Als we een onlogische handeling beschrijven, voegen we er vaak aan toe: "En hoe kan dit gebeuren? Een soort paradox." Of we beginnen vreemd nieuws te vertellen met de woorden: "Paradoxaal genoeg klinkt het ...". Sommigen van ons handelen in strijd met het gezond verstand en kunnen hun acties niet verklaren. Hoe manifesteren tegenstellingen zich in ons denken? Welke methoden van paradoxale therapie helpen bij het wegwerken van verslaving? En wat is de survivor-paradox? Paradoxen overal: in ons hoofd en in de omringende wereld. Ze verenigen tegenstellingen en creëren tegelijkertijd spanning in het leven, dankzij welk leven er bestaat.
Wat is paradox
Paradox is een vreemd oordeel op het eerste gezicht, dat in tegenstelling tot "gezond verstand" of in strijd met de gevestigde mening, daarom lijkt het onlogisch. Etymologisch afgeleid van het Griekse woord paradoxos - onbegrijpelijk, onverwacht. Het concept heeft andere betekenissen: onvoorziene gebeurtenis of fenomeen waardoor conventionele begrippen worden weerlegd. In de formele logica is dit een logische conclusie die tegelijkertijd de juistheid van de 'these' en de 'antithese' bewijst. Paradox wordt ook een logische contradictie genoemd, waardoor het onmogelijk is om een uitweg te vinden.
Het is noodzakelijk om paradox en aporie te onderscheiden. Aporia is een fictieve situatie die niet in het gewone leven kan bestaan. Paradox - het belangrijkste onderdeel van de wereld en evenementen in de wereld.
Evolutie van de term "paradox"
De term 'paradox' is ontstaan in de oude religieuze filosofie in de tijd van Plato en Spinoza. Paradoxaal heet ongewone of oorspronkelijke mening, die de bewering over de almacht van de goden weerlegde. Later wendden filosofen zich tot argumenten over tegenstrijdigheden in andere levenssferen. Documenten van oude filosofische scholen beschrijven andere reflecties die niet worden gecombineerd met algemeen aanvaarde overtuigingen.
Een van de eerste bekende paradoxen is de uitspraak van de Kretenzische filosoof Epimenides van Knossos "Alle Kretenzers zijn leugenaars"Het is bekend dat de leugenparadox een zeer sterke indruk op de aanhangers van de filosoof heeft gemaakt. Een van de volgelingen weigerde te eten totdat hij de betekenis van de verklaring begreep, en stierf als gevolg van de hongerdood. ":" Het is bekend dat een hoop een groot aantal granen is. Eén korrel van de heap niet, dus het volgende moet eraan worden toegevoegd. Hoeveel granen zullen ze worden? "De term werd later gebruikt in de wetenschappelijke theorie en in alledaagse situaties.
Aan het begin van de XIX en XX eeuw waren paradoxale verklaringen vooral geïnteresseerde wiskundigen en logici. Wetenschappers zijn ook geïnteresseerd in wiskundige, semantische, syntactische, semantische, modale, psychologische en andere paradoxen. Dat zijn ze onthullen verborgen tegenstellingen en over het algemeen helpen bij de ontwikkeling van theorieën en wetenschappen. In feite zijn er in elke tak van de wetenschap en het gewone leven nogal wat tegenstellingen die niet kunnen worden overwonnen.
Paradoxen in de wetenschap van de psychologie
Volgens wetenschappers, de man en zijn hersenen, bewustzijn, intelligentie, gedrag - een doorlopende paradox. We klagen over het gebrek aan geld en de laatste kopen een waardeloos ding. We zijn bang om een vreemdeling te beledigen, maar tolereren vernedering van familieleden. We streven ernaar om mooi te zijn, maar geloven geen complimenten.
Om het gedrag en denken van de mens te bestuderen, hebben beroemde psychologen van de 20ste eeuw een creatie gemaakt paradox of provocerende therapie methoden. Niet-standaard methoden van beangstigen, oproepen aan de cliënt, provocatie, gebruikt tijdens de sessies, verminderen niet, maar vergroten het psychologische probleem. Ze handelen volgens het principe van "ze met een wig slaan": ze verhogen angst, helpen het te leven en sluiten het onderwerp. Provocatieve therapieën worden als onmisbaar beschouwd in de behandeling van de moeilijkste gevallen.
De paradoxale intentiemethode van Frank
De methode geformuleerd door Victor Frankl wordt tegenwoordig veel gebruikt in de psychotherapie van neurose en ongepast gedrag.
Mensen met fobieën, oude angsten vrezen voor ongewenste symptomen van hun fobieën. Agorafoben zijn bang voor open ruimtes en gaan niet naar buiten. De angst voor water bij mensen die lijden aan ablutofobie dwingt hen om te stoppen met baden, hun handen te wassen en te wassen. Proberen een onaangename situatie te vermijden of onplezierige manifestaties te dempen, verergeren de initiële stress nog meer. De cirkel sluit.
