Waarom er een deja vu-effect is
Zeker, tenminste één keer in je leven, had je een deja vu-effect, het gevoel dat alles wat er in de echte werkelijkheid gebeurt zich herhaalt, en je weet een paar seconden of seconden wat er daarna gebeurt. Misschien komt dit gevoel vaak naar je toe of zelfs achtervolgt je, in feite, om deze reden ben je waarschijnlijk geïnteresseerd in waarom het gebeurt.
Dit unieke fenomeen heeft van nature een mysterie van het onbekende en mystieke met zich mee. Maar is het echt mystiek of een normaal proces van hersenactiviteit?
In het boek 'De psychologie van de toekomst' gebruikte de beroemde psycholoog Emil Bouarak voor het eerst de term 'deja vu' (wat 'al gezien' betekent). Eerder werd dit fenomeen gekarakteriseerd als "paramnesia" - misleiding van het geheugen in geval van bewustzijnsverstoring of als "valse herkenning".
Momenteel is dit fenomeen nog steeds niet volledig begrepen en veroorzaakt het een toegenomen belangstelling, niet alleen van gewone mensen, maar ook van wetenschappers, psychologen, goochelaars en tovenaars. Er zijn verschillende aannames over wat eigenlijk zo'n deja vu-effect is en waarom het ontstaat.
Daarnaast is er een tegengesteld fenomeen, dat "zhamevyu" wordt genoemd en het tegenovergestelde effect karakteriseert - niet bekende dingen of mensen herkennen. Dit fenomeen verschilt van het bekende geheugenverlies doordat dit effect plotseling optreedt. Bijvoorbeeld, tijdens een gesprek met je beste vriend, betrap je jezelf erop dat je niet bekend bent met deze persoon en niets van hem afweet. In de praktijk komt "jammevu" zeer zelden voor, maar het vindt nog steeds plaats.
In 1878 suggereerden wetenschappers dat het deja vu-effect optreedt als gevolg van vermoeidheid, wanneer de processen van waarneming en bewustzijn worden geschonden. Met andere woorden, in antwoord op de vraag "Waarom het deja vu-effect optreedt", kan volgens wetenschappers de eerste aanname worden gemaakt dat dit gebeurt door vermoeidheid, overbelasting of overwerk.
William H. Bernham (Amerikaanse fysioloog) bracht in 1889 de tegenovergestelde mening naar voren. Hij voerde aan dat dit fenomeen optreedt als gevolg van hersenactiviteit, wanneer de processen veel sneller verlopen. Hij zei dat dit meer zal gebeuren na een goede en productieve rust, wanneer geest en geest helder zijn, het brein veel sneller en beter denkt en daarom een persoon in staat is om de situatie te zien alsof het hem vertrouwd is.
Er is ook een versie van het feit dat het effect van deja vu nauw verbonden is met dromen. In feite neigen de meeste mensen die deze aandoening hebben ervaren dat wat er gebeurt al in een droom is gezien. Maar wetenschappers verwerpen deze hypothese ook niet, en in 1986 bracht professor in psychologie Arthur Allyn de veronderstelling naar voren dat Het deja vu-effect is een soort vergeten dromen.
De bekende Sigmund Freud vroeg zich ook af waarom het déjà vue-effect verscheen en voerde zijn versie op. Volgens hem is het effect van deja vu niet meer dan de onderbewuste fantasieën van een persoon die spontaan ontstaan.
Ook in de psychologie is er een mening dat het vandaag belangrijk is dat er gebieden in de hersenen zijn die verantwoordelijk zijn voor verleden, heden en toekomst. Omdat er geen duidelijke grenzen en tijdframes zijn, kan dit de oorzaak van dit fenomeen zijn.
Maar hoe dan ook, het effect van deja vu wordt nog steeds actief bestudeerd door wetenschappers en psychologen. Zelfs het feit dat hierover geen eenduidige en ondubbelzinnige mening bestaat, kan men met zekerheid zeggen dat het effect van deja vu geen gevaar oplevert voor een persoon en geen negatieve kleur heeft. Daarom is het alleen maar om te raden voor welke redenen deze sensatie ontstaat.
