Ik probeerde mijn gedachten na een lange pauze van het werken aan teksten te verzamelen en begon dit artikel te schrijven. Die artikelen die een gestructureerde presentatie van educatief materiaal zijn, bijvoorbeeld hoe te stoppen met drinken of hoe je van obsessieve gedachten kunt ontdoen, vereisen van mij een voldoende sterke concentratie en spenderen veel moeite. Ik begin dergelijke artikelen pas 's morgens, met een frisse geest, nadat ik eerder in het hoofd of op papier een ruwe schets van de presentatie van het materiaal heb gemediteerd en geschetst.
Maar nu, om na de vakantie weer aan het werk te gaan, zal ik een klein verhaal vertellen en mijn reis een beetje beschrijven. Ik denk dat mijn lezers ook een beetje moe zijn van droge tips artikelen en dit verhaal willen lezen. (Net als dit bericht, schreef ik al ergens)
Een maand geleden ging ik naar India, waar ik nog steeds ben. Gedurende deze tijd ging ik in Delhi ziekenhuis met ernstige vergiftiging, bezocht solitaire boeddhistische kloosters in de Himalaya, zag kleurrijke vuurrituelen en begrafenisstoet aan de oevers van de Ganges. Ik heb een onvergetelijke ervaring, maar de reis en constante vluchten hebben me nog steeds vermoeid. Ik heb lang begrepen dat de hersenen erg moe zijn van indrukken en een kalme, afgemeten en eentonige rust nodig hebben.
Daarom ben ik blij hier zwijgend te zijn, omringd door het kleurrijke groen van mangobomen, kokospalmen en andere planten die mij nog onbekend zijn. Ik ben blij om weer aan het werk te gaan met de artikelen, zittend in de aangename, vochtige koelte die de wind me brengt van de Arabische Zee. Met de luidruchtige, overvolle mensen, dieren en auto's, het hete noorden van India, belandde ik in het kalme en rustige zuiden, in de pittoreske staat Kerala. En ik ben van plan nog een paar maanden door te brengen op deze prachtige plek.
Hoe ben ik hier terecht gekomen?
De afgelopen twee jaar heb ik gewerkt in een redelijk succesvol bedrijf in mijn markt. Bijna zes maanden na mijn dienstverband, was ik getuige van hoe een goed, sterk, vriendelijk bedrijf langzaam naar de bodem begon te zinken vanwege onenigheid en meningsverschillen in de raad van bestuur. Dit proces was niet plotseling, maar ging geleidelijk door, dus veel werknemers, waaronder ik, begrepen niet eens dat de zaak in de richting van een faillissement of het verdwijnen van het bedrijf op de markt verschoof.
Vanwege de metamorfose van het bedrijf, in verband met een verandering van leiderschap en een verandering in beleid, heeft zich in het werkteam een werkvacuüm gevormd. Het personeel is er, maar er is helemaal geen werk. Mensen begonnen deze tijd op verschillende manieren te gebruiken. Iemand begon te studeren, iemand die op zoek was naar een andere baan en iemand voor de gek hield.
Ik begon deze tijd te gebruiken om aan mijn online projecten te werken. Als ik daarvoor gewoon mijn eigen zaken deed toen ik vrije tijd op het werk had (inclusief de vorige), nu was ik persoonlijk op mijn persoonlijke tijd. Ondanks de volledige afwezigheid van "officieel" werk op de werkplek, had ik niet veel vrije tijd, omdat ik altijd bezig was met de ontwikkeling van mijn projecten.
Dus het ging meer dan een jaar door. Toen duidelijk werd dat het bedrijf niet zou blijven bestaan, werd ik geconfronteerd met de noodzaak om een nieuwe baan te vinden. Maar tegen die tijd waren mijn projecten al begonnen me een inkomen te bezorgen.
