Mensen hebben een onmiskenbaar voordeel ten opzichte van andere levensvormen: ze weten hoe te communiceren. Onderwijs, opleiding, werk, relaties met vrienden en familie - dit alles gebeurt via communicatie. Iemand kan genieten van de communicatie, anderen niet, maar we kunnen niet ontkennen dat er in alle opzichten een communicatieproces zo positief is. Communicatie wordt beschouwd als een van de belangrijkste vormen van menselijke sociale activiteit. In het communicatieproces wordt wat iemand wist en wist, het eigendom van veel mensen. Communicatie in wetenschappelijk inzicht is de interactie van mensen (de impact van mensen op elkaar en hun reacties op deze impact) en de uitwisseling van informatie tijdens deze interactie.
Er zijn twee groepen manieren waarop interactie tussen mensen kan plaatsvinden: verbale en non-verbale communicatiemiddelen. Er wordt aangenomen dat verbale communicatie minder informatie geeft over de doelstellingen, waarheidsgetrouwheid van informatie en andere aspecten van communicatie, terwijl non-verbale manifestaties veel punten kunnen vaststellen die in het gesprek adverteren niet worden geaccepteerd. Maar verschillende communicatiemiddelen zijn van toepassing en van belang, afhankelijk van de situatie. In de bedrijfswereld is het dus belangrijk om vooral verbale communicatie te houden, omdat het onwaarschijnlijk is dat de manager zijn gebaren volgt of emotioneel reageert op de volgende opdracht voor een medewerker. In de communicatie met vrienden, nieuwe kennissen of familieleden zijn non-verbale uitingen belangrijker omdat ze een idee geven van de gevoelens en emoties van de gesprekspartners.
Verbale communicatie.
Verbale communicatie wordt uitgevoerd met behulp van woorden. Verbale communicatie wordt beschouwd als spraak. We kunnen communiceren via schriftelijke of mondelinge rede. Spraakactiviteit is onderverdeeld in verschillende typen: spreken - luisteren en schrijven - lezen. Zowel geschreven als gesproken taal wordt uitgedrukt in de taal - een speciaal systeem van tekens.
Om te leren communiceren en verbale communicatiemiddelen te gebruiken, moet je niet alleen je spraak verbeteren, de regels van de Russische taal kennen, of vreemde talen leren, hoewel dit zeker van groot belang is. In dit opzicht is een van de belangrijkste punten het vermogen om ook in psychologische zin te praten. Te vaak hebben mensen verschillende psychologische barrières of angst om contact te maken met andere mensen. Voor een succesvolle interactie met de samenleving moeten ze op tijd worden geïdentificeerd en overwonnen.
Taal en zijn functies.
Taal fungeert als een hulpmiddel voor het uiten van de gedachten en gevoelens van mensen. Het is noodzakelijk voor veel aspecten van het menselijk leven in de samenleving, wat zich uit in de volgende functies:
- mededeelzaam (interactie tussen mensen). Taal is de hoofdvorm van een volwaardige communicatie tussen een persoon en zijn eigen soort.
- accumulerend. Met behulp van taal kunnen we kennis opslaan en verzamelen. Als we een bepaalde persoon beschouwen, dan zijn dit zijn notities, notities en creatieve werken. In een mondiale context is dit fictie en geschreven records.
- leerzaam. Met behulp van taal kan een persoon de kennis verwerven die is vervat in boeken, films of de gedachten van andere mensen.
- constructief. Met behulp van taal is het gemakkelijk om gedachten te vormen, om ze in een materiële, duidelijke en concrete vorm te bekleden (hetzij in de vorm van mondelinge mondelinge uitdrukking, of in de vorm van een geschreven).
- Afkomst. Taal maakt het mogelijk om mensen, gemeenschappen en andere groepen mensen te verenigen.
- emotionele. Met behulp van taal kun je emoties en gevoelens uiten, en hier wordt het beschouwd als hun directe uitdrukking met behulp van woorden. Maar in principe wordt deze functie natuurlijk uitgevoerd door non-verbale communicatiemiddelen.
Non-verbale communicatie.
Non-verbale communicatiemiddelen zijn nodig voor mensen om duidelijkheid te krijgen in elkaar. Uiteraard hebben niet-verbale uitingen alleen betrekking op mondelinge communicatie. Omdat de externe non-verbale uitdrukking van emoties en gevoelens die door het lichaam worden gepresteerd, ook een soort reeks symbolen en tekens is, wordt het vaak 'lichaamstaal' genoemd.
