Van tijd tot tijd lijkt het erop dat er iets met ons gebeurt: het leven houdt op tevreden te stellen, de toekomst lijkt somber en de vooruitzichten zijn vaag. Het blijkt dat deze staat een logische verklaring heeft - dit is hoe leeftijdgerelateerde crises werken. Wat is het en wat zijn de redenen voor hun uiterlijk? Hoe onderscheid je de crisis van de donkere band? Wat beïnvloeden ze? Zoek antwoorden op deze en andere vragen kunnen bekend zijn met de vier hoofdkruispunten van het lot, die elkaar passeren. Na meer over hen te hebben geleerd, lijkt de duivel misschien niet zo eng als zijn verbeeldingskracht.
Wat is ouderdomscrisis
De leeftijdscarrière is een proces van persoonlijke ontwikkeling, gekenmerkt door een kortstondige duur en bepaalde mentale veranderingen. Het woord "crisis" zelf heeft een oude Griekse oorsprong en betekent een beslissing, een keerpunt.
Het voorkomen ervan wordt als normaal beschouwd., aangezien het analyseren van iemands handelingen, het samenvatten van wat is bereikt, voor iedereen natuurlijk is. De bewuste acceptatie van een keerpunt betekent dat een persoon klaar is voor metamorfose, verbetering, zelfanalyse.
De mate van crisis hangt af van het temperament, karaktereigenschappen, opvoeding en vele andere factoren. Psychologen geloven dat de gelijkmatige verdeling van emotionele stress, wanneer elke leeftijdscirkel een stempel drukt op het leven van een persoon, een positief effect heeft op de ontwikkeling van een sterke persoonlijkheid. In het geval van het onderdrukken van ervaringen in zichzelf, bestaat het gevaar van ontmoeting met een sneeuwlawine die is ontstaan uit probleemstadia die niet in de tijd zijn gepasseerd.
Onderscheid de aanpak van een crisis psychologisch onderzoek zal je helpen van gewone vermoeidheid of stijgende depressie, waarna het mogelijk was om de meest kwetsbare leeftijd te bepalen.
Ouderlijke crises
21 jaar crisis
Op 21-jarige leeftijd heeft de meerderheid al een opgebouwde sociale ervaring, een diploma van afstuderen van een onderwijsinstelling, evenals vele plannen, ambities en doelen. In feite is dit de eerste fase van een zelfstandig leven als volwassene, wanneer iemand zelfstandig geld gaat verdienen, gescheiden van ouders leeft en serieuze relaties opbouwt met het andere geslacht. Alleen de onwil van de kostwinners om hun kind in het 'volwassen' leven te laten, kan worden voorkomen op te groeien, wat het scheidingsproces aanzienlijk zal vertragen. Dit kan een negatieve invloed hebben op de relaties tussen familieleden en op het zelfvertrouwen van een persoon die een moeilijke periode doormaakt.
Het wordt veroorzaakt door een aantal plotseling opkomende taken en percepties.: Je moet vechten voor een plek in de zon, en voortdurend je onafhankelijkheid en competentie bewijzen. Alles is beschikbaar en op hetzelfde moment op afstand. Het lijkt erop dat het leven in volle gang is, en iedereen uitnodigt om ervan af te zien. Mannen willen de wereld bewijzen dat ze zelf hun eigen lot bepalen, zodat ze vaak van baan, hobby's, vrienden of partners veranderen.
Op deze leeftijd wordt de basis gelegd voor de succesvolle ontwikkeling van de persoonlijkheid, waarvan de kracht direct een rol zal spelen in de overgang naar de volgende levensfasen. Daarom is 21 jaar de ideale tijd voor zelfrealisatie, het zoeken naar kansen en zelfontplooiing.
Crisis van 25 jaar
Tot 25 jaar geloven jonge mensen, die hun unieke karakter voelen, dat ze "onder een gelukkige ster" zijn geboren, waardoor ze veel bereiken. Maar met het begin van de datum, wat betekent dat een kwart van het leven al voorbij is, zijn ze bedekt met panische angst voor de toekomst.
