We worden allemaal geconfronteerd met dit probleem van tijd tot tijd als we weten wat belangrijk is om te doen, maar we willen het niet doen. En een bepaald deel van de mensen leeft hun hele leven op deze manier en vindt voortdurend excuses voor hun nalatigheid in de buitenwereld. Dus waarom is de wens om alles achter te laten zoals het is en om de uitvoering van sommige acties tot later uit te stellen zo sterk dat we eraan toegeven, ondanks het feit dat we zeker weten hoe belangrijk en noodzakelijk dit voor ons is? Een aantal factoren spelen op dit moment tegen ons, we zullen ze in volgorde beoordelen.
Wat is zelfabotage?
Laten we meteen het begrip van het 'belang' van actie bepalen, is alleen mogelijk als we er geen zin in hebben. Als we iets willen doen of ervan willen genieten, hoeven we geen status toe te kennen die van belang is voor een van onze acties. Het concept dat iets belangrijk of noodzakelijk is om te worden gedaan, is alleen van toepassing om de betekenis van deze actie voor zichzelf te vergroten om het uit te voeren. En ze kunnen worden onderverdeeld in routinematige en nieuwe acties die leiden tot het verlaten van de comfortzone.
Routinematige acties met behoud van de status-quo.
Alle acties die we uitvoeren of gewoon willen uitvoeren, onze hersenen evalueren het enorme aantal parameters. En het is precies welke beslissing onze hersenen zullen nemen als resultaat van het analyseren van al deze parameters en zal bepalen hoeveel we de wens zullen hebben of, laten we zeggen, de motivatie om iets te doen. En ongeacht wat we denken over onze "wilskracht", "ijzer" beslissing of een inspirerend doel - voor ons brein staat veiligheid voorop.
En dit is normaal in de meeste gevallen van ons leven, omdat het deze functie is die ons in staat stelt om te overleven en zich zeer snel aan veranderende omstandigheden aan te passen. Maar als het brein er tegelijkertijd van overtuigd is dat we ons in een comfortabele omgeving en een veilige omgeving bevinden, zal het er alles aan doen om de status-quo te behouden.
dienovereenkomstig alles dat ons ondersteunt in de huidige comfortabele sfeer, krijgt de status van heel belangrijk, zelfs als we dit niet willen doen. Het eenvoudigste voorbeeld is onbemind werk dat we dag in dag uit doen om geld te verdienen voor ons bestaan. Het belang van deze acties is extreem hoog, hoewel de wens om ze uit te voeren extreem laag is.
Vaak is zowel het belang als de behoefte aan dergelijke routinematige handelingen onjuist of wordt het op zijn minst sterk overschat, maar merk op dat onze hersenen hun grote belang erkennen, we maken ze bijna automatisch en dwingen onszelf elke dag.
Nieuwe acties of pijn nu, nou dan.
Maar naast routinematige zijn er nog een actie waaraan we bijzonder belang hechten. Dit zijn actie-aanroepen. Iets wat we meestal niet doen, maar om de een of andere reden geloven we dat ze ons leven kunnen verbeteren. En hier is de situatie precies het tegenovergestelde.
In de meeste gevallen weten we allemaal heel goed wat we moeten doenom je leven ten goede te veranderen. Tegelijkertijd kunnen we zo lang "perfect kennen" op deze manier, zo niet voor de rest van ons leven, omdat besluiten om iets nieuws of heel nieuws te doen heel moeilijk is, zelfs als we het grote belang van dergelijke acties erkennen.
Zulke acties, die op de een of andere manier de loop van ons gewone leven kunnen beïnvloeden, het brein is altijd erg op zijn hoede. En ondanks het feit dat dergelijke acties in de toekomst kunnen leiden tot een verbetering van onze levensstandaard, veiligheid en comfort, en we kunnen dit heel duidelijk begrijpen, kan het zeer pijnlijk zijn om een dergelijke actie-oproep uit te voeren. Bovendien overheerst de "pijn nu" bijna altijd "goed dan." Bovendien overheerst een beetje pijn in de meeste gevallen ook de wens om "grote pijn" achteraf te vermijden.