"Lichaamstaal" en zijn functies.
Non-verbale manifestaties zijn erg belangrijk in de interactie van mensen. Hun hoofdfuncties zijn als volgt:
- Vul het gesproken bericht aan. Als een persoon in sommige zaken een overwinning aankondigt, kan hij bovendien zijn armen boven zijn hoofd heffen of zelfs opspringen van vreugde.
- Herhaal wat er gezegd is. Dit versterkt de verbale boodschap en zijn emotionele component. Dus als je antwoordt "Ja, dit is zo" of "Nee, ik ben het er niet mee eens", kun je de betekenis van de boodschap ook in een gebaar herhalen: met een knikje of, integendeel, zij-aan-zij wikkeling in ontkenning.
- De uitdrukking van de tegenstrijdigheid tussen woord en daad. Iemand kan één ding zeggen, terwijl hij zich compleet anders voelt, bijvoorbeeld een grapje maken met hardop en verdrietig in zijn ziel. Het zijn non-verbale communicatiehulpmiddelen waarmee u dit kunt begrijpen.
- Focus op iets. In plaats van de woorden "aandacht", "kennisgeving", enz. Je kunt een gebaar laten zien dat de aandacht trekt. Een gebaar met een uitgestoken wijsvinger op een opgeheven hand geeft dus het belang aan van de tekst die in dit geval wordt gesproken.
- Woorden vervangen. Soms kunnen sommige gebaren of gezichtsuitdrukkingen een bepaalde tekst volledig vervangen. Wanneer iemand zijn schouders ophaalt of een richting aangeeft met zijn hand, is het niet langer nodig om te zeggen "Ik weet het niet" of "van rechts naar links".
Een verscheidenheid aan non-verbale communicatiemiddelen.
In non-verbale communicatie kunt u enkele elementen selecteren:
- Gebaren en houding. Mensen waarderen elkaar voordat ze beginnen te praten. Dus, alleen met een pose of gang, kunt u de indruk wekken van een zelfverzekerde of integendeel, kieskeurige persoon. Gebaren maken het mogelijk om de betekenis van wat er is gezegd te benadrukken, om accenten te plaatsen, om emoties te uiten, maar er moet aan herinnerd worden dat er bijvoorbeeld niet te veel van hen zouden moeten zijn in zakelijke communicatie. Het is ook belangrijk dat verschillende landen dezelfde gebaren hebben, wat hele andere dingen betekent.
- gebaar, uiterlijk en gezichtsuitdrukking. Het gezicht van een persoon is de hoofdzender van informatie over iemands stemming, emoties en gevoelens. De ogen worden over het algemeen de spiegel van de ziel genoemd. Het is niet voor niks dat veel lessen over het ontwikkelen van begrip van emoties bij kinderen beginnen met het herkennen van basisgevoelens (woede, angst, vreugde, verrassing, verdriet, verlangen, enz.) Op de gezichten in de foto's.
- afstand tussen gesprekspartners en aanraken. De afstand waarmee een persoon comfortabel met anderen kan communiceren en de mogelijkheid om te raken, bepalen voor zichzelf, afhankelijk van de mate van nabijheid van de ene of de andere gesprekspartner.
- toon en stemkarakteristieken. Dit communicatie-element lijkt verbale en non-verbale communicatiemiddelen te verenigen. Met de hulp van verschillende intonaties, loudness, timbre, toon en ritme van de stem, kan dezelfde frase zo verschillend worden uitgesproken dat de betekenis van het bericht direct naar het tegenovergestelde zal veranderen.
Het is belangrijk om verbale en non-verbale vormen van communicatie in uw spraak af te wegen. Hiermee kunt u uw informatie zo volledig mogelijk aan de gesprekspartner overbrengen en zijn berichten begrijpen. Als een persoon emotioneel en monotoon spreekt, verveelt zijn spraak snel. Omgekeerd, wanneer een persoon actief gesticuleert, vaak tussenwerpsels invoegt en slechts af en toe woorden uitspreekt, kan dit de perceptie van de gesprekspartner overbelasten, wat hem van een dergelijke expressieve partner in communicatie zal vervreemden.
