In dit artikel wil ik ingaan op een van de belangrijkste onderwerpen van de mensheid - de kwaliteit van het leven van de meeste mensen. Waarom is het grootste deel van de wereld voortdurend ontevreden met hun leven? Als u het artikel leest, vindt u antwoorden op deze vragen.
Het begint allemaal op jonge leeftijd
Wanneer een kind wordt geboren, ziet hij de wereld aanvankelijk van alle kanten - dat wil zeggen, hij heeft het vermogen om zijn veelzijdige en veelkleurige te accepteren. In feite is dit het ideale leven, waardoor kinderen altijd gelukkig en harmonieus zijn. Ouders proberen hun kind echter af te stemmen op deze wereld, waardoor zijn wereldbeeld beperkt blijft tot een zeer smalle staat. Nu zal ik uitleggen wat ik wil zeggen.
Een 3-jarige baby besloot bijvoorbeeld in een prachtig isolement te wandelen en rustig thuis te gaan. En zijn ouders zijn al op zoek naar hem, ze hebben al zijn vrienden en kennissen gebeld, dat wil zeggen, ze hebben een specifieke paniek veroorzaakt. Na het vinden van het kind, begint de moeder hem meestal uit te schelden, zeggen ze, het is onmogelijk om ouders te verlaten zonder te vragen, omdat dit gevaarlijk is en vol slechte gevolgen zit. Pas nu begreep de baby niet eens wat dit bijzonder gevaarlijk voor hem was, maar toen had hij het eerste filter in zijn hoofd in zijn leven: "alleen lopen is ten strengste verboden". Als gevolg hiervan zal hij de wereld niet volledig kunnen begrijpen, maar zal hij een beperkt leven leiden, onder de strikte controle van zijn ouders.
Natuurlijk wil ik niet zeggen dat het normaal is om een kind op deze leeftijd een wandeling te laten maken. Maar daar moet je het kind beslist niet de schuld van geven. Tenslotte is hij van huis gegaan alleen omdat hij besloot de wereld en zijn kleuren alleen te ontdekken. Voor hem lijkt alles mooi en interessant, en in onbeschofte bewoordingen kun je het kind ontmoedigen van de hele jacht en verlangen om het leven verder te leren.
Verder wordt het kind 7 jaar oud, gaat hij naar school, waar ze hem beginnen te vertellen dat hij voor een goed en bevredigend leven slechts 4 en 5 hoeft te leren. En voor twee zal de student veel krijgen van zowel de leraren als ouders. Zo ontstaat er een tweede filter in het hoofd van het kind: "Om volwassenen te plezieren, moet je" goed "en" uitstekend "leren."
Je kunt me geloven dat een eerste nivelleermachine ALLEN niet begrijpt waarom hij deze merktekens nodig heeft, behalve om iedereen tevreden te stellen. Hij kan niet kritisch beweren dat zelfs de verliezers en de studenten in de toekomst zullen slagen, en dat je voor slechte cijfers nog steeds van hem kunt houden. Het kind zal zo denken: ik studeer pas om 5 uur, anders zal ik vol liefde zijn. Dus beperkte hij zijn leven opnieuw tot een volgende stap.
Iets later, na 5 jaar, wordt deze tiener aangeboden om de leider te worden van een schoolconcert en op te treden op het podium. Stel dat hij niet slaagt, en iedereen begint hem uit te lachen. En de ouders zullen het kind natuurlijk niet uitleggen dat ze niet blindelings de meningen van anderen hoeven te vertrouwen, maar aan hun fouten moeten werken en altijd vooruit moeten gaan. Daarom kan een tiener na zo'n spot in zichzelf terugtrekken en voorgoed de wens verliezen om voor een groot aantal mensen te spreken. Bovendien kan hij bang zijn om met mensen te praten, omdat iedereen in zijn nagedachtenis voortdurend zal lachen om zijn niet-geslaagde uitvoering.
