeggen dat de benadering van de behandeling van schizofrenie, die in onze cultuur wordt toegepast, zeker slecht en verkeerd is, en dat de sjamanen inderdaad gelijk hebben. Ik wilde alleen maar laten zien hoe voorwaardelijk en relatief het concept 'norm' en 'afwijkingen' kan zijn.
Hoewel, laat ik hier mijn eigen veronderstelling over de sjamanistische ziekte benadrukken. Als we alle mystiek afleggen, kan de betekenis van al deze ceremonies als volgt zijn.
Het is mogelijk dat de sjamaan geen magische vermogens heeft (ik ontken ze niet, maar zet ze gewoon achter de haakjes van deze argumenten). Eenvoudig, het is in de regel een behoorlijk gevoelige persoon die een zeer nauwe band heeft met zijn onderbewustzijn. En daarin alle archaïsche beelden, beelden van demonische en goddelijke veldslagen, concepten over geesten en voorouders dat een persoon, die een spreukgieter is geworden, al naar stamleden vertaalt door zijn schaamte, rust.
En het is zeer waarschijnlijk dat een dergelijke persoon in de adolescentieperiode bepaalde problemen heeft, onbegrijpelijke symptomen (mentale aandoeningen komen vaak alleen voor bij 'gevoelige' mensen). En wanneer hij wordt geselecteerd voor inwijding, kan hij blootstaan aan blootstelling (een praktijk die in veel psychotherapeutische methoden wordt gebruikt en is dat een persoon wordt blootgesteld aan het onderwerp van zijn fobieën) binnen deze rituelen. En door louterende ervaringen, door een ontmoeting met zijn eigen angsten, is de sjamaan bevrijd van deze hallucinaties.
En zelfs als de symptomen aanhouden, is het veel gemakkelijker voor een persoon om ze te accepteren, omdat hem niet wordt verteld dat hij "ziek" en "abnormaal" is.
Wat denk je van het fenomeen sjamanistische ziekte? Ik zou blij zijn als je het in de comments deelt. Ik ben zeer geïnteresseerd om dit probleem te bespreken.