Ik heb al goed begrepen wat ik wil doen. Het was mij duidelijk dat ik veel nuttiger zou zijn voor individuen en de samenleving als geheel als ik een aantal projecten zou ontwikkelen, waaronder een website over zelfontwikkeling, dan als ik bijvoorbeeld softwareontwikkeling zou doen voor kantoorbehoeften. Bovendien kan deelname aan uw eigen projecten meer vrijheid en onafhankelijkheid bieden dan het dagelijkse kantoorwerk. En deze overwegingen zijn belangrijker geworden voor mij dan het geld dat mijn kantoorcarrière me bracht. Het was absoluut duidelijk dat het volgende werk op kantoor niet langer compatibel zou zijn met het werk aan projecten, omdat ik me er grondig mee kon laten meeslepen, terwijl ik veel tijd had. Zelfs de materie is niet alleen in de tijd, maar ook in mentale kracht en concentratie. Ik schreef aan het begin hoe moeilijk het voor mij was om enkele artikelen te schrijven. En het was moeilijk voor me om me voor te stellen hoe ik moest zoeken naar nieuwe ideeën, artikelen moest schrijven over zelfontplooiing, als mijn hoofd gevuld zou zijn met leveranciers, klanten, databases en programma's.
In het algemeen is er het afgelopen jaar een duidelijk verlangen in me gevormd om me volledig over te geven aan het pad dat ik een paar jaar geleden nam, de eerste voorzichtige stappen te nemen met een onzekere stap, niet wetend waar het mij zou kunnen leiden. Maar terwijl ik aan mijn sites werkte, werd ik sterker in de overtuiging dat mensen het nodig hebben en ik heb het nodig. Ik besefte dat het echt belangrijk voor me was en dat compromis niet langer mogelijk was. Ik moet verwijderen wat me verhindert om te zijn waar ik het meest nodig ben, waar mijn toekomst is ...
En ik besloot om te profiteren van deze kloof in mijn zakelijke carrière om te reizen, om op de oceaan te leven in India. Het leven hier is gemakkelijker en veel goedkoper dan in Moskou. Hier kan ik me volledig inzetten om aan projecten te werken, maar ook actief meewerken aan yoga, meditatie (ik ben van plan 'retreat' te bezoeken), zelfontplooiing en schrijf erover op mijn website. Gelukkig biedt India voldoende kansen voor deze activiteiten. En mijn inkomsten uit projecten, hoewel bescheiden, maar afgelegen en stelt mij in staat overal ter wereld te werken. En met deze plannen namen mijn vrouw en ik twee kaartjes naar Delhi, zonder retourtickets te kopen. Dus begon onze reis ...
Advies Ik ben de afgelopen jaren van baan veranderd. En ik moet toegeven dat geen van hen systematisch "rommelt", hoewel ze periodiek werden waargenomen. Maar vrije tijd is altijd geweest. Toen ik besloot om mijn projecten te gaan uitvoeren, begon ik precies deze onbezette tijd op kantoor te gebruiken. Dus gebruik je vrije tijd op het werk met de geest! Het is niet noodzakelijk om uitsluitend wat te denken te doen, hoe u uw eigen bedrijf te creëren. Je kunt gewoon studeren, je kwalificaties verbeteren en na een tijdje meer verdienen (of naar een baan gaan die meer bij je past). Er zijn veel cursussen en boeken op internet! Na op kantoor te hebben gewerkt, zag ik hoe de meerderheid van de medewerkers deze tijd aan het verspillen was, die ze konden besteden aan hun professionele ontwikkeling, om nog maar te zwijgen van persoonlijk. Velen van hen klagen vervolgens dat ze weinig krijgen of niet worden meegenomen naar andere bedrijven. Dit is een vergoeding voor sociale netwerken, online games en video's op YouTube.)
tour
Ik wil het tweede deel van het artikel niet omzetten in enkele reisbiljetten. Als ik in de toekomst een reisblog maak, hebben deze notities daar een plaats. Hier wil ik iets vertellen over India vanuit het standpunt dat ik mijn gevoelens, mijn intellect, mijn principes noem ... Ik zal je vertellen over de ervaring die ik heb opgedaan door communicatie met dit geweldige land. Ik beweer niet een man te zijn die India volledig heeft begrepen. Ik heb maar heel weinig plaatsen bezocht en ik begrijp dat mijn ervaring slechts een klein onderdeel is van de ervaring die hier kan worden opgedaan.