Een persoon kan zich realiseren dat hij een fout heeft gemaakt bij het kiezen van een beroep of in de vroege gezinsvorming. De wens om van het leven te genieten, om alles tegelijk te hebben, om succesvol te worden, is gebroken over de realiteit, waarin je hard moet werken en lang moet wachten. Ontevredenheid met persoonlijke capaciteiten, de opkomst van de eerste tekenen van veroudering, een gevoel van vermoeidheid verhogen de nervositeit van de algemene toestand, leidend tot depressie.
"En wat als er niets gebeurt?", "Waarschijnlijk ben ik niets", "Mijn leven is voorbij, want ik zal nooit slagen!" - Dit is een standaardreeks zinnen die klinkt in het hoofd van een persoon die een cruciale periode doormaakt. Maar het is de moeite waard de baan naar een meer betaalde baan te veranderen, een fascinerende hobby te vinden of een nieuwe liefde te ontmoeten, want de probleemperiode loopt ten einde en markeert het begin van een nieuwe fase.
Crisis van 30 jaar
Een persoon die de leeftijd van 30 jaar heeft bereikt, lijkt op een reiziger die, na zijn bestemming te hebben bereikt, de koers heeft gewijzigd. De reden voor zo'n ommekeer is een heroverweging van de eigen manier van leven, een verandering van prioriteiten en een "herwaardering van waarden". Deze periode wordt de crisis van de "zin van het leven" genoemd, omdat een persoon zichzelf vele mondiale vragen begint te stellen: "Wat heb ik in mijn leven kunnen bereiken?", "Heb ik de helft van mijn leven al geleefd?", "Hoe verder te leven?".
Hun omgeving pleit voor drastische hervormingen van het leven in de vorm van het beheersen van een nieuw beroep, verhuizen naar een andere stad, het uiterlijk of de stijl van kleding veranderen. Zelf zoeken markeert de overgang van zorgeloze jeugd naar voorzichtige volwassenheid, waardoor iemand zijn essentie kan kennen.
Er is een begrip dat het resultaat niet afhankelijk is van een "wonder" of "fortuin", maar van hoeveel moeite wordt gedaan om het doel te bereiken. Dit leidt tot aanpassing van het levensplan door zijn eigen potentieel te realiseren. De algemene toestand van een man lijkt op een openbaring die leek op een donderslag bij heldere hemel.
Crisis van 40 jaar
Als de vorige cruciale fase niet leidde tot het oplossen van problemen die zich bij hemzelf hadden voorgedaan, zou hij binnen tien jaar met een nieuwe macht kunnen terugkeren. Hij wordt gekenmerkt door gevoelens van onvrede met zichzelf, een vergelijking van zijn vroegere verwachtingen met de werkelijkheid, existentiële reflecties. Gedachten dat het leven tevergeefs is geleefd en dat verspilde tijd invloed heeft op familiebetrekkingen, collega's op het werk en beste vrienden.
Een man begint zich ondergewaardeerd te voelen door zijn meerderen, omdat er 'veelbelovend' jong personeel in het team is met veel meer vooruitzichten dan een 40-jarige werknemer. De situatie thuis lijkt niet minder deprimerend, omdat de kinderen volwassen zijn geworden en, hoogstwaarschijnlijk, gescheiden leven.
Alles lijkt zich op te stapelen "op één stapel", die de algemene mentale toestand beïnvloeden: er is apathie, een gevoel van leegte, uitbarstingen van agressie. Het leven wordt oninteressant en saai, dus het verlangen naar schokken als een poging om iets te veranderen, is niet uitgesloten.
Op dit keerpunt kunnen steun van geliefden en een onafhankelijke wens om een moeilijke periode zonder schokken te overleven depressie, echtscheiding en andere emotionele schokken helpen voorkomen.
Ouderlijke crises, ondanks 'luide' terminologische namen, zijn in feite de stadia van groei, verandering en persoonlijke ontwikkeling. Elk van hen speelt de rol van een soort pil, die natuurlijk nadelige reacties heeft. Het is wenselijk om hier troepen aan te besteden, en niet aan pogingen om botsingen met kruispunten van het lot onderweg te vermijden.