Bijvoorbeeld, calorierijk voedsel voor mensen met overgewicht. Een beetje pijn van het weigeren om wat schadelijk, maar smakelijk voedsel te eten, wint nu, in 99,9% van de gevallen, zelfs wanneer een persoon zeker weet dat deze 100% in de toekomst nog meer pijn zal veroorzaken bij overgewicht, ziekten die hiermee verband houden, de houding van andere mensen tegenover dikke mannen enzovoort. Als je je hersenen onderwerpt, ga je verder met je korte-termijn-verlangens, dan wint "pijn nu" altijd, zorgvuldig de huidige staat van ons leven bewaken.
Omdat we de grenzen van onze comfortzone verleggen met nieuwe acties, zullen onze hersenen hier altijd tegenin gaan, omdat er geen 100% garantie op succes is.
Faalangst is het belangrijkste excuus om niets te doen.
We kunnen het ontkennen, zeggen dat het er niet toe doet dat we klaar zijn voor mislukking, dat het gewoon een andere ervaring is die nog steeds zal profiteren, dat we de volgende keer slimmer zullen zijn als we weten hoe en wat we niet moeten doen. En dit is allemaal waar, maar dit neemt niet weg dat we altijd bereid zullen zijn mislukkingen en nederlagen te vermijden.
Als de angst om te verliezen begint iemands leven te dominerendan veroorzaakt dit verhoogde onzekerheid in zichzelf, iemands sterke kanten, iemands eigen kunnen om in principe iets te bereiken. Ze zeggen over zulke mensen dat ze zich hebben overgegeven, gescoord hebben op hun leven, omdat ze voor zichzelf de beslissing hebben genomen om niet eens iets te proberen te veranderen. En als je jezelf constant de mogelijkheid ontzegt om iets op een nieuwe manier te doen, probeer dan iets te veranderen, het einde zal altijd deze zijn.
Integendeel, door voortdurend onze comfortzone uit te breiden, zelfs als dit nu tot fouten leidt, winnen we over het algemeen in ons leven. Het is deze vaardigheid die vaak de belangrijkste is om succes te behalen, om te genieten van het overwinnen van je angst voor fouten en om verder te gaan, wat er ook gebeurt.
Dergelijke gewoonten, vaardigheden kunnen door de jaren heen worden ontwikkeld, persoonlijke groei, zelfontplooiing, boeken over leesbevordering, en je kunt jezelf een coach inhuren. Maar er is een andere, schijnbaar eenvoudige, maar zeer effectieve methode om jezelf te motiveren om belangrijke acties uit te voeren en vooruit te komen, wat er ook gebeurt.
Milieu is een belangrijke succesfactor in het leven.
Onze toekomst is niet alleen wat we nu doen, maar ook wie we zijn. Onze omgeving, de mensen met wie we communiceren, de dingen waarmee we ons omringen, vormen ons leven veel meer dan je je kunt voorstellen.
Immers, als familieleden, vrienden voor een van onze gesprekken die we zouden moeten proberen, laten we zaken doen of sporten, stoppen met roken of iets anders dat ons leven kan veranderen, zeggen ze dat je niet zult slagen, er is een crisis in het land, alle mensen geiten, je kunt niemand geloven, je kunt jezelf niet overmeesteren. Je kunt altijd excuses vinden om niets te doen. En als de omgeving giftig is, zal het ons vroeg of laat ervan overtuigen dat het goed is. Immers, er zullen mislukkingen zijn, en met zo'n omgeving zullen deze nederlagen als een zoveelste bevestiging van hun levensvisie dienen.
Integendeelals het milieu bevordert, als het mensen zijn die handelen, fouten maken, van hen leren en blijven handelen, dan zullen al onze gesprekken over hoe moeilijk het voor ons is, hoe we iets niet willen doen, ons tot daden duwen. Denk aan de 5 mensen die je het meest inspireren, en bedenk wat er zou zijn gebeurd als ze je vrienden waren en je steunden. Dit geeft meteen inzicht in wat de omgeving kan doen.
Als je nog steeds denkt wat te doen, om belangrijke beslissingen te nemen in je leven, om te handelen zonder te stoppen, probeer dan andere mensen te vinden die nu hetzelfde willen. Ze hebben je net zoveel nodig als ze je nodig hebben. Als je elkaar steunt, zul je nooit meer een vraag hebben waarom we niet willen en niet doen wat belangrijk voor ons is.