Zolang we leven in een vertrouwd ritme, tussen de gebruikelijke dingen, zorgen en mensen, krijgen we een tijdje een gevoel van vertrouwen in de realiteit die ons omringt en zelfvertrouwen, als onderdeel van deze realiteit. We gaan aan het werk, sparen een auto of geven een lening, denken na over welke school onze zoon gaat en brengen het weekend door met vrienden. Ondanks enkele problemen en problemen in het leven, hebben ze voor ons een voorspelbare en pijnlijk vertrouwde blik in deze vertrouwde omgeving. En onze innerlijke werkelijkheid, die reageert op de monotone loop van deze externe realiteit, neemt dezelfde heldere, complete en voorspelbare kijk op ons op. Immers, elke dag behandelen we praktisch dezelfde stimuli, die vrijwel dezelfde reacties veroorzaken waarvoor we al onze eigen oplossingen hebben. Het is niet nodig om iets nieuws uit te vinden, want met alles wat we al hebben ontmoet, is alles al in de ruimte van standaardoplossingen en -reacties. En deze schijnbare stabiliteit vormt het geloof in standvastigheid, de standvastigheid van onze innerlijke wereld, met al zijn ideeën en principes, die ons als een steen solid lijken te lijken.
Maar zodra deze externe werkelijkheid verandert, ontdekken we bij ons dat wat we niet vermoedden, en onze gebruikelijke ideeën leiden tot vloeien, terwijl de basis onder hen uiteen begint te vallen. Ik voelde dit toen ik een maand lang campagnes voerde naar Altai, waar er geen mobiele verbinding is, je moet rekenen op verbruiksartikelen per persoon per dag, en op sommige plaatsen ontmoet je geen levende ziel voor een hele dag.
Ik ontmoette hetzelfde fenomeen in India, maar ik was er klaar voor. Daarom stond ik, toen ik geconfronteerd werd met de verzengende perceptie van de realiteit van de Noord-Indiase steden, niet in de positie van de persoon die kritiek uitoefent op het land waartoe hij is gekomen, omdat zij hem in shock heeft gedompeld. Natuurlijk, als Europeaan (na een maand in India, stopte ik te twijfelen dat Moskou nog steeds veel dichter bij de cultuur staat dan in Azië), was ik bang om de afgrond van armoede en vuil te zien die zich voor mij had geopend. In sommige delen van Delhi en Varanasi lijkt het erop dat elke kubieke meter omringende ruimte een actief leven leidt en op hetzelfde moment interactie met jou zoekt. De menigte van alle kanten probeert je aandacht voortdurend te vestigen op de aankoop van zijde, eten, kleding, taxi's, hasj. En bekwame dieven proberen je te misleiden om je geld te krijgen.
Dit alles is heel anders dan wat rond de gebruikelijke Moskoviet wordt gedaan. Maar ik probeerde het onmiddellijk waar te nemen, niet alleen als een probleem van India, maar als een probleem geboren uit de ruimte tussen wat ik gewend was en wat ik zie rond. Al mijn gevoelens van shock, extreme verrassing, irritatie waren slechts mijn eigen reactie op de ongewone situatie. India heeft in mij niet zulke gevoelens veroorzaakt die niet in mij zouden bestaan. Eenvoudig, al deze nieuwe reacties werden begraven onder de gebruikelijke comfort (of beter, "de comfort van de gebruikelijke") levensstijl in Moskou. En nu, gewekt door nieuwe irriterende stoffen, vroegen ze het buiten. En dit land gaf me een geweldige kans om in mezelf te zien wat ik niet zou zien in een vertrouwde omgeving. Dat is de reden waarom ik de Indiase realiteit als een uitdaging nam! Daag jezelf en je principes uit. Kan ik de realiteit accepteren dat bijna een half miljard mensen elke dag of in elk geval soms worden geconfronteerd? Zal ik leren ontspannen in een sfeer van eeuwige ophef en een adequaat antwoord vormen op wat er gaande is? Het hangt alleen van mij af en ik accepteer deze uitdaging! Als ik dit aankan, zal het me een tastbaar voordeel geven bij het beheersen van mijn toestand en me helpen veel over mezelf te leren!
Onduidelijke moraliteit
Wat hier heel verwarrend is, zijn momenten van morele onzekerheid. Als iemand elke dag dezelfde dingen tegenkomt in zijn stad, ontwikkelt hij een systeem van standaard morele interpretaties. Dat wil zeggen, zijn concepten van goed en kwaad zijn strikt gedefinieerd, hij weet dat je diegenen moet helpen die je hebben geholpen, en degenen die je proberen te misleiden hebben geen hulp nodig. Het oplossen van ethische problemen in een vertrouwde omgeving is eenvoudig.
