Vraag aan de psycholoog:
"Ik heb een probleem, mijn man met een gemeenschappelijke wet werkt in een andere stad, niet ver - 30 km. Komt (komt?) Een keer in de 2 weken, maar ongeveer een week belt me niet, en kwam niet voor het weekend !!! Voordien hebben we elkaar meerdere keren per dag gebeld. Alles was goed, als in persoon, en toen hij weg was. Ik zal een kleine uitweiding maken, we leven samen 3,5 jaar lang. Ik weet dat hij voor onze kennis een vrouw had. Ze kennen de jeugd. Ze heeft een gezin met kinderen en heeft al 2 kleinkinderen, hoewel ze 40 jaar oud is. Over het algemeen weet ik zeker dat ze periodiek oproepen en niet alleen, en dan stilte van 2 maanden tot 6. En alles begint zoals eerder. Over het algemeen lijkt het gedurende deze drie jaar periodiek aan de horizon.
Maar vóór dit incident deed hij dat niet, hoewel ze elkaar ontmoetten, maar hij verdween tenminste niet en hield zich niet stil, d.w.z. RING !!!
Ik begreep het laatste gesprek helemaal niet, ik herkende zijn stem niet eens, hij was gespannen en streng. We spraken een paar minuten over zaken, en ik vroeg wanneer hij zou bellen, waarop hij antwoordde: er zal tijd zijn - ik zal bellen ... het was tijdens de lunch. 'S Avonds probeerde ik hem te bellen, maar hij beantwoordde of liet de oproep niet vallen. Dus bijna tot de avond. Toen stopte ik met het rekruteren van hem. Ik schreef 's morgens een sms'je, typte het een paar keer in, hij gaf geen antwoord. En dan stilte, voor meerdere dagen nu. Ik neem de details van zijn telefoongesprekken en ik weet dat ze elkaar bellen. Het bleek dat hij deze week geen tijd voor me had, hoewel daarvoor het helemaal anders was !!!!! Ik heb het vermoeden dat hij naar onze stad kwam, maar niet voor mij ... IK WEET HET NIET - DOEN WEET HET NIET ???? Ik bel hem daarna niet, het kwelt me allemaal heel erg, ik slaap niet bijna. Help, leg uit hoe je je moet gedragen. Bel eerst of blijf pauzeren ???
Postscriptum Sorry, misschien voor een verward verhaal, maar het kookte sterk onder de douche. En het doet pijn ... "
Antwoord van de psycholoog:
Hallo Ik weet niet of er in deze paar dagen iets is veranderd tussen uw brief en ons antwoord. Ik hoop dat ja. Zo niet, laat dan Olga je gevoelens en gedachten delen vanuit je brief.
Toen ik je brief las, ervoer ik verschillende emoties: angst, wanhoop, verdriet. Ik veronderstel dat je iets soortgelijks ervaart. Een burgerlijke echtgenoot verdwijnt voor een week, belt niet, schrijft niet en communiceert met een andere vrouw ... Je bent verloren ... En alsof je probeert te raden wat je kunt doen om zeker te weten dat je "gelijk hebt" ... Alsof je een man teruggeven belangrijker vindt dan je eigen gevoelens en verlangens ... Dit maakt het vooral triest.
Niemand kan je precies vertellen wat je moet doen en hoe je je moet gedragen, want dit is je leven, je keuze en je relatie. Maar ik stel voor om te kijken naar alles wat er vanuit een andere hoek gebeurt, denk aan jou, jouw verwachtingen en verwachtingen.
Olga, wat wil je van een relatie met een burgerlijke echtgenoot? Wat vindt u van het feit dat er regelmatig een buitenaardse vrouw verschijnt aan de horizon van uw relatie? Hoe reageer je op haar uiterlijk? Wat is belangrijker voor jou: de aanwezigheid van een man in de buurt van of intimiteit met de persoon met wie je het leven deelt? Hoe kunnen uw acties (blijven bellen of pauze) uw relatie beïnvloeden? Wat is het slechtste scenario dat je opvalt? Wat gebeurt er als dit scenario uitkomt? Hoe ga je dit overleven en wat zal je helpen?
Je kunt je ook proberen in te beelden in de plaats van je man en voor jezelf de vraag beantwoorden: wat moet ik doen om ... (voeg hier het antwoord toe op de eerste vraag: wat wil je van de relatie?).
Ik hoop dat deze vragen en onderwerpen voor reflectie je zullen helpen om de kijkhoek een beetje te veranderen, omdat we soms, in de greep van emoties, het moeilijk hebben om de situatie met een andere blik te bekijken.
Olga, ik wil ook één ding opmerken. Tijdens het lezen van uw brief kreeg ik het gevoel dat u hoopt: er zijn enkele duidelijk "juiste" acties die de civiele man helpen terug naar huis te gaan. En hier moet ik je teleurstellen. Er zijn geen "juiste" acties bekend. De relatie van twee personen is immers de verantwoordelijkheid van TWEE mensen.
Als je gemeenschappelijke echtgenoot besluit de relatie te verlaten, kun je niets doen. Als hij besluit terug te gaan en te doen alsof alles in orde is, is je reactie uiterst belangrijk: blijf je zwijgen, accepteer je hem en laat je hem daardoor weten dat hij dit in de toekomst kan doen? Of wil je met hem bespreken wat er is gebeurd en wat ga je dan doen als hij niet naar een open gesprek gaat? Of doe je de deur voor hem dicht, laat zien hoeveel hij je heeft beledigd, en hoop je dat hij zich met verontschuldigingen zal vergissen? Of wil je de initiator van de pauze zijn, omdat je denkt dat hij niet het recht heeft om jou dit aan te doen?
Wat je ook doet, het zal je beslissing zijn, en je hebt er recht op, omdat het je leven, je relatie en je gevoelens zijn. Maar voordat u op de een of andere manier handelt, stelt u de volgende vragen: "Welke invloed heeft deze actie van mij op onze relatie? Zal het mij dichterbij brengen of weghalen van wat ik in deze relatie en in mijn leven wil bereiken?"
Als je nog vragen of opmerkingen hebt, neem dan contact op met de e-mail die op mijn pagina op de site staat (zie de handtekening). Als u uw gevoelens en ervaringen wilt bespreken in de vorm van counseling, kunt u een persoonlijke vergadering in Moskou of een Skype-consult op een geschikt moment voor u regelen.
Ksenia Terentyeva, psycholoog, coach
