Bijna iedereen zal het erover eens zijn dat het lezen van boeken nuttig is. Ook bestaat er geen twijfel over de diversiteit van literatuur waarmee het wenselijk is om kennis te maken. Dit moet gedaan worden met een hoge kwaliteit, waarbij het lezen maximaal geassimileerd wordt. Maar met werk- of trainingstaken kun je niet altijd veel tijd aan één boek besteden. Hoe te zijn in dit geval? Hoe boeken snel en met hoge niveaus van onthouden te lezen? Speciaal ontwikkeld voor deze doeleinden snelheidstechniek.
Wat is snel lezen?
Snelheidsmeting is een vaardigheid van snelle en hoogwaardige perceptie van tekstueel materiaal, waardoor de snelheid van normaal lezen wordt overschreden. Tegelijkertijd moet de informatie correct "fit" zijn in het geheugen, anders kunt u praten over banale paginadraaien, of "scannen" van de tekst met uw ogen. Op een andere manier kunnen we zeggen dat snel lezen een snelle leestechniek is met een hoge mate van onthouden. Dit is het belangrijkste verschil tussen deze methode en andere soorten kennis met literatuur.
Het is natuurlijk beter om boeken aandachtig te lezen, elke zin te analyseren, diep in te graven in wat er is geschreven, de gedachten en motieven van de auteur te proberen te begrijpen. maar een versneld tempo van het leven dicteert andere regels. Soms moeten we ons voorbereiden op het examen, aan de vooravond van het examen zelf. Of aan het einde van de werkdag "bevalt de chef" dat er morgen een gedetailleerd verslag over het onderwerp samenwerking met buitenlandse partners moet worden gemaakt. Het meeste plezier ontstaat wanneer u ontdekt dat hun aanbieding op een paar honderd pagina's staat en ongeveer een uur op de printer wordt afgedrukt. Op zulke momenten vraagt iemand zich af hoe snelheidslezen moet worden geleerd.
Omdat de snelheid van perceptie en informatieverwerking afhangt van een aantal fysiologische en mentale processen, konden sommige mensen snel lezen, zelfs voordat snelheidsleestechnieken verschenen. Bijvoorbeeld, volgens tijdgenoten, had de Franse filosoof en geleerde een vergelijkbare vaardigheid. Jean-Jacques Rousseaulegendarische krijgsheer Napoleon I Bonaparteevenals een beroemde schrijver Honore de Balzac en vele anderen.
Voor het eerst vanuit wetenschappelijk oogpunt werd dit fenomeen in 1878 opgestart, toen studies van een Franse oogarts werden gepubliceerd. Emile Louis Zhavalya. Hij ontdekte experimenteel dat tijdens het lezen het menselijk oog periodieke stops (fixaties) maakt in de tekst en niet soepel "schuift" in de inhoud, zoals eerder werd gedacht.
Professionele cursussen, technieken voor het lezen van snelheden, verschenen voor het eerst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hun publiek bestond uit militaire piloten, voor wie het van cruciaal belang was om te leren snel onderscheid te maken tussen bondgenoten en tegenstanders. De trainingen gebruikten een tachistoscope - een apparaat dat helpt om informatie snel vast te leggen en met een minimale beeldgrootte.
Successen in het trainen van het leger inspireerden de popularisering van de tachistoscoop onder burgers, maar het gebruik ervan voor de ontwikkeling van leessnelheid verschilde niet in de stabiliteit van de resultaten. Dit veroorzaakte een golf van kritiek. Dus de tegenstander van hardwaremethoden was Evelyn Wood - de auteur van de methode van snel lezen, genaamd "Dynamisch lezen", dat zijn revolutionaire boek in 1959 publiceerde. Haar werk zorgde voor opschudding bij de Amerikanen, die meer dan 10 jaar duurden.
De belangrijkste volgers van deze snelleestechniek waren mensen die besloten hadden om de lacunes van leerlingen in te halen en op een versnelde manier vertrouwd te raken met de verplichte schoolliteratuur. In de loop van de tijd heeft het enthousiasme van het couplet, maar de methode van "Dynamisch lezen" zijn relevantie nu niet verloren.
