Het is absoluut onbegrijpelijk waar in onze mentaliteit de bewering kwam dat als een man een vrouw slaat, het over liefde spreekt. Het is nog moeilijker te begrijpen waarom het zo stevig in onze geest is geworteld en waarom vrouwen zelf dit belachelijke idee steunen. Als de man zijn vrouw slaat, kan ze dan zeggen dat hij van haar houdt? Helemaal aan het begin van hun relatie gedroeg hij zich waarschijnlijk anders: hofmakerij, bloemen geven, een jas aantrekken. Vond dan niet leuk?
Liefde of niet?
Vanuit het oogpunt van sommige specialisten hebben agressie en geweld in het gezin (of in relaties tussen een man en een vrouw in het algemeen) diepe wortels, voortkomend uit genegenheid voor een partner en de angst om alleen te zijn. Dit is typerend voor zwakke mensen die door het gebruik van geweld hun partner absorberen.
Wat is het probleem?
Zoals altijd gebeurt in een relatie, kun je niet zeggen dat iemand de schuldige is. In sommige gevallen voelt het slachtoffer zelf de behoefte om geweld over haar te gebruiken en onderbewust (en soms heel duidelijk uitgedrukt) provoceert de partner. Net als in het eerste geval is dit een uiting van een gevoel van zijn eigen nutteloosheid.
Hier kun je een parallel trekken met het gedrag van het kind - wanneer hij niet genoeg aandacht krijgt, begint hij zich te gedragen, zich slecht te gedragen, slechte daden te doen - en zo trekt hij de aandacht naar zich toe. Het doet er niet toe dat volwassenen negatief reageren op zijn gedrag: ze schreeuwen, schelden, straffen - hij voldoet hoe dan ook aan zijn behoefte aan aandacht. Als je man je slaat, overweeg dan of de hierboven beschreven situatie geen weerspiegeling is van de jouwe.
Daarom kunnen we vaak zeggen dat een vrouw zichzelf niet respecteert, niet weet hoe lief te hebben en klaar staat om op de een of andere manier de aandacht op zichzelf te vestigen. Anders zou het gebruik van geweld in zijn begrip niet overeenkomen met dit mooie en tedere gevoel.
Iemand met een gezonde psyche zal na het eerste incident een dergelijke relatie verlaten, zich realiserend dat de partner daar mogelijk niet stopt. Hier moet het instinct van zelfbehoud werken.
Maar dit is een theorie. Meestal zijn vrouwen bang, terwijl ze bang zijn voor hun partner (hij kan dreigen, vervolgen) en anderen. Er zijn immers gevallen waarin een vrouw naar aanleiding van haar verhaal over afranselingen iets hoort als "Ik ben zelf schuldig" of "Niet provoceren". Als jaloezie bijvoorbeeld een oorzaak van conflicten wordt, heeft dit niets met liefde te maken. Een man beschouwt een vrouw als zijn eigendom en het kan met vertrouwen worden gezegd dat deze situatie verder zal verergeren en er zullen steeds meer redenen zijn voor het tonen van agressie: ik trek niet de verkeerde kleding aan, ik zeg het niet, blijf op mijn werk.
Hetzelfde kan gezegd worden over situaties waarin een man "geen dag heeft gezet". Als hij het mogelijk acht zijn problemen bij een meisje op te lossen, zal dit niet werken. Op deze manier je boosheid en falen verstoren kan alleen maar een complete verliezer en een onzekere persoon zijn - je moet hiermee werken, en vaker is het moeilijk om te managen zonder professionele tussenkomst. Daarom is het zinloos om te wachten op eventuele veranderingen, ondanks het berouw, de eden om te veranderen en de zinnen "dit zal nooit meer gebeuren". Zo iemand verhoogt zijn zelfrespect ten koste van een vrouw en vernedert haar fysiek en in woorden. Zijn doel is om zijn superioriteit te tonen en haar te overtuigen van haar eigen nutteloosheid en waardeloosheid. Voor een vrouw is dit beladen met de ontwikkeling van een groot aantal complexen en psychologisch trauma.
Heeft u nog steeds een relatie nodig - beslis voor uzelf. Als dergelijke situaties in je relatie systematisch ontstaan, dan hebben ze betrekking op onvolwassen relaties en het onvermogen om liefde normaal te geven en ontvangen.
Er zijn echter andere gevallen. Soms brengt een vrouw een man naar de staat wanneer hij zijn hand opsteekt en alle mogelijke manieren van beïnvloeding op haar heeft uitgeput. Tegelijkertijd is het noodzakelijk om te begrijpen dat ongeacht hoe een vrouw zich gedraagt, een geestelijk gezonde, evenwichtige man haar niet zal slaan. Hij zal zich omdraaien en weggaan, nou ja, op zijn minst zal hij vervloeken, maar hij zal het meisje niet beschouwen als een gelijkwaardige deelnemer in een man-tegen-man gevecht. Sommige meisjes proberen echter specifiek agressie bij een man te veroorzaken, en niet iedereen kan ermee omgaan. In dit geval klimmen de vrouwen zelf in de strijd. Is het in dergelijke gevallen mogelijk om te zeggen dat alleen een man schuldig is?
Misschien kon de vrouw haar partner ook niet bereiken, en haar pogingen om wat belangrijke informatie voor haar over te brengen, waren te emotioneel, ze trof de man op een pijnlijke plek psychologisch - hij antwoordde haar op een fysiek niveau. Vaak zijn dergelijke reacties ogenblikkelijk en de man zelf wist niet wat hij aan het doen was. Het besluit om in dit geval een partner te vergeven of niet te vergeven, wordt opnieuw aan de vrouw overgelaten. Misschien als dergelijke mensen leren om te luisteren en elkaar te horen, zullen dergelijke situaties niet worden herhaald.
