Artikel geleverd door Stanislav Shishkanov, transactionele analist, EMDR (DPDG) -therapeut.
De redactie dankt Stanislav hartelijk en herinnert je eraan dat als je depressief wordt, je naar een psycholoog moet gaan!
Ik heb heel lang gevoeld dat er iets mis is met mij, iets fundamenteels in mij is niet in orde. Ik ben hopeloos en verwacht niet dat het ooit zal veranderen. Als ik me goed voel, weet ik heel goed dat dit niet voor altijd is. Alsof een zwarte schaduw boven me zweeft, voor een seconde uit elkaar gaat en me weer bedekt. Ik ben bang dat het weer slecht zal zijn.
Vandaag werd ik weer wakker in de auto. De kist is nog steeds dezelfde steen, spanning, angst en verdriet. Er was geen kracht en verlangen om op te staan en naar het huis te lopen na terugkeer van het werk. Soms val ik in slaap op de bestuurdersstoel. Het lijkt erop dat als iemand eenmaal in mijn auto was gestoten, dit de uitweg zou zijn.
Dan ga ik naar huis, kleed me om en ga weer aan het werk. Ik weet dat ik moet glimlachen, zeggen dat het goed gaat en rapporten op tijd indienen. Ik geef de indruk van een normaal persoon.
Vrienden vertellen me - verheug je in het leven, ontspan je, kerel, je bent te gestoomd. Hoe ze hun kunnen uitleggen dat dit alleen maar erger is, dat ik het niet verdien te leven, en ik voel me als een complete nonentity.
De slechtste test voor mij is een praatje.
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Hij ademt in zijn borst, angst verschijnt. Gedachten verdwijnen, ze dwarrelen in een draaikolk in een soort trechter en leegte. Je zielig en stom voelen. Ik wil dat iemand me helpt en haal me uit deze situatie, ik wil wegrennen. Maar ik ben waardeloos en niemand heeft het nodig. Ik zal alleen blijven.
Alles lijkt dwaas, belachelijk, ongemakkelijk en ongepast. De bewegingen zijn mechanisch, mijn ogen verbergen voor schaamte. Ik lees alle signalen van vijandigheid van de persoon van de gesprekspartner. Kleverige angst, schaamte, afwijzing, zelfhaat. Ik wil falen en verdwijnen. Ik haat mezelf, deze hele situatie is marteling en marteling.
Ik zwijg in het midden van de zin van de onverdraagzaamheid van hoe dom het klinkt.
Het gevoel van zijn onnatuurlijkheid is al verwant aan stuiptrekkingen, de nek verstijft, in de keel, de kaken zijn gespannen, de wilde angst zit in de borst. Om letterlijk te belasten, is het fysiek moeilijk.
Wanneer mensen zeggen dat alles goed met me is, lijkt het me dat ze gepest worden, hoewel ik begrijp dat dit niet zo is. Meestal wil ik gewoon alleen gelaten worden, dat ik niet bij andere mensen moet zijn. Ik denk dat het zonder hen beter zou zijn.
Mijn relatie en seksleven is een afzonderlijke mislukking. Ik ben constant bang om een meisje te verliezen. Ze zorgt voor me, en dat maakt het alleen maar erger, want ik weet zeker dat ik haar niet verdien, ze zal het begrijpen en me met rust laten. Als ik dat doe, probeer ik seks te vermijden. Ik heb niet de kracht en het verlangen om ermee om te gaan, hoewel ik begrijp dat dit belangrijk voor haar is. Hierdoor voel ik me machteloos, ik voel me geen man. Ik kan dit niet eens.
Ik zie geen enkele variant van de ontwikkeling van het leven waarin ik niet zou lijden. Mensen die kinderen baren, maken me verbaasd. Ze moeten tenslotte begrijpen waar ze hen leiden, wat voor soort wereld en leven dit is. Ik wil niet dat iemand zoveel lijdt en is niet van plan om mijn kinderen te krijgen.
Depressie is een projectie van een negatieve toekomst. Een persoon onderdrukt en elimineert zijn verlangens vanwege angst, en samen met hen gaan andere gevoelens, energie en zintuigen verder weg en nemen het zelfrespect toe. Zonder verlangens heeft een persoon geen richting, geen energie en geen begrip van "waar en waarom" hij leeft. En de resulterende zwarte achtergrond wordt naar voren geprojecteerd en het lijkt erop dat dit altijd zo zal zijn.
De uitweg is om de eerder onderdrukte verlangens te ontdekken en te leren omgaan met de angsten dat ze werden onderdrukt. Het goede nieuws is dat het in therapie mogelijk is. Dit is niet een soort menselijk gebrek, maar eenvoudig een aandoening die ontstaat door bepaalde redenen, en waarmee men kan (en zou moeten) werken. (C)