De essentie van de paradoxale intentiemethode is een persoon te overtuigen met een fobie om een ongewenste reactie te imiteren. Dit moet bewust en met humor gebeuren. Lijdt aan slapeloosheid? Probeer de droom te overwinnen en blijf zo lang mogelijk wakker. Schreeuwen bij het zien van een muis? Stel je het dier voor en schreeuw twee keer zo hard. Geef jezelf het recht om iets onacceptabels te doen. Persoonlijke betrokkenheid bij het proces helpt de neurotische cirkel te doorbreken.
Paradoxale theorie van veranderingen in gestalttherapie
De paradoxale theorie van verandering werd geformuleerd door de grondlegger van de gestalttherapie, Fritz Perls. Fame-theorie ontvangen na de publicatie van Arnold Beisser.
Het verlangen om perfect te worden, of de manier waarop anderen willen dat we zijn, leidt tot een intern conflict. De persoon die verandering zoekt, wordt voortdurend verscheurd tussen 'wat hij is' en 'wat hij wil zijn'. En het wordt nooit het een of het ander. Daarom komen velen naar een therapiesessie om het probleem te verwijderen, "amputeren". Maar de gestalttherapeut neemt niet de rol van "snoeischaar" op zich. Het doel van de therapeut is om de cliënt te helpen zijn ware verlangens te begrijpen en te leren hoe voor zichzelf te zorgen.
De essentie van de paradoxale theorie van verandering is als volgt geformuleerd: een persoon begint te veranderen wanneer hij zichzelf wordt. Of anders: veranderingen vinden niet plaats door een gedwongen poging om zichzelf te veranderen.
Sedona-methode of methode van bevrijding van emoties
Sedona werd ontwikkeld door de Amerikaanse producer Lestor Levenson, maar hij werd beroemd dankzij de directeur van het trainingscentrum, Gale Dvoskin. Gail Dvoskin beschreef de methode in zijn boek "Sedona-methode" en heeft sinds 1990 opgetreden met lezingen en trainingen in Amerika en Europa.
Om in een traumatische situatie terecht te komen, kiezen de meeste mensen drie manieren om met negatieve emoties om te gaan: onderdrukking, expressie, vermijding. Bijvoorbeeld, na een pijnlijke pauze met een geliefde, verwerpen ze het lijden van "Ik ben in de juiste volgorde". Als je faalt op je werk, ga dan naar de bar en word dronken tot je bewusteloos bent. Onderdrukte emoties accumuleren, veroorzaken ongemak en lichamelijke ziekte. Volgens de auteur is het ideale rolmodel een kind dat op de grond valt, schreeuwt en stoot met zijn voeten. Dus hij is bevrijd van onaangename emoties. Naarmate we ouder worden, geven we meer om uiterlijk decorum dan om emotionele gezondheid.
De essentie van de sedon-methode is om jezelf toe te staan om te lijden onder verlossing, om alle negatieve emoties te lijden en ze dus te reinigen. Natuurlijk is vallen op de vloer in de winkel niet de moeite waard. Maar thuis kun je huilen en rouwen tot er geen spoor van de ervaring is.
Overlevingsparadox
Wanneer we ons concentreren op de overwinningen van anderen, vergeten we fouten. De paradox van de overlevende is de grootste fout bij het bestuderen van de verhalen van succesvolle mensen.
Een illustratief voorbeeld van de fout van een overlever is de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de gevechtsvluchten van Amerikaanse bommenwerpers keerden veel voertuigen niet terug naar de basis. Neergeslagen vliegtuigen vielen, de verliezen waren eenvoudig catastrofaal. Het commando gaf de taak voor de ontwerpers: om de meest kwetsbare delen te versterken. Voor de studie gebruikte de machine, die na de schade nog steeds de basis bereikte. Dit waren de overlevenden.
Maar de wiskundige Abraham Wald was geïnteresseerd in iets anders: ondanks de schade konden deze vliegtuigen nog steeds vliegen. Dus deze plaatsen zijn goed beschermd. En het was nodig om die schade te onderzoeken, waarna de vliegtuigen niet naar de basis terugkeerden. Dit is de paradox van de overlevende.
In succesverhalen neigen we te geloven in het dagelijks leven. We leren bijvoorbeeld dat het idee van de tafel in een droom naar Mendelejev kwam en we wachten op onze ontdekkingen. We lezen dat de roker 80 jaar heeft geleefd en niet langer probeert de slechte gewoonte kwijt te raken.