Maar in India is het anders. Deze oplossingen lijken soms heel moeilijk. Wat te doen met een riksjabestuurder (een type taxi in Azië, dat een tweewielwagen voor twee of drie personen vertegenwoordigt, aan de voorzijde waarvan het voorste deel van de fiets is verbonden.) Het rijtuig wordt aangedreven door de gespierde arbeid van de pedaalrijder.) hoewel de prijs van tevoren werd onderhandeld?
Aan de ene kant is dit een duidelijke misleiding en ik wil opkomen voor mijn geld en de politie bedreigen. Aan de andere kant, voor een toerist, betekenen deze twintig roepies (ongeveer 12 roebel) veel minder dan voor deze nogal arme chauffeur. Maar om hem zo te laten gaan, is het bedrog stimuleren, floreren onder bestuurders, waarbij andere toeristen betrokken kunnen zijn. Maar deze man werkt de hele dag in de hitte, ademt uitlaatgassen en vervoert mensen letterlijk op zijn rug, en je kunt sympathie voor hem tonen en een beetje bedrog vergeven. Maar per slot van rekening was hij het met hem eens over de betaling, wat iets hoger is dan de werkelijke kosten van de reis. Maar aan de andere kant zou je waarschijnlijk ook geen problemen moeten maken met dit geld, omdat het een heel klein bedrag is, je moet gewoon de volgende keer voorzichtig zijn en eerst de verandering aannemen en dan je geld geven. Eerlijke chauffeurs die regelmatig voldoen aan de voorwaarden van de transactie kunnen tips krijgen en met valsspelers moet je alert zijn, betalen, maar niets van boven geven.
(Hier kan nog één onzekerheid aan toegevoegd worden: enerzijds is het jammer om het werk van deze mensen te gebruiken, omdat dit een zeer schadelijke en gezondheidsmoordende baan is, maar aan de andere kant zijn deze mensen maar gelukkig om te werken en geld te verdienen).
Maar deze definitieve beslissing wordt voorafgegaan door een complex moreel dilemma. Ik citeerde een soortgelijke zaak als een voorbeeld van de verdringing van morele oriëntaties die tijdens mijn reis opkwamen.
Oplossingen op maat
India heeft me er opnieuw aan herinnerd dat elke levenssituatie afzonderlijk moet worden beschouwd (met name de situatie in verband met de beoordeling van mensen), afzonderlijk, en niet moet worden aangepast aan de algemene patronen. We vergeten dit vaak in termen van comfort en proberen eventuele problemen aan te passen aan een bekend patroon.
Hoe vaker een reactie zich manifesteert, hoe sterker de verleiding om deze reactie als standaard vast te stellen en niets anders dan het te gebruiken. Gedurende de tijd dat we naar een van de Ghats in Varanasi gingen (afdalen naar de Ganges in de vorm van stappen van waaruit mensen wassen en baden), heb ik waarschijnlijk honderd keer de woorden "Nee", "Nee" en Nei / Naha gezegd ("Nee "in het Hindi), reageren op allerlei soorten koopsherinneringen, zegeningen, religieuze diensten, drugs, die zeer opdringerig zijn om hun goederen of diensten aan te bieden. En er zijn veel van dergelijke handelaren hier.
Toen ik de benodigde ghat bereikte, ontmoette ik een heel fatsoenlijke jongen, die zelfs wat Russisch sprak en me zijn gidsservices aanbood. Ik, gehoorzaam aan de traagheid van ontkenning en wantrouwen, weigerde hem (ik zei te vaak "nee"), wat ik later betreurde. Pas toen ik de ghat verliet, besefte ik dat ik de jongen echt met ons mee kon nemen. Hij zou ons veel interessante plekken laten zien en zou zeker geen hoge kosten vragen. Ik zag hoe overstuur hij was over mijn weigering. In eerste instantie dacht ik dat het alleen vanwege het geld was. Maar toen besefte ik dat wat hem echt van streek maakte het gebrek aan gelegenheid was om tijd door te brengen met mensen die de taal spreken die hij leert, met hen te chatten en hen plaatsen te laten zien die hij perfect kent ...
Vanaf dat moment besefte ik dat ik dit masker van wantrouwen moest verwijderen en elke persoon afzonderlijk moest evalueren. India leert flexibiliteit bij het beoordelen van mensen. Bovendien dwingt het iemand flexibel te zijn ...
