Welkom! Ik weet niet wat ik meer wil - uitspreken of advies krijgen, want de situatie lijkt hopeloos.
Ik ben 36, twee kinderen, single en nooit geweest. Maar ik gaf mijn jongste zoon geboorte aan een man van wie ik denk dat ze erg veel van haar hield.
Het was niet de eerste liefde, maar een heel bewust gevoel, wanneer je begrijpt wat relaties zouden moeten zijn, en dat in een mens de zielverwantschap belangrijk is, een zekere gelijkenis van interesses en opvattingen over verschillende aspecten van het leven. We hadden dit allemaal, maar toen we afscheid namen (vanwege mijn zwangerschap), zei hij een heleboel dingen, inclusief dat deze relatie voor hem aanvankelijk frivool was.
Het was pijnlijk om te horen en aanstootgevend, maar tot nu toe blijf ik geloven dat het niet zo is dat hij mijn soulmate was. De zoon groeit als zijn vader en ik kan deze man nog steeds niet vergeten. Het lijkt erop dat in het leven niemand ooit zal ontmoeten wie ik zal liefhebben (een nieuwe liefde verplaatst de oude) en het lijkt ook dat alleen een wonder kan helpen.
Tegelijkertijd begrijp ik alles met mijn verstand, maar mijn ziel doet pijn en er is geen zin meer in het latere leven. Ik leef door inertie. Het artikel op de site, waar uw adres wordt vermeld, deed aanbevelingen, maar ze passen mij niet.
Mijn baan is stabiel, ik wil niet hogerop gaan op de carrièreladder - in dit opzicht ben ik tevreden met de verhouding tussen lonen en verantwoordelijkheden, verantwoordelijkheid.
Ik kan een creatief persoon genoemd worden - ik vind het leuk om te naaien, van kralen te weven, iets nuttigs te maken met materialen uit mijn eigen handen, ik kook graag, organiseer entertainmentevenementen voor vrienden en familie. In dit geval zijn geen van deze activiteiten niet klaar om een bron van permanent inkomen te maken.
Er zijn vrienden die we vaak genoeg ontmoeten en veel plezier hebben.
En met dit alles in de ziel van de leegte.
Ik ben niet gewend achterover te leunen als er een probleem is: om wat vrede te krijgen, moet ik iets doen, maar in deze situatie kan ik niets doen, omdat je mijn hart niet kunt bevelen en ik zelfs bang ben om met hem te praten. - Ik ben bang dat ik de telefoon niet opneem, of gewoon vervelende dingen zeg.
Kan je iets adviseren?
Met vriendelijke groet,
Olga, Kirov
Antwoord van de psycholoog:
Ik wil het antwoord beginnen met een aforisme, waar ik persoonlijk erg veel van houd: "Een uitzichtloze situatie is een situatie, een voor de hand liggende uitweg waarvan we niet houden!"
Je schrijft: "Ik weet niet wat ik meer wil - uitspreken of advies krijgen", "" Ik begrijp alles met mijn hoofd, maar mijn ziel doet pijn ". Je krijgt het gevoel dat je heel goed de uitweg uit deze situatie weet (ik veronderstel dat dit "de noodzaak is om de vader van je jongere kind uit zijn leven te laten gaan"), maar ofwel weet je niet hoe je dit moet doen, of om een of andere reden diep vanbinnen wil je het niet doen . En misschien, zowel dat, als een andere op iets.
Je neemt aan dat "een nieuwe liefde de oude moet verdringen", maar dit werkt niet zo: voor een nieuwe liefde die komt, moet er vrije ruimte voor zijn. Anders kan ze nergens heen. Je schrijft: "Het lijkt er nog steeds op dat alleen een wonder kan helpen", alsof je wanhopig bent om de situatie te beïnvloeden, hoewel de oplossing van je emotionele problemen vooral van jou afhangt.
Je hoofdtaak is om de overleden liefde los te laten, of liever, misschien om de hoop van het herleven van relaties los te laten en de gedachte dat alles anders zou kunnen zijn, het idee loslaten dat het deze persoon was "dat was mijn helft".
Liefde is in de eerste plaats onze keuze en actie. We houden van een persoon omdat er in ons hart een verlangen is om van hem te houden. Waarom blijft dit verlangen in jou bestaan? Waarom blijf je dit ideaal uit het verleden koesteren? Wat zou er met je leven gebeuren als je deze persoon loslaat? Denk er eens over na. Ik veronderstel dat dit te maken heeft met het feit dat 'er in het latere leven geen betekenis meer is'.
Je schrijft: "Ik ben zelfs bang om met hem te praten - ik ben bang dat ik de telefoon niet opneem, of gewoon vervelende dingen zeg", wat betekent dat je iets tegen hem te zeggen hebt, en misschien voorkomt dit understatement in het bijzonder dat je deze relatie emotioneel kunt voltooien . En misschien is er iets dat je echt van hem wilt horen, maar je weet dat je het niet zult horen, vandaar de angst om te praten.
Voer twee oefeningen uit wanneer je vrije tijd en ruimte hebt:
Oefening 1
Schrijf hem een brief, vertel alles wat onaangekondigd tussen u is gebleven: alle beledigingen, hoop en teleurstellingen, gevoelens en emoties, de moeilijkheden waarmee u te maken kreeg toen hij vertrok. Giet je papieren uit, verberg niets. Maar stuur deze e-mail niet. Beste verbranding, scheur, gooi weg.
Als dit geen opluchting teweegbracht, probeer het opnieuw: je bent misschien niet helemaal eerlijk geweest. Deze brief lost je situatie niet op, maar het zou wel wat opluchting moeten brengen.
Oefening 2
Neem twee stoelen en leg ze vervolgens neer: je moet met je geliefde praten. Zittend op een stoel, ben je jezelf; aan de andere kant zit je "hij".
Denk na over wat je met hem zou willen bespreken, welke vragen je moet stellen, wat je tegen hem moet zeggen. Ga dan op de eerste stoel zitten en begin een dialoog, spreek uit, stel uw vragen. En verander dan naar een ander en word "zij". Wat zou hij tegen je woorden zeggen? Hoe zou hij je vragen beantwoorden? Hoe is zijn leven? Leun dan achterover in je stoel en spreek van jezelf ... Zo'n gesprek kan ook iets nieuws voor je openen.
Het is beter om deze oefeningen onder begeleiding van een specialist uit te voeren en / of hun resultaten te bespreken, maar als er geen dergelijke mogelijkheid is, onthoud dan: het is belangrijk om aandacht te hebben voor jezelf en om je gedachten en gevoelens te respecteren. Als u aanvullende vragen of opmerkingen heeft, neemt u dan contact met ons op via het e-mailadres dat op mijn pagina op de site staat (zie de handtekening aan het einde van het antwoord). Als u uw gevoelens en ervaringen nog steeds wilt bespreken in de vorm van een gesprek, kunt u in dit geval een persoonlijk consult in Moskou of een Skype-consult op een geschikt moment voor u regelen.
Consultant Psycholoog Ksenia Terentyeva