In feite zijn er achter elk succesverhaal veel ongelukken die niet te voorzien zijn. En toch - een reeks mislukkingen van andere mensen, die nooit beroemd werden, bereikten geen sterrendom. Dit gebeurt elke dag, maar weinig mensen trekken hieruit conclusies.
7 psychologische paradoxen van ons denken
De mens en zijn psyche zijn altijd een waardevol object geweest voor wetenschappelijk onderzoek. In de psychologie is er een andere richting - paradoxale psychologie. In de paradoxale psychologie worden tegenstrijdigheden gebruikt om inconsistenties te identificeren die in het gewone leven onzichtbaar of vergeten zijn.
We houden niet van mensen, waarin we onze tekortkomingen zien.
Karl Jung vergeleek de mensen om ons heen met spiegels waarin we onze weerspiegeling zien. Freud noemde het het beschermingsmechanisme: we schrijven onze tekortkomingen toe aan andere mensen. Als we erg geïrriteerd zijn door de tekortkomingen van anderen, dan onderdrukken we of accepteren we niet precies hetzelfde in onszelf. We kunnen onszelf bijvoorbeeld niet redden, maar we geven iemand de schuld van buitensporige verspilling.
Hoe meer we anderen trakteren, hoe minder kans we hebben op succes.
De beroemde zin A.S. Pushkin "Hoe minder we van een vrouw houden, hoe makkelijker we haar leuk vinden" heeft in feite een diepe psychologische betekenis. Maar het gaat niet alleen om liefde en niet alleen om vrouwen. Wanneer we anderen toestaan veel dingen te doen, laten we ze hun persoonlijke grenzen overschrijden. Dan beginnen de omringende mensen eenvoudig de 'goedmoedige' te gebruiken. Als we integendeel obsessief worden, schenden we buitenlandse grenzen. Het duwt mensen weg.
Hoe meer we weten, hoe minder we weten
Hoe meer we leren, des te meer is onontgonnen. Een eenvoudige metafoor zal deze tegenspraak helpen verklaren. De kennis van het kind kan als een punt worden weergegeven. Wanneer een kind de wereld ontdekt, wordt zijn kennis in een cirkel geplaatst. En buiten blijft onbekend. Hoe groter de kenniscirkel groeit, des te groter is de grens van contact met het onbekende.
Hoe meer opties, hoe moeilijker het is om een keuze te maken.
We komen zo'n tegenstrijdigheid tegen elke keer dat we 20 soorten ketchup of vijf soorten zout in de winkel zien. Deze situatie is wiskundig eenvoudiger uit te leggen. Elke keuze is een oplossing voor het ongelijkheidsprobleem. Onze hersenen proberen snel opties voor de meest winstgevende oplossing te berekenen. Elke extra keuze compliceert berekeningen en overbelast de hersenen.
Hoe groter de angst voor de dood, hoe minder kans om van het leven te genieten.
De angst voor de dood ligt bij de mens op genetisch niveau en wordt de basis voor alle andere fobieën. Maar soms lokt de angst voor de dood de angst voor het leven zelf uit. Dit is de angst voor verandering, zelfrealisatie, relaties. Soms stopt hij gewoon om zich te verheugen, soms verlamt hij letterlijk. Verrassend genoeg helpt de wens om te leven en te genieten van het leven om de angst voor de dood kwijt te raken.
Hoe meer we onze imperfecties herkennen, hoe meer we mensen leuk vinden.
De controverse staat bekend als het Pratfell-effect: het aantonen van iemands kwetsbaarheid verhoogt het niveau van empathie van anderen. Deze actie van vandaag is online te zien. Mensen met een handicap beschrijven hun lijden en ontvangen vriendelijke steun van de lezers. Aanhangers van de bodipositieve beweging publiceren onverwerkte foto's in Photoshop en verzamelen miljoenen likes.
Hoe meer we nadenken over het probleem, hoe minder kans we hebben om het op te lossen.
Wanneer het hoofd verstopt is met één probleem, stopt de persoon de voor de hand liggende dingen. Zelfs op momenten van ledigheid rusten de hersenen niet, maar ze werken hard aan het probleem. Constante spanning leidt tot angst en neurose. En in deze toestand is het eenvoudigweg onmogelijk om de oplossing te accepteren. Hiervoor hebben psychotherapeuten een universeel advies: het loslaten van de situatie en het oplossen van het probleem zal vanzelf komen.
bevindingen
- Paradox is een actie die indruist tegen: logica, verwachtingen, verwachte gebeurtenissen.
- De meeste verworvenheden van de moderne filosofie en wetenschap zijn gebaseerd op de paradoxen die in de oude filosofie worden beschreven.
- De fout van de overlever is de reden waarom we het succes van een andere persoon niet kunnen kopiëren.
- De paradoxen van ons denkwerk voor de meeste mensen.