Jaren later wordt hij afgestudeerd en wil hij zijn favoriete beroep uitoefenen, bijvoorbeeld een spoorwegarbeider. Maar zijn ouders vertellen hem dat hij naar een economisch instituut moet - omdat daar, zegt hij, het beter zal zijn. Bovendien zeggen ze het op een harde toon en willen ze zelfs niets horen over de eigen keuze van hun kind. Hoogstwaarschijnlijk zal hij gaan waar zijn ouders willen, om geen woede van hen te krijgen, waardoor hij zichzelf nog dieper begrenst.
En dan beëindigt hij de universiteit, wil hij een gezin stichten, en opnieuw kunnen de ouders tegen zijn keuze zijn in zijn persoonlijke leven. Iemand die geïntimideerd is tot de dood, kan in het geheel zijn voorouders gehoorzamen, waardoor hij zijn leven volledig breekt.
Wat krijgen we uiteindelijk?
Dus we hebben een volwassene die werkt aan een onbemind baantje, ongelukkig in zijn privéleven, bang om op te treden op het podium en helemaal geen onafhankelijk persoon is. Wat denk je - zal zijn leven vol en harmonieus zijn? Nee. Meestal zal hij daarom vaak zijn toevlucht nemen tot alcohol en andere drugs om tijdelijk van zijn angsten af te komen, en een beetje echt zijn - dat wil zeggen, weer een klein kind, dat weer mag: luid schreeuwen, lachen, vrijmoedig spreken voor mensen en ga zo maar door ... Trouwens, mensen drinken om welke reden dan ook alcohol in elke dosis - ze willen gewoon ontspannen van hun interne verboden.
***
Ik beschreef een globaal beeld van hoe de meeste mensen in het algemeen leven. Ouders geven helemaal niets om hun kinderen, hoewel ze heel erg doen alsof ze erom geven. Maar ze hebben er niet de schuld van - ze zijn tenslotte ook opgevoed - met het gebrek aan voldoende aandacht, eigenliefde en de vrijheid van eigen keuze.
Bovendien werden bijna alle mensen geleerd om hun leven op te bouwen, zodat het goed was niet voor hen, maar voor de mensen om hen heen. Dat wil zeggen, een persoon stopt met het evalueren van het leven op de vraag "Vind ik het leuk?", Maar beoordeelt het op de volgende manier: "Vindt je moeder, vader, grootmoeder, Vasya, Tanya het leuk?" En zo verder. En elke psycholoog kan je vertellen dat als een persoon niet in harmonie leeft met zijn verlangens, maar iedereen op een rij probeert te behagen, hij 100% ongelukkig zal zijn. Dat is de reden waarom de meeste mensen op aarde voortdurend klagen over hun lot en zeer ontevreden zijn met hun leven.
Wat te doen
Eerst moet je voor jezelf gaan leven. Dit betekent niet dat je een egoïst zult worden - nee, het was gewoon voor jou geïnspireerd. Je moet leven zoals jij het wilt, en ophouden te geloven in wat je werd opgelegd. U wilde bijvoorbeeld beginnen met het opbouwen van uw bedrijf - begin ermee! Ja, u krijgt te horen dat u niet zult slagen en u zult denken dat de zaak kan falen. Maar het is beter om te proberen en een%% kans op een aangenaam einde te hebben dan helemaal niets te doen en te blijven met nul procent. Ben je het daarmee eens?
Als je het moeilijk vindt om aan jezelf en aan je persoonlijkheid te werken, neem dan contact op met een psychotherapeut. Deze specialist helpt je je eigen verlangens en ambities te leren kennen en leert hoe je je problemen op een rationele manier kunt oplossen. Verwar niet met een psychiater - dit zijn volledig 2 verschillende richtingen. De psycholoog werkt met de persoonlijkheid van de persoon, en de psychiater schrijft alleen pillen voor.
Dus, als je je toekomst exclusief voor jezelf gaat opbouwen, zul je stilletjes uit de hel stappen waarin je je hele vorige leven bent binnengegaan. Als je jezelf helpt, kun je andere mensen helpen. En proberen goed te zijn voor iedereen als je zelf leeft, op zijn zachtst gezegd, is niet goed - dit is duidelijk een irrationele beslissing. Ik denk dat je het hier met me eens bent.
Begin vanaf nu voor jezelf te leven, doe er alles aan en je komt wel goed. Gecontroleerd.
