Velen zullen zich ten minste één dierbaar boek herinneren dat hun leven ernstig heeft beïnvloed. Tegenwoordig hebben onderzoekers 'sporen' gevonden van lezen op biologisch niveau. Het blijkt dat sommige veranderingen in de hersenen na het lezen enkele dagen kunnen aanhouden. Dergelijke studies werden voor het eerst gepubliceerd in het tijdschrift Brain Connectivity.
"De verhalen creëren een virtuele ervaring die heel reëel is voor ons brein", zegt Gregory Burns. - "En we willen begrijpen hoe de tekst ons brein binnendringt, en wat het precies doet."
Christina Blaine en Brandon Pie werkten samen met Burns. Ze zijn allemaal medewerkers van het Emory University Center for Neuropolicy Research Centre.
Het experiment werd bijgewoond door 25 afgestudeerden van Emory University. Het experiment zelf duurde meer dan een maand. Een team van onderzoekers gebruikte magnetische resonantie beeldvorming om verbindingen in de hersenen te herkennen die het resultaat waren van lezen. Besteed aandacht, bestudeerde de verbindingen die al zijn ontstaan, en niet die welke ontstaan tijdens het lezen. Dit is het unieke karakter van de studie.
Voor de studie van de gekozen roman "Pompeii", de auteur - Robert Harris. De reden is een opwindende en dramatische plot. Kortom, we hebben het over een stad in het oude Italië (Pompey) en over de uitbarsting van de Vesuvius. De hoofdpersoon bevond zich buiten de stad Pompeii.
Hij bekeek de val van de stad van veraf. Hij wilde terugkeren naar de stad om de vrouw van wie hij hield te redden, maar er was geen kans. Met elke minuut spoot Vulcan lava genadelozer. De roman beschrijft een historisch feit, - gebeurtenissen die enkele millennia geleden plaatsvonden. Toegegeven, de held zelf en zijn verhaal zijn fictief.
Het eerste wat de wetenschappers deden, was om de hersenen van de deelnemers aan het experiment in een kalme staat te scannen - voordat ze begonnen te lezen. De roman werd verdeeld in delen - ongeveer 9 delen van 30 pagina's. Elke negen dagen kreeg de deelnemer een nieuw deel. Hij las het 's avonds en kwam de volgende ochtend naar het laboratorium, zodat wetenschappers zijn hersens konden scannen.
Telkens voerden wetenschappers een snelle test uit om te controleren of de proefpersonen de tekst daadwerkelijk lazen. Vervolgens gebruikten ze MRI om sporen van lezen te vinden.
Het grootste aantal nieuwe verbindingen werd geregistreerd aan de linkerkant van de temporale kwab van de hersenen. Dit is het gebied dat verantwoordelijk is voor de perceptie van de taal. "Ondanks het feit dat de proefpersonen de tekst niet hebben gelezen toen ze werden gescand, bleven sommige delen van de hersenen actief", zegt Burns. "We noemen het schaduwactiviteit, het werkt als spiergeheugen."
Een groter aantal verbindingen werd ook opgenomen in het centrale deel van de hersenen, - in de hoofdgrafiek van de sensorische motoriek. De persoon leek iets te voelen, zelfs als er geen externe prikkels waren. Dit fenomeen is bekend op het gebied van sport, wanneer bijvoorbeeld visualisatie van hardlopen gebieden van de hersenen activeert die verantwoordelijk zijn voor hardlopen. Dat wil zeggen, het brein is er zeker van dat de persoon in beweging is. Een dergelijke visualisatie is een onmisbaar onderdeel van de training van sommige atleten.
"Dergelijke veranderingen in neuronen suggereren dat het menselijk brein letterlijk dezelfde sensaties ervaart als het hoofdpersonage, bijvoorbeeld rennen, springen en zelfs aanraken", zegt Burns. Het blijkt dat de uitdrukking "in iemands huid zijn" niet zo figuratief is als het lijkt.
Het meest interessante is dat zo'n "virtuele" activiteit niet alleen een onmiddellijke reactie op de stimulus is, maar wat er in de hersenen overblijft. Dat wil zeggen, een boek kan een persoon letterlijk van binnenuit veranderen.
Gerelateerde artikelen:
Hoe de hersenen te ontwikkelen op 100%
Lijst met boeken die het lezen waard zijn