Ik moet zeggen dat dit de zeer oprechte en open uitdrukking van de gezichten van de hindoes helpt. Hun gezichten lijken de staat van de binnenwereld duidelijk te weerspiegelen. Door hun expressie, door mimiek en intonatie, kan men gemakkelijk een dief onderscheiden van een fatsoenlijk persoon. De intuïtie liet me slechts één keer in de steek, toen ik bijna viel voor een scheiding over de "brandende" ghat, waar de doden 24 uur per dag worden verbrand. Lokale bedriegers begrijpen wat voor soort schok toeristen kunnen ervaren van een dergelijk spektakel en proberen heel subtiel om geld uit hen te lokken, speculerend op hun morele gevoelens. Daarom is het op de "brandende ghats" beter om het beruchte masker van wantrouwen te proberen als je jezelf daar vindt.
contrasten
Zeggen dat India een land van contrasten is, is een verschrikkelijke banaliteit. Maar waarschijnlijk, net als het proberen om St. Petersburg te beschrijven, is het moeilijk om over platitudes over India te praten. Per slot van rekening is alles tegen je gezegd. Contrasten zijn echt overal. En dit is niet alleen een contrast van culturen, netheid van gebieden, prijzen, het is ook een contrast van mensen. Ja, veel mensen in steden als Delhi en Varanasi proberen toeristen op te blazen en geld te lokken. Maar tegelijkertijd zijn er absoluut oprechte, vriendelijke en ongeïnteresseerde persoonlijkheden die klaar staan om zo te helpen, zonder iets terug te verwachten. En er zijn er veel, net als iedereen.
Daarom is het belangrijk, zoals ik al schreef, om van de stereotype perceptie van mensen af te komen en te proberen te lezen wat er in gebaren en ogen is geschreven.
Ik ben eraan gewend dat vreemdelingen op straat me een oprechte glimlach toebrengen, die in India vaak verblindend wit is, mogelijk vanwege een goede opname van calcium in zo'n hete zon. Degenen die Engels spreken, breed glimlachend, hebben mij ontmoet. Lees in hun vragen oprechte interesse, en niet alleen maar een droog eerbetoon aan formaliteit. Eén jongen, na het vinden van mijn naam, vroeg zich ernstig af of ik in God geloofde. Ik hoorde zijn vraag perfect, maar ik vroeg het opnieuw, omdat het ongebruikelijk was dat mijn westerse geest het zo meteen hoorde. Я помогал местным рыбакам вытащить на берег лодку и мальчик задал вопрос про Бога, обернувшись ко мне и не выпуская каната, за который мы все дружно тянули, из рук.
Действительно, если ты встречаешь незнакомца из другой страны и понимаешь, что через 5 минут он уже навсегда исчезнет из твоей жизни, то зачем тратить это время на разговоры о погоде? Почему бы не узнать то, что действительно тебе интересно?
Помимо самих индусов здесь очень много интересных людей из других стран, которые также как я приезжают сюда на длительный срок. Кто-то из них просто интересуется индийской культурой, кто-то находит спасение от офисной работы, а другие приезжают за изучением духовных практик, обучением которым так славиться Индия. С ними бывает очень интересно и приятно пообщаться, правда потом, как правило, приходится расходиться и каждому идти своей дорогой.
Новое выражение
В Индии я стал замечать, что мое лицо изучило новое выражение, которое я до этого никогда не использовал. На моем лице появилась широкая улыбка, обнажающая зубы. Я знаю, так умеют улыбаться многие люди, но я никогда этого не умел. Я всегда улыбался только ртом, пряча зубы за губами. Я часто улыбаюсь и смеюсь, но в моей московской действительности не было ничего того, что могло бы вызвать настоящую, широкую улыбку. Но здесь уголки моего рта сами вытягиваются, а губы сами приподнимаются в ответ на улыбки прохожих детей с красными точками во лбу, женщин в цветных сари и мужчин, покрытых испариной…
Вот так началось мое путешествие. Надеюсь, оно будет полезным и вдохновляющим для меня и даст мне возможность полностью отдаваться тому, в чем я вижу свое предназначение…
PS. Работать собираюсь в прежнем темпе, а то и быстрее. Все консультации, подписки и материалы, все остается как прежде, ничего и ни кого не бросаю! Спасибо! Надеюсь, вам было интересно читать!=))