In 1994 werd het fenomenale resultaat van leessnelheid in het Russisch geregistreerd, dat werd opgenomen in het Guinness Book of Records. Het werd opgericht door Svetlana Arkhipova, toen ze in één minuut meer dan 61,5 duizend tekens las. Ook de Amerikaanse Sin (Sean) Adam (4550 woorden per minuut) en de Engelse Ann Jones (4253 woorden per minuut) schreven hun namen in de snelleesgeschiedenis.
Maar dit gaat al verder dan de perceptie van gewone mensen, die dankzij de snelheidstechniek snel kunnen leren lezen 700-900 woorden per minuut. Ter vergelijking: de leessnelheid van een gemiddelde Russischtalige persoon ligt tussen de 120 en 180 woorden per minuut. In Amerika zijn de cijfers anders. Met kenmerken van hun taal kunt u lezen op gemiddelde snelheid 200-300 woorden per minuut. Maar toch overschrijden de specialisten van snelleesapparatuur dit cijfer met meer dan 10 keer. Hoe slagen ze erin dit te doen? Laten we de fysiologische kenmerken van de perceptie van de geschreven tekst onderzoeken.
Hoe snelheidsmeting ontwikkelen?
Tijdens het onderzoek is gebleken dat de snelheidstechniek het vaakst te wijten is aan deze kenmerken van het werken met tekst:
- Gelijktijdig lezen van verschillende woorden;
- De perceptie van de tekst in hele woorden, niet in letters;
- Verticale oogbeweging op de pagina (in tegenstelling tot progressief verschuiven);
- Geen regressie - terugkeren naar eerdere tekstfragmenten;
- Lagere subvocalisatie - interne uitspraak van de tekst.
Met deze vaardigheden kun je de tekst volledig waarnemen, een algemeen informatiebeeld creëren en niet worden afgeleid door details.
Bijvoorbeeld, omwille van het experiment, kunt u een vriend vragen deel te nemen aan een leuk spel. Neem teksten waarin de innerlijke delen van woorden worden gemengd, waarbij alleen de eerste en laatste letters ongewijzigd blijven. En dan elkaar deze teksten laten lezen. Wetenschappers beweren dat dit de kwaliteit van de tekstperceptie niet zal beïnvloeden, maar de snelheid van lezen zal merkbaar toenemen.
Het wordt over het algemeen aanbevolen voor elke specifieke vaardigheid om een afzonderlijke techniek toe te passen.. Bijvoorbeeld om snelheidsindicatoren te ontwikkelen, waarbij niet veel aandacht wordt besteed aan het begrijpen van de tekst. Probeer dan een meer doordachte lezing. En alleen beide benaderingen onder de knie te hebben, combineer ze samen.
Als u de basiswetten van de visuele analyser begrijpt, kunt u de vraag beantwoorden hoe u boeken snel kunt lezen. Allereerst is oefening noodzakelijk. Voor deze doeleinden is het boek geschikt, minstens 200 pagina's dik, een potlood en een timer. Het is aan te raden mogelijke afleidingen tijdens de training uit te sluiten. De praktijk moet ongeveer 20 minuten duren. Dan is het de moeite waard om even te pauzeren.
De meeste aandacht moet worden besteed aan dergelijke momenten:
- Het elimineren van regelmatige kijkstops op delen van de tekst;
- Minimaliseer het aantal retouren op de tekst;
- Vergroot het gezichtsveld, ga verder dan regel voor regel lezen.
Door deze aanbevelingen aanzienlijk te volgen, bespaart u tijd die u besteedt aan het lezen van de tekst. Dus alleen regressie (herlezing) duurt ongeveer 30% van de tijd. Als u dit nadeel wegneemt, kunt u de leessnelheid bijna halveren.
Iedereen die snel een groot aantal geschikte snelheidsleessystemen wil uitwerken. Het is het beste om te leren om zelf snel te lezen, zonder het gebruik van hulpmiddelen, en daardoor intelligentie en aandacht te ontwikkelen. Maar als de situatie het toelaat, is het toch beter om boeken in de diepte te lezen en daarbij van hen het maximale voordeel en de beste kennis te verkrijgen. Express-methoden zijn alleen nodig in het geval van haast, waardoor een persoon van het plezier wordt beroofd van het leesproces.
